Seni Yazamıyorsam, Boşver!

ben hüznümü ve seni yazamıyorsam, boşver.

zamanmış, şiirin hasıymış, yazıların gergef gergef işlenmiş haliymiş kim okur?

gurbet, mızrak olmuş gibi böğrüme saplanıyormuş, hasret damarlarımın hücrelerinde çılgın boğalar gibi dolanıyormuş, dayanırım.

parmaklarım kelepçelenmiş, yazamıyorum, buna da katlanırım.

özümün iniltisine kurtlar kuşlar eşlik ediyor. ağzım lal olmuş, harfler kelime olmaktan aciz; cümleler konuşulmaya hasret, ses çıkarmıyorum.

ben hüznümü ve seni yazamıyorsam olmuş ve olacakları boşver!

hazan mevsiminden kalan mısralar beste olup diyar diyar türkü olmak ister; bestekarlar aciz kalmış, gidecek yerim mi var?

zifiri karanlıklarda adım adım gezdiğim sırdaşım dağ yollarını ve ellerimle ektiğim ağaçları seller basmış, geçit yokmuş neylesem?

her bahar mevsimi özenle topladığım allı morlu kır çiçekleri açmıyormuş toprak inlermiş.

ben hüznümü ve seni yazamıyorum; boşver kim kazanmış kim kaybetmiş.

foto: anonim/internet


Kaynak...