Kapıyı çarptın da ne oldu? Dünya malının hepsini mi kazandın? Ben sessizliğe ve hatta sensizliğie zaten mahkumum.
Bensiz başın çok mu dik? Üsküdar vapuruna bensiz binerken, küçük simit parçalarını bensiz martılara atarken mutlu musun? Ankara'da Hacı Baba'da her ayın ilk gününde yediğin künefenin sıcaklığını ve tadını bir başka mı hissedersin? Ben sensiz de zevklerimi yaşarım mı diyorsun. Haydarpaşa’da 8.15 trenini kaçırdığımız o gün üzüleceğine sevinmiştin; şimdi de aynen seviniyor musun? Yoksa evyahlar mı çekiyorsun. Sana aldığım bütün kitapları beğenmediğin halde, inadına yenilerini alışımdaki anlamsızılığa hala anlamsızlık katıyorsun. Bunu biliyorum.
Gürültülü zamanlarımda Nurullah Genç’in Yağmur şiirini okumama bir türlü anlamdıramamıştın sahi sen bugün hangi şiirlere takılıyorsun? Bunu inadına mı soruyorum. Aynen öyle. Sana diyeceğim ne olursun arada bir Ömer Faruk Tebilek dinle. İnan beni biraz daha anlayacaksın.
Hani Çapa’da Kan Merkezi arkasındaki ev ve evde sensizliğin tokadını yediğim günlerin öcü şimdi çıkıyor. Gecelerin serin ya da soğuk haline aldırmadan sana yazdığım sayfalar dolusu yazıyı Kasımpaşa’da bir çöp bidonuna atışımın onuncu yılındayım. Kesik kesik yazdıklarıma bakıp, yine bu adam sapıtmış desen de yine yazıyorum. Zaten bundan fazla yazacak takatim kalmadı.
Bağ bozumunda, sahrelerde, dağlardan çördük, kekik-zahter toplayan Kara Banı Teyzem gibi yapacağım. *Ben de giyinik şafak vakitlerinde kendimi perişan edip yollara da düşeceğim. Dar vakitlerde mesela ikindi sonrası güneş batımında ve hatta mesela imsak vakitlerinde biraz perişan biraz dağınık ama hala umutlu bir şekilde kapıyı çarpmadan sessizce gideceğim. Çocukluğumda bir çuvalla evden kaçtığım gibi köy köy gezeceğim. Gerisin geriye dönmem bir kez daha. Senin kaçışlarına benzemez bilirsin. Evvelin ve ahirin muhabbet ve selamlarımla.
Unutmadan şunu da söyleyeyim. Hızarbaşı’nda bana çektirdiklerini, yollarda tek başıma bırakışını daha yazmadım.
Bilmem anlatabildim mi benim dayım!
foto: magpak
Kaynak...
