Rahmandan kuluna bir armaðan, bir rahmet!…
Aðlamak;
Ýçteki sýkýntýlarý dýþa atmaktýr… sýkýntýlardan arýnmaktýr!…
Bazen sevgiliye naz! Bazen sitemdir! Bazen de anlaþýlamamaktýr…
Bazen piþmanlýðýn ifadesi…
Aðlamak;
Kaybedilene aðýt! Hüznün doruk noktasý…
Resulün kaybettiði oðluna hediyesi …
Ya Re…sulAllah! Sen de mi? Dedirten inci taneleri…
Bazen Rabbe yöneliþ!…
Bazen af dileme!…
Bazen acýnýn inci inci dýþa vurumu!
Adeta acýnýn yýkanmasý… topraða karýþýp yok olmasý…
Bazen sevincin gözlere yýðýlmasý, ardýndan göz pýnarlarýndan süzülen daneler…
Yürekte sevinç fýrtýnalarý koparken, gözlerin mahzunluðu!
Söylemek !hissettiklerini ifade etmek insana uzakken, süzülen damlalarla bunlarý tek tek yazmak!
Ýçteki gök gürültüsünün adeta yaðmuru davet edimi…
Yakubun Yusuf’a özleminin ifadesi!… Net, yalýn, riyasýz hiçbir kelime telaffuz etmeden tüm çýplaklýðýyla,
duygularýn ifadesi…
Ve aðlayabilmek;
Gece yarýsý mahlukat uyurken, seccadesinde Rab bine huþuyla yönelmiþ,
alýn secdede, Rabbi ile buluþmanýn doruk noktasýnda…
bir müminin gözlerinden süzülen damlalar! Belki de diðerlerinin kurtuluþuna mütesebbib!…
Rabbinden rahmet olarak….
Bir annenin yavrusuna özlemi, hasretinin ifadesi!…
Duygular kumkumasý içindeyken kalbin birden infilak etmesi…
Ve gözyaþý;
Rabbinden rahmettir mü-mine!…
Bir tesellidir anneye! Sevgiliye sýðýnak!…
Mecnundan Leyla ya kalan hatýra!…
ve Resul-den ümmetine merhamet!…
dilin susup gözlerin konuþtuðu vakittir aðlamak… aðlalamak…
cehenem ateþini söndüren nurdur, o nuru ortaya çýkaranda kiþinin göz yaþlarýnda ifade etiði piþmanlýðý,yakarýþý veRabbe karþý olan acizliðini ifade etmesidir…zira aðlamakta rahmet vardýr týpký yaðan yaðmurlarýn rahmet olarak yeryüzüne inmesi gibi…..
Her aðlamanýn sonu gülmektir. Sonunu gören Can, mübarek bir kuldur. Akar su nerede ise orasý yeþerir; nereye göz yaþý dökülür ise oraya rahmet nazil olur. Ýnleyen dolap gibi gözü yaþlý ol ki can meydanýn da yeþillikler bitsin. Aðlamak istersen gözyaþý dökenlere acý…
Merhamete nail olmak istersen zayýflara merhamet et!
