Tamirci çýraðý iken ikindi vakitleri parasýzlýktan yiyemediðim ciðer dürümleri hüznü bana tattýrdý. Lise birinci sýnýfta iken giydiðim siyah Trabzon lastiði ile okula gittiðim gündü hüzün. Ve o yýl spor ayakkabýmýz olmadýðý için bir kaç arkadaþ ile beden eðitimi dersine alýnmadýðýmýz o saatler bize hüzünden nefret ettirdi. Hüzün hergün. Hüzün aranmaz, hüzün yaþanýr. Hüzünü bakýþlarda görmek [...]
Kaynak...
