Bediüzzaman Said Nursi Kimdir .?
ASLINDA BU KONUYU DAHA ÖNCE AÇMAM GEREKÝRDÝ ..
http://www.bediuzzamansaidnursi.net/images/ic_r1_c1.jpg[/IMG]
Said Nursi yakýn geçmiþimizde yetiþmiþ en büyük Ýslam alimlerinden ve fikir adamlarýndandýr. 1873’te Bitlis’in Hizan ilçesine baðlý Nurs köyünde dünyaya gelmiþ, 1960’da Þanlýurfa’da Hakkýn rahmetine kavuþmuþtur. Genç yaþta edindiði dini ve pozitif bilimlerdeki derin bilgisi, devrin ilim çevreleri tarafýndan kabul görmüþ, küçük yaþtan itibaren dikkati çeken keskin zekasý, kuvvetli hafýzasý ve üstün kabiliyetleri dolayýsýyla "Çaðýnýn eþsiz güzelliði" anlamýna gelen "Bediüzzaman" sýfatýyla anýlmaya baþlanmýþtýr..
Bediüzzaman Said Nursi, Doðu’nun en acil ihtiyacý olarak gördüðü eðitim problemini çözmek için din ve eðitim bilimlerinin birlikte okutulabileceði ve Medreset-üz Zehra ismini verdiði bir üniversite kurulmasýný saðlamak için 1907’de Ýstanbul’a gelmiþtir. Derin bilgisiyle buradaki ilim çevresine de kendini çok kýsa süre içinde kabul ettirmiþ, çeþitli gazete ve dergilerde makaleler yayýnlatmýþ, hürriyet ve meþrutiyet tartýþmalarýna katýlarak hükümete destek vermiþtir..
Dönemin hükümeti, Said Nursi’nin üniversite ile ilgili dilekçesine ilgi göstermemiþtir. Hatta Ýstanbul’daki ilim adamlarýnýn, talebelerin, medrese hocalarýnýn ve siyasetçilerin ona olan ilgisinden rahatsýz olmuþ, Bediüzzaman’ýn önce akýl hastanesine daha sonra da hapishaneye gönderilmesini saðlamýþtýr..
Said Nursi’nin serbest býrakýlmasýndan kýsa süre sonra 23 Temmuz 1908’de II. Meþrutiyet ilan edilmiþ. Bu dönemde Bediüzzaman meþrutiyet ve hürriyet kavramlarýnýn Ýslamiyet’e aykýrý olmadýðýný anlatmak için Ýstanbul’da çeþitli yerlerde konuþmalar yapmýþ, Doðu’daki aþiret reislerine Bediüzzaman imzasýyla telgraflar çekmiþtir. Yayýnladýðý bu makaleler ve yaptýðý konuþmalarda yatýþtýrýcý bir rol oynamasýna raðmen, 1909’da 31 Mart olayýna karýþtýðý iddia edilerek haksýz ithamlarla tutuklanýp, idam talebiyle yargýlanmýþ, ancak beraat etmiþtir..
Bediüzzaman bu olaydan sonra tekrar Doðu’ya dönmüþ, I. Dünya Savaþýnda talebeleriyle milis kuvvet oluþturarak savaþa katýlmýþtýr. Gönüllü alay komutaný olarak büyük yararlýlýklar gösterdiði I. Dünya Savaþýnda Rusya’da esir düþmüþ, üç yýl süren esaret hayatýnýn sonunda Sibirya’daki esir kampýndan kaçarak Ýstanbul’a gelmiþtir..
Ýstanbul’da devlet büyükleri ve ilim çevreleri tarafýndan büyük bir ilgiyle karþýlanan Bediüzzaman, Dar-ül Hikmet-i Ýslamiye (Ýslam Akademisi) azalýðýna tayin edilmiþtir. Buradan aldýðý maaþla kendi kitaplarýný bastýrarak parasýz olarak daðýtmaya baþlamýþtýr. Said Nursi daha sonra Ýstanbul’un iþgali sýrasýnda iþgalcilerin gerçek niyetlerini ortaya koyan Hutuvat-ý Sitte (Þeytanýn Altý Desisesi) isminde uyarýcý bir broþür hazýrlamýþ, bu hareketi, Ýngiliz iþgal kuvvetleri komutanýnýn emriyle ölü veya diri ele geçirilmek üzere aranmasýna sebep olmuþtur. Milli mücadeleyi savunmuþ ve destek olmuþtur. Bu hareketleri Anadolu’da kurulan Millet Meclisi’nin beðenisini kazanmýþ ve Ankara’ya davet edilmiþtir. 1922’de Ankara’ya geldiðinde devlet merasimiyle karþýlanan Bediüzzaman, kendisine yapýlan Þark Umumi Vaizliði, milletvekilliði ve Diyanet Ýþleri Baþkanlýðý tekliflerini reddetmiþtir..
Said Nursi 1925 yýlýnda Þeyh Said isyaný çýktýðýnda, olayla hiçbir ilgisi olmadýðý halde, Van’da inzivaya çekilmiþ olduðu yerden alýnarak Burdur’a, oradan da Isparta’nýn Barla ilçesine sürgüne götürülmüþtür. Bediüzzaman Risale-i Nur Külliyatý’nýn büyük bir kýsmýný burada yazmýþtýr..
Nur Risalelerini önlerindeki en büyük engel olarak gören çevreler, 1934 yýlýnda daha yakýndan kontrol edebilmek amacýyla Said Nursi’nin Isparta’nýn merkezine getirilmesini istemiþtir. 1935 yýlýnda ise polisler burada da çalýþmalarýna devam eden Said Nursi’nin oturduðu evde arama yapmýþ ve bütün kitaplarýna el koymuþtur. Bediüzzaman emniyete götürülerek sorgulanmýþ, ancak suç unsuru bir þeye rastlanmayýnca serbest býrakýlmýþtýr. Ancak birkaç gün sonra, yeni tutuklamalarla birlikte Said Nursi ve Risale-i Nurlar hakkýnda soruþturma baþlatýlmýþ, Bediüzzaman ve 120 Nur talebesi askeri araçlarla Eskiþehir Hapishanesine gönderilmiþtir..
Bediüzzaman, vatana ihanet iddiasýyla yargýlandýðý dava süresince tutuklu kalmýþtýr. Daha sonra ise Eskiþehir Aðýr Ceza Mahkemesi’nin verdiði kararla, Said Nursi’ye 11 ay hapisle birlikte Kastamonu’da mecburi ikamet; on beþ talebesine de altýþar ay hapis cezasý verilmiþtir..
Polis gözetimi altýnda mecburi ikamet için Kastamonu’ya getirilen Said Nursi, 1943’te Isparta savcýsýndan gelen talimat üzerine yeniden tutuklanmýþtýr. Aðýr hasta olmasýna raðmen Ankara’ya oradan da trenle Isparta’ya getirilmiþtir. Risale-i Nur ile ilgili davalarýn Denizli’deki davayla birleþtirilmesi üzerine ise Denizli’ye sevk edilmiþtir. Denizli hapsi yine tecrit altýnda baþlamýþ, çok zor þartlar altýnda geçen yeni hapishane dönemi ve yargýlama safhalarýnda da Bediüzzaman, Risale-i Nur’un yazýmýna devam etmiþtir. Sonrasýnda ise 1944’te verilen beraat ve tahliye kararýna raðmen, dönemin hükümeti Said Nursi’nin Afyon’un Emirdað ilçesinde zorunlu iskana tabi tutulmasýný emretmiþtir..
Bediüzzaman burada hükümet binasýnýn karþýsýnda bir odaya yerleþtirilerek gözetim altýna alýnmýþtýr. Camiye gitmesine bile müsaade edilmediði, devamlý takip ve gözleme tabi tutulduðu Emirdað sürgünü, Denizli hapishanesindekinden bile çok daha aðýr ve zor þartlar altýnda geçmiþtir. Bu dönemde, hukuki yollarla Bediüzzaman’ý etkisiz hale getiremeyen muhalifleri onu zehirleyerek öldürme yoluna gitmiþlerdir. Hayatý boyunca yirmi üç defa denenecek bu teþebbüslerin üçü Emirdað sürgününde gerçekleþmiþtir..
Bu zulümler yaþanýrken Bediüzzaman’ýn talebeleri tarafýndan Risale-i Nurlar çoðaltýlmýþ ve böylece Kuran tebliðinin geniþ kitlelere yayýlmasý saðlanmýþtýr. Özellikle de teksir makinelerinin kullanýmýyla birlikte bu çalýþmalar daha da hýzlanmýþtýr..
1944’te Denizli Aðýr Ceza Mahkemesinin beraat kararýnýn Yargýtay tarafýndan onaylanmasýyla birlikte Bediüzzaman serbest býrakýlmýþtýr. Ancak Risale-i Nurlar’ýn her geçen gün yaygýnlaþarak insanlara ulaþmasý dönemin hükümetini rahatsýz etmeye baþlamýþtýr. Ocak 1948’de Said Nursi ve on beþ talebesi evlerinden ve iþyerlerinden alýnarak Afyon hapishanesine gönderilmiþtir. Ancak tüm bu aðýr ve zor þartlara raðmen Bediüzzaman eserlerini yazmaya devam etmiþtir..
Aralýk 1948’de Said Nursi hakkýnda 20 ay aðýr hapis cezasý kararý verilmiþ, ancak karar temyiz edilmiþ ve Bediüzzaman lehine bozulmuþtur. Ancak Yargýtay’ýn bu kararýna raðmen Afyon Aðýr Ceza Mahkemesi yargýlamayý uzatarak 20 aylýk sürenin cezaevinde geçmesini saðlamýþtýr. Hak etmediði cezanýn süresini tutukluluk haliyle dolduran Said Nursi, Eylül 1949’da serbest býrakýlmýþtýr. Fakat Ankara’dan gelen bir emirle bu sefer de Afyon’da mecburi iskana tabi tutulmuþ ve Emirdað’a ancak Aralýk ayýnda dönebilmiþtir..
Bediüzzaman’a 1951’de Emirdað’da, bundan hemen bir yýl sonra da Ýstanbul’da, Gençlik Rehberi adlý kitabý nedeniyle birer dava daha açýlmýþtýr. Ýstanbul’da yapýlan duruþmada mahkeme lehte karar vererek davayý sonuca baðlamýþtýr..
Ocak 1960’ta Ankara’ya girmesi polis tarafýndan engellenen Bediüzzaman buradan Isparta’ya gitmiþtir. Bu dönemde aðýr hasta olan 83 yaþýndaki Said Nursi, daha sonra talebeleriyle birlikte Urfa’ya gitmiþtir. Burada, yürüyemeyecek kadar rahatsýz olan Said Nursi’nin yerleþtiði otele gelen polisler, Ýçiþleri Bakanýnýn emriyle Bediüzzaman’ý Isparta’ya geri götürmeye çalýþmýþlardýr. Said Nursi bu baskýlar sürerken Hakkýn rahmetine kavuþmuþtur..
<p class="baslik2" align="center"
YUSUF MEDRESESÝ’NDE EÐÝTEN VE EÐÝTÝLEN ÝSLAM BÜYÜÐÜ.
Tarih boyunca birçok Müslüman, Allah yolunda yaptýklarý faydalý çalýþmalarýn, Allah’ýn tek ilah olduðunu anlatmalarýnýn karþýlýðýnda inkarcý kesimler tarafýndan hapisle cezalandýrýlmýþtýr. Ama onlarýn hapiste bulunmalarýnýn nedeni bir suç iþlemeleri, kanunlara karþý gelmeleri deðildir. Müslümanlarýn güzel ahlaký insanlar arasýnda hakim kýlmasýndan ve dolayýsýyla kendi kötülüklerinin ortaya çýkacaðýndan, kötülüklerden elde ettikleri çýkar ve menfaatlerin yok olacaðýndan korkanlar, Müslümanlara hep iftiralar atmýþlar, halký ve resmi mercileri onlara karþý kýþkýrtmýþlardýr..
Benzer olaylar Bediüzzaman’ýn yaþamý boyunca da sýk sýk tekrarlanmýþtýr. Kendisi ve talebeleri Kuran ahlakýný anlatmak için halisane bir çaba yürüten, mevki ve makam hýrsý olmayan, siyasetten özellikle uzak duran, imansýzlýk akýmlarýna karþý insanlarý Kuran’ýn sunduðu barýþ ve huzur ortamýna davet eden, devletin bütünlüðüne ve milli ve manevi deðerlerine zarar verenlere karþý mücadele eden kimseler olmalarýna raðmen hep asýlsýz ve çirkin iftiralarla itham edilmiþlerdir. Bunun sonucunda ise haklarýnda soruþturmalar baþlatýlmýþ ve yýllarca hapiste tutulmuþlardýr. Her defasýnda ise aklanmýþlar ve hiçbir suçlarýnýn olmadýðý görülmüþtür. Ancak bu esnada tutulduklarý hapishaneler onlar için birer Yusuf Medresesi olmuþ, manevi dereceleri, samimiyetleri, kararlýlýklarý, birbirlerine olan baðlýlýklarý, ihlaslarý pekiþmiþ, güçlenmiþtir..
Bediüzzaman’ýn maruz kaldýðý uygulamalar, kendisine atýlan iftiralar Kuran ayetlerinin birer tecellisidir. Hayatý kýsaca gözden geçirildiðinde dahi Kuran’da aktarýlan ve salih müminlerin karþýlaþtýklarý olaylarýn çok benzerlerini yaþadýðý ve bu olaylara karþý Kuran’da haberleri verilen güzel ahlaklý müminler gibi davrandýðý açýkça görülebilir. Bu nedenle Bediüzzaman’ýn hayatýna kýsaca bakmak, bugüne örnek olmasý açýsýndan da faydalý olacaktýr..
<p class="baslik2"
Bediüzzaman’ýn Yusuf Medresesi’ndeki Hayatý.
Bediüzzaman’ýn hayatýnýn büyük bir bölümünün hapishanelerde, sürgünde, gözaltýnda geçmesi onun ve talebelerinin inançlarýnda ne kadar kararlý ve sabýrlý olduklarýný göstermiþtir. Devletin ve milletin çýkarlarý için hizmet etmeye kendilerini adamýþ olmalarýna raðmen, bazý çevrelerce hep devlete zarar vermeye çalýþmakla suçlanmýþlardýr. Bu çevreler iftiralarý ile, daima devletin ve milletin yararýný düþünen bu insanlarý, halkýn gözünde zararlý insanlar olarak göstermeyi ve onlarý küçük düþürmeyi amaçlamýþlardýr. Örneðin, bu çevreler sahip olduklarý yayýn organlarý ve benzeri vasýtalarla, Said Nursi ve talebelerini gizli ve dine dayalý cemiyet kurmak, rejime karþý çýkmak ve Cumhuriyet’in temel ölçülerini yýkmaya davranmakla suçlamýþlardýr. Bunun üzerine tevkif edilerek Eskiþehir Aðýr Ceza Mahkemesi’ne çýkarýlmak üzere Said Nursi ile birlikte 120 Nur talebesi, o dönemin bazý yazarlarýnýn anlattýðýna göre, "sanki ihtilal çýkarmýþlar gibi kamyonlarla elleri kelepçeli olarak" Eskiþehir’e götürülmüþlerdir..
Bu arada belirtmekte fayda bulunmaktadýr ki, tüm bu olaylar esnasýnda Türk polisi ve Türk askeri daima vicdanlý davranmýþ, Bediüzzaman’a ve Nur talebelerine karþý samimi ve anlayýþlý bir tavýr göstermiþlerdir. Bazý dinsiz çevrelerin kýþkýrtmalarý ve yarattýklarý infial nedeniyle onlar görevlerini yerine getirmek zorunda kalmýþlar, ama hakkýn yanýnda olduklarýný ifade etmekten de çekinmemiþlerdir. Örneðin Bediüzzaman ve 120 talebesini Eskiþehir’e götürmekle görevli askeri müfrezenin kumandaný kelepçelerini çözerek ibadetlerini rahatça yerine getirmeleri için onlara imkan tanýmýþtýr..
Bir baþka önemli Ýslam mütefekkiri olan Necip Fazýl Kýsakürek Son Devrin Din Mazlumlarý isimli kitabýnda Bediüzzaman’ýn ve Nur talebelerinin gözaltýna alýnmalarý ile ilgili olarak þunlarý ifade etmektedir:.
<blockquote
<a name="1" </a Baskýnda Bediüzzaman ve talebelerine ait herþey ele geçtiði halde, ortada itham medarý olabilecek hiçbir þey yoktur. Böyleyken kendisini beraat ettirmiyorlar da idamlýk bir ithamýn teselli mükafatý halinde, 15 talebesiyle beraber hapse mahkum kýlýyorlar. 105 talebe de beraat kararý alýyor."1 .
</blockquote
Eskiþehir Mahkemesi Bediüzzaman’a, Kuran-ý Kerim’den bazý ayetleri tefsir ettiði için 11 ay hapis cezasý vermiþtir. Eskiþehir hapsi sýrasýnda Bediüzzaman oldukça zor günler geçirmiþtir. Onu ayrý bir hücrede tecrit etmiþler ve türlü zorluklar yaþatmýþlardýr. Bu hapis sýrasýnda Bediüzzaman’a uygulanan muamelelerden bazý örnekler çeþitli kaynaklarda þöyle aktarýlmýþtýr:.
<blockquote
<a name="2" </a 120 talebesiyle Eskiþehir hapishanesinde bulunan Said Nursi tam bir tecrid içerisine alýnarak, kendisine ve talebelerine çeþitli zulüm ve iþkenceler yapýlýyor. Talebelerinden Zübeyir Gündüzalp’in anlattýðýna göre 12 gün yemek verilmiyor."2.
<a name="3" </a Zaten bize idam mahkumu gözüyle bakýyorlardý. Hiçbir ziyaretçi býrakmýyorlardý. ’Siz de idam olacaksýnýz bunlarla konuþursanýz’ diyorlardý. Geceleri pislikten, tahta kurularýndan, hamam böceklerinden uyumak kabil deðildi.3.
</blockquote
Eskiþehir Hapishanesi’nden tahliye olan Bediüzzaman Kastamonu’da karakol karþýsýnda bir evde oda hapsine alýnmýþtýr. 8 sene sonra gelen Denizli Mahkemesi 20 ay hapis cezasý vermiþ, daha sonra Bediüzzaman Emirdað’a mecburi ikamete yollanmýþtýr..
Bütün bu olaylar sýrasýnda sayýsýz iþkence ve eziyete maruz kalmýþ, defalarca zehirlenmiþtir. Son derece yaþlý ve hasta olan Bediüzzaman, özellikle soðuk, nemli ve havasýz hücrelerde tutulmuþtur. Hapishane günlerindeki hatýralarýný Said Nursi þöyle anlatmaktadýr:.
<blockquote
<a name="4" </a Pek basit bahanelerle kýþýn en þiddetli soðuk günlerinde beni tutuklayarak büyük ve gayet soðuk iki gün sobasýz bir koðuþta tecrid içinde hapsettiler. Halbuki ben küçük odamda günde birkaç defa soba yakarken ve daima mangalýmda ateþ tutarken, zafiyet ve hastalýðýmdan zor dayanabilirdim. 4.
</blockquote
Bediüzzaman sözlerinin devamýnda, önceki bölümlerde de bahsettiðimiz gibi, çektiði bu sýkýntýlarý hafifleten tesellinin mahkumlarýn Ýslam’a girmeleri olduðunu söylemektedir..
<p class="baslik2"
Bediüzzaman’a Yapýlan Suçlamalar.
Dini ve manevi deðerlerin yaygýnlaþmasýndan hoþnut olmayan çevreler Said Nursi için de daimi taktiklerini uygulamýþlar ve Bediüzzaman’ýn hayýrlý çalýþmalarýný engellemek için tüm halký ve resmi mercileri ona ve Nur talebelerine karþý kýþkýrtacak þekilde bir karalama kampanyasýna baþlamýþlardýr. Dönemin muhalif gazeteleri Bediüzzaman ve talebeleri aleyhinde propaganda ve uydurma yazýlar yayýnlamýþlardýr. Bazý þahýslar, hayali iftira senaryolarý için parayla tutulmuþlardýr. Ancak her defasýnda mahkemeler Bediüzzaman’ý ve arkadaþlarýný tüm bu suçlamalardan beraat ettirmiþ, çocuklarýn dahi anlayacaðý basit ve acemice iftiralara tevessül edenler kendilerini kamuoyu nezdinde küçültmüþlerdir..
Bu çevrelerin düzenledikleri iftira ve saldýrýlar incelendiðinde hemen hepsinin tarihte müminlerin karþýlaþtýklarý iftiralarýn birer benzeri olduklarý görülmektedir. En baþta "dini istismar ediyor" olmak üzere, "çevresindekileri kandýrýyor", "sapkýndýr", "delidir", "ona uyanlar cahil kesimdir" suçlamalarý... Bunlar Kuran’da defalarca dikkat çekilen, müminlere yöneltilen iftira ve suçlamalardan bazýlarýdýr..
Her mümin Kuran’daki, "Biz hangi ülkeye bir uyarýcý korkutucu gönderdikse, mutlaka oranýn refah içinde þýmaran önde gelenleri: ’Gerçekten biz, sizin kendisiyle gönderildiðiniz þeyi tanýmýyoruz’ demiþlerdir." (Sebe Suresi, 34) ayetinde de belirtildiði gibi kavmin önde gelenlerinin tepkisiyle karþýlaþmýþtýr ve karþýlaþacaktýr. Bu, Allah’ýn deðiþmeyen bir kanunudur ve bu tepkilere maruz kalmak müminlerin doðru yolda olduklarýnýn açýk delilidir..
Kuran’ýn yüzlerce ayetinde anlatýlan bu suçlama ve saldýrýlarýn Bediüzzaman Said Nursi ve talebelerinin yaþamlarýnda da tecelli etmesi, izledikleri yolun doðru ve verdikleri mücadelenin etkili olduðunun açýk bir göstergesidir. Bu olaylarla, Kuran ahlaký yolunda mücadele veren bütün müminler karþýlaþacaklardýr. Allah bu gerçeði bir ayetinde þöyle bildirir:.
<blockquote
<p class="ayetler" Yoksa sizden önce gelip geçenlerin hali, baþýnýza gelmeden cennete gireceðinizi mi sandýnýz? (Bakara Suresi, 214).
</blockquote
<p class="baslik2"
Münafýklarýn musallat olmasý.
Bediüzzaman’ý ve talebelerini durdurmak için kullanýlan yöntemlerden birisi de, bu halis insanlarýn arasýna iki yüzlü kiþilerin sokulmasýdýr. Bu kiþilerin görevi Bediüzzaman ve talebeleriyle ilgili geliþmeleri din düþmanlarýna bildirmek ve daha sonra bu çevrelerin etkisi altýndaki basýnda bu insanlar hakkýnda aleyhte yazýlar çýkmasýný saðlamaktýr..
Bunun örneklerinden birisi 1964 yýlýnda Cumhuriyet’te yayýnlanan "Ýnanç Sömürücüleri" isimli yazý dizisidir. Kendisini dindar olarak gösterip, Nur talebeleri arasýna sýzan, defalarca Bediüzzaman’ýn yanýnda bulunan Yýlmaz Çetiner isimli þahýs, daha sonra bu mümin topluluðu hakkýnda akýl almaz iftiralar ortaya atmýþtýr. Bediüzzaman bir sözünde aralarýna giren bir casusu þu þekilde anlatýr:.
<blockquote
<a id="5" name="5" </a Hem bir dessas casus adam, Risale-i Nur talebeleri aleyhinde çalýþýyordu ki, onlarý hapse attýrsýn. Bir gün -serbest olarak- "Ben bir ipucu bulamadým ki, bunlarý hapse soksam. Eðer bir ipucu bulsam, onlarý hapse sokacaðým." diye ilân ettiði vakitten iki gün sonra bir iþ yapýp, Risale-i Nur talebeleri yerinde, o adam iki sene hapse girdi.5 .
</blockquote
Bediüzzaman, kendisine karþý düzenlenen bütün bu komplo, saldýrý ve iftiralara raðmen yürüttüðü mücadeleden hiçbir taviz vermemiþtir. Ona yapýlanlar kendisinin ve talebelerinin þevkini ve kararlýlýðýný artýrmaktan baþka bir þeye yaramamýþtýr. Kuran’da vaat edildiði gibi inkar edenlerin tuzaklarý boþa çýkmýþtýr. Allah inkarcýlarýn tuzaklarýnýn boþa çýkacaðýný ayetlerinde þöyle bildirir:.
<blockquote
<p class="ayetler" Aðýzlarýyla Allah’ýn nurunu söndürmek istiyorlar. Oysa kafirler istemese de Allah, kendi nurunu tamamlamaktan baþkasýný istemiyor. Müþrikler istemese de O dini (Ýslam’ý) bütün dinlere üstün kýlmak için elçisini hidayetle ve hak dinle gönderen O’dur. (Tevbe Suresi, 32-33).
<p class="ayetler" Andolsun, (peygamber olarak) gönderilen kullarýmýza (þu) sözümüz geçmiþtir: Gerçekten onlar, muhakkak nusret (yardým ve zafer) bulacaklardýr. (Saffat Suresi, 171-172).
</blockquote
Bediüzzaman tarih boyunca Allah yolunda zulüm görmüþ samimi müminlerden biridir. Ancak bilinmelidir ki, bir müminin hayatý boyunca karþýlaþtýðý her zorluk, her sýkýntý, iþitmekten hoþlanmayýp da iþittiði her söz ve her iftira o müminin hayrýnadýr. Mümin tüm bunlara sabýr gösterip, tevekkül ettikçe onun cennetteki mekaný daha da geniþler, daha güzelleþir, makamý daha da artar. Dünyada ise Allah müminlere üstünlük vaat etmiþtir. Bu nedenle inkarcýlar ne kadar uðraþýrlarsa uðraþsýnlar yaptýklarý boþa gider. Hatta onlara cehennem azabý olarak geri döner..
Bediüzzaman’ýn yanýsýra Ýmam-ý Azam, Ýmam-ý Ahmed, Ýbn-i Hanbel gibi Ýslam büyükleri de baþta Yusuf Medresesi olmak üzere birçok sýkýntý, iþkence ve zulme maruz kalmýþlar, "tutuklanarak", "sürülerek", "baský altýna alýnarak" engellenmeye çalýþýlmýþlardýr. Bediüzzaman, Yusuf Medresesi’nde bulunan ve çeþitli zorluklara göðüs geren Ýslam alimleri için þöyle der:.
<blockquote
<a name="6" </a Hem kalbime geldi ki, madem Ýmam-ý A’zam gibi en büyük müçtehidler hapis çekmiþ ve Ýmam-ý Ahmed ibn-i Hanbel gibi bir büyük mücahide, Kur’an’ýn bir tek mes’elesi için hapiste pek çok azap verilmiþ. Ve þikayet etmeyerek tam bir sabýr ile sebat edip o mes’elelerde sükut etmemiþ. Ve pek çok imamlar ve alimler, sizlerden pek çok ziyade azap verildiði halde, tam bir sabýr içinde þükredip sarsýlmamýþlar. Elbette sizler, Kuran’ýn birçok hakikatleri için pek büyük sevap ve kazanç aldýðýnýz halde pek az zahmet çektiðinize binler teþekkür etmek borcunuzdur.6.
</blockquote
<p class="baslik2"
SONUÇ.
Kuran’da haberleri verilen peygamberlerin ve geçmiþte yaþamýþ olan salih müminlerin hayatlarýna baktýðýmýzda hep zorlu bir mücadele, sürekli bir ölüm veya yurtlarýndan ve evlerinden sürülme tehdidi, iftiralar, suçlamalar ve alayla karþýlaþýrýz. Çünkü onlar Allah’ýn emrine uymuþlar ve sadece dini kendileri yaþayarak kalmamýþ, imkanlarýnýn ulaþabildiði en son noktaya kadar insanlara dini ve güzel ahlaký anlatmýþlardýr. Bu samimi ve ciddi çabalarýnýn sonucunda ise birçok insanýn imanýna vesile olduklarý gibi, daha çoklarýnýn da düþmanlýðýný kazanmýþlar ve dönem dönem zorluklarla dolu bir hayat yaþamýþlardýr..
Bu zorluklara göðüs geremeyenler, peygamberlerin gösterdiði güzel ahlaký, sabrý ve hamiyet-i Ýslamiye’yi gösteremeyenler ise "geride kalanlar"dan olmuþlar, dünya hayatýna razý olarak ahiretlerini dünya için satmýþlardýr..
Ancak unutulmamasý gereken çok önemli bir gerçek vardýr: Allah tüm zorluklarý iyilerin ve kötülerin, temizlerin ve pislerin, samimilerin ve ********larýn, iman edenlerin ve dinsizlerin birbirlerinden ayýrt edilmeleri için yaratýr. Zorluklar karþýsýnda Allah’ýn hoþnut olacaðý güzel ahlaký gösterenler Allah’ýn dostudurlar ve Allah dünyada ve ahirette dostlarýna yardýmýný ve desteðini müjdelemektedir. Allah’ýn bir ayetinde bildirdiði gibi "her zorlukla birlikte bir kolaylýk vardýr"..
Kuran’da bildirilen bu müjdenin yaný sýra, Allah, müminlere kurulan tuzaklarý mutlaka bozacaðýný, o tuzaklarýn sahiplerini büyük bir bozguna uðratacaðýný, inkar edenlerin müminlere hiçbir þekilde zarar veremeyeceklerini bildirmektedir. Bununla ilgili ayetlerden bazýlarý þöyledir:.
<blockquote
... Allah, kafirlere mü’minlerin aleyhinde kesinlikle yol vermez. (Nisa Suresi, 141).
Hani o inkar edenler, seni tutuklamak ya da öldürmek veya sürgün etmek amacýyla, tuzak kuruyorlardý. Onlar bu tuzaðý tasarlýyorlarken, Allah da bir düzen (bir karþýlýk) kuruyordu. Allah, düzen kurucularýn (tuzaklarýna karþýlýk verenlerin) hayýrlýsýdýr. (Enfal Suresi, 30).
</blockquote
Müminlerin yaþadýklarý zorluklarýn ardýndan daima güzellik, hayýr ve bereket gelmiþtir. Örneðin Hz. Yusuf hapisten çýktýðýnda Mýsýr’ýn hazinelerine yönetici olarak tayin edilmiþtir, Allah Hz. Nuh’u ve inananlarý zulmeden kavimlerini helak ettikten sonra bereketli bir yerde konaklatmýþtýr, Hz. Musa’ya ve kavmine iþkencelerde bulunarak onlarý yok etmek için uðraþan Firavun’un kendisi denizde boðularak yok olmuþtur. Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) ise kendisine kurulan tuzaklardan ve ölüm tehditlerinden sonra inananlarla birlikte hicret etmek mecburiyetinde kalmýþtýr. Ancak ardýndan Allah kendisine ve müminlerin üzerine rahmetini ve bereketini yaymýþ, müminler büyük bir güç kazanarak kötülerin ittifakýný yenilgiye uðratmýþlardýr..
Allah, dünyada herkese yaptýðýnýn karþýlýðýný gösterecektir; salih müminleri de mutlaka üstün kýlacaktýr. Ancak asýl karþýlýk sonsuz ve asýl hayatýmýz olan ahirettedir. Her insan, er ya da geç mutlaka bir gün ölecektir. Herkes hiç beklemediði bir anda ölüm meleði ile karþýlaþacak ve iþte o an, her insan gerçeði tüm çýplaklýðý ile görecektir. Herkes þundan emin olmalýdýr ki, dünya hayatýna razý olanlar, zorluklardan kaçanlar, keyiflerinin peþinden gidenler, rahatlarýný bozmaktan kaçýnanlar, istek ve arzularýný Allah’ýn rýzasýna tercih edenler, gelecek endiþesi ile, haksýz yere hapse atýlmaktan veya sürülmekten korkarak dinlerini, ibadetlerini terk edenler ölüm meleklerini gördüklerinde hiç de dünya hayatýnda yaþadýklarýna sevinemeyeceklerdir. Bu insanlardan hiçbiri, "Ýyi ki dünya hayatýmda yan gelip yatmýþým, dünya zevklerinin peþinde koþmuþum. Bunlar da yanýma kar kaldý" diyemeyecektir. Diyemediði gibi, tüm bu yaptýklarý onda tarifi ve geri çevrilmesi imkansýz bir piþmanlýða neden olacak, hiçbir zaman hissetmediði kadar büyük bir yürek acýsý ve çaresizlik hissi duyacaktýr. Allah inkarcýlarýn ahiretteki piþmanlýklarýný þöyle bildirmektedir:.
<blockquote
Ateþin üstünde durdurulduklarýnda onlarý bir görsen; derler ki: "Keþke (dünyaya bir daha) geri çevrilseydik de Rabbimizin ayetlerini yalanlamasaydýk ve mü’minlerden olsaydýk." (Enam Suresi, 27).
Kitabý sol eline verilen ise; o da, der ki: "Bana keþke kitabým verilmeseydi. Hesabýmý hiç bilmeseydim. Keþke o (ölüm herþeyi) kesip bitirseydi. Malým bana hiçbir yarar saðlayamadý." Güç ve kudretim yok olup gitti." (Hakka Suresi, 25-29).
</blockquote
Tüm hayatýný Allah için yaþayan, Allah’ýn rýzasýndan vazgeçmediði için hayatýnýn büyük bir bölümünde zulüm gören, zorluk yaþayan, hep öldürülme tehlikesi altýnda kalan, insanlardan incitici ve alaycý sözler iþiten, iftiralara uðrayan, hatta hapis yatan bir mümin ise ölüm meleðini gördüðünde tüm hayatý boyunca yaþadýðý zorluklar için büyük bir sevince kapýlacaktýr. Hatta kitap boyunca anlattýðýmýz gibi mümin, zorluklarla karþýlaþtýðý anda da çok büyük bir sevinç ve umut yaþar; çünkü tüm dünyadaki zorluklarýn sonunun hayýr olduðunu, Allah’ýn mutlak bir kolaylýk ve üstünlük vereceðini bilir. Üstelik burada yaþadýðý zorluklarýn ahirette de bir güzellik ve kat kat artýrýlmýþ nimetler olarak karþýsýna çýkmasýný þiddetle umar. Bu nedenle inkar edenler, zorluk anýnda müminlerin tavrýna þaþýrýr, onlarýn neþesine ve gücüne, ümitvar yaklaþýmlarýna hayret ederler. Çünkü onlar müminlerin Allah’tan, onlarýn ummadýðý þeyleri umduklarýný bilmezler..
Yusuf Medresesi, bu nedenle bir mümin için hem manevi bir eðitim yeri hem de ahiretteki güzelliklerin kapýsýný açan bir imtihan vesilesidir. Yusuf Medresesi’ne giren mümin, bu imtihanýn hayýrla sonuçlanmasýný beklediði ve cenneti biraz daha fazla umabildiði için büyük bir sevinç duyar..
Müminler olaylara inkarcýlarýn kavrayamadýklarý bir gözle bakar ve olaylarýn iç yüzünü görebilirler. Onlar, zorluðun, ezanýn, engellenmelerin asýl anlamýný bilen, hayatlarýný bu sýrra göre yaþayan insanlardýr. Dolayýsýyla, Allah’a samimi olarak iman eden, sadece Allah’tan korkup sakýnan, Allah’ý seven, Allah’ý dost edinen, insanlar arasýnda dostluðun, sevginin, hoþgörünün, ümitvar olmanýn, iyimserliðin, dayanýþmanýn, güzel ahlakýn yayýlmasý için gönülden mücadele veren bir insaný, herhangi bir kötünün veya fesat peþindeki bir insanýn durdurabilmesi veya engelleyebilmesi kesinlikle mümkün deðildir..
Ýnkarcýlar bilmelidirler ki ne yaparlarsa yapsýnlar, tüm güçlerini de toplasalar, birbirlerine arka da çýksalar, daðlarý yerinden sarsacak kadar kapsamlý tuzaklar da kursalar, onlar müminlere hiçbir zarar veremezler. Hatta her kurduklarý tuzak, attýklarý her iftira, söyledikleri her alaycý söz müminlerin hem dünyadaki hem de cennetteki mekanlarýnýn daha da güzelleþip zenginleþmesine vesile olur..
Bu sýrrý bilen müminlere Allah Kuran’da þöyle müjde verir:.
<blockquote
Hiç þüphesiz Allah, mü’minlerden -karþýlýðýnda onlara mutlaka cenneti vermek üzere- canlarýný ve mallarýný satýn almýþtýr... Allah’tan daha çok ahdine vefa gösterecek olan kimdir? Þu halde yaptýðýnýz bu alýþveriþten dolayý sevinip-müjdeleþiniz. Ýþte ’büyük kurtuluþ ve mutluluk’ budur. Tevbe edenler, ibadet edenler, hamd edenler, (Ýslam uðrunda) seyahat edenler, rükû edenler, secde edenler, iyiliði emredenler, kötülükten sakýndýranlar ve Allah’ýn sýnýrlarýný koruyanlar; sen (bütün) mü’minleri müjdele. (Tevbe Suresi, 111-112).
</blockquote
