İçeride Ben Üşüyordum, Dışarda Kar

Ankara Van arası bir mola yerinde, karlar yolu kapatmışdı. Her yanımız kar beyazdı. Çalımlı şoförümüz aldırmıyor, uykusuzluktan sallanıp duran mûavin herşey normalmiş gibi davranıyordu. İçerde ben, dışarıda kar üşüyordu. Ankara'da bıraktıklarım, içimi ısıtmak için uğraşıyordu. Beyhûde. Günlerden beri başıboş yol alıyordum. Önce Gaziantep-Ankara sonra İstanbul, sonra tekrar Ankara ve şimdide Van. Neden Van. Bu kapalı yolda ne işim var. Derdim öğretmenlikmiş. Daha dün 'Best Van' otobüsü yakılmış. İnsanlar perişan olmuşlar. Bende onlardan biri mi olmalıyım? Derdim o değil inanın. Vallahi değil. Yola düşerken. Erzincanlı Ömer kardeşim, "Abi sen, ben gitmesek kim gidecek oralara" demişti. Gidip oralara İngilizce öğretip te ne olacak demeye kalmadan Ömerim, "Abi bir zamanlar falancalar oralarda okullar açmışlar hem matematik hem de İngilizcenini alasını öğretmişler." Hiç birşey dememiştim. Ertesi gün Bahattin Hoca'nın karşısına dikilip. 'Abi Van'a ne zaman gidebilirim" demiş ve kar Şubatında yola düşmüştüm.

Dışarıda kar yeniden bastırdı. Mazot bitmesin diye şoför arada sırada çalışan motoru kapattı. Ben üşüyorum lâkin kar üşümemiş olmalı ki yağmaya devam ediyordu.


yazı/foto: magpak

Bugünün şiiri bu olsun:

........Dışarıda - İçeride

Dışarıda soğuk, ‎

İçeride soğuk… ‎

Dışarıda kar üşütür ‎

İçeride yar… ‎

Dışarıda keskin bıçak gibi, Ankara ayazı, ‎

İçeride yüreğimin avazı… ‎

Dışarıda soluğumu kesen rüzgar ‎

İçeride soluduğum sen…. ‎

Yine de ben, ‎

Üşüyorum, ‎

Yalnızlıktan… ‎

Neden…?‎

‎ ‎Şair: Serap Şen






Kaynak...