Üç günden beri toz yağıyor. Gece vakti dolunay soluk gözükünce tozun yeniden merhaba diyeceğini anladık. Sinsice odalara doluyorlar. Bazı dostlar pencereleri bantlamışlar ama yine de kâr etmiyormuş. Ben de hiç oralı olmuyorum. Tozla da yaşamalı insan. Şairane bir ifade ile "biz nelerle yaşamadık ki" deyip, aldırmıyorum.
Çiçekler, ağaçların yaprakları tek renge büründü. Maske şart oldu. Asmadaki üzümler, yollardaki taşlar, akan sular tozlandı.
Kimine göre toz faydalı derler. Ağaçlara pinekleyen böcekler toz olur gidermiş. Bugün bizim asmayı öylesine bir çırptım, *bütün böcek ahalisi yerinde duruyordu. Onlar da rızklarını yiyorlar. Belki yanlışlıka duvara toslarlarda yedi-sekiz tane kertenkeleye yem olurlar.
Şehre toz yağıyor. Kendi rengine büründürüyor her tarafı. Biz kendi rengimizle yaşamaya devam ediyoruz. Bir de hava sıcak mı sıcak. İnsan zamanla alışırmış.
magpak
Kaynak...
