Karşımda çatalsız ve kaşıksız yemek yemeye çalışan yorğunluğu çehresindeki çizgilerden ve zaman zaman derinlere dalmasından anlaşılan bir adam. İçimde bir Bağdat, Ramadi ve Musul bağdaş kurmuş otururken karşıda nazlı nazlı akan Fırat bir türkü söylemekte:
* *Şafak söktü yine Sunam uyanmaz,
* *Hasret çeken gönül derde dayanmaz.
* *Çağırır sunam sesim duyulmaz,
* *Uyan Sunam uyan derin uykudan.
Her tarafta benim rengim: Çöl rengi. Bu renk telaş yapmıyor. Bu renk öze dön diyor.
Ve kulağımda bir Ebu Hanife Türbesini gezideren bir hocanın cümlesi: "Türkiye bize el atmazsa biz düzelmeyiz." Ve peşinden "Dillerimiz farklı ama gönüllerimiz bir." Oysa biz sizin dilinizi o kadar çok anlıyor ve huşuyla dinliyoruz ki Hocam. *Bizim menkibelerimiz Bağdat'la başlar Basra ile bitmez mi?
Burada anlatacak çok şey. Sınırlarımız belli.
yazı/foto:magpak *(Sunam türküsünü dinlemek için tıklayın!)
Kaynak...
