Pamuk şekerlerim

Pamuk şekerlerim

Sizinle Paylaşmak istedim çocukluğumun en güzel anılarından örnekleri tekrar anımsamak.

Pembe pamuk şekerleri özledim ben ve değnekli horoz şekerlerini
Bir kiraz ağacının dalında asılı duran o küçük bedenimle gökyüzünde sandığım pembe pamuk şekerleri özledim ben. Hiç mi mikrop kapmazdık o zamanlar, bakteriler henüz dünyamızı ziyaret etmemişlermiydi.
Bir tane daha ama param yok dediğimizde; hadi bu da benden diyen o pamuk şekerci amcalar neredeler şimdi.
Daha sonraki zamanlarda mobiletten bozma etrafı teneke kaplı ve de en ucuz camdan ayakla çevrilen pedalı ile yumak yumak pamuk şeker üreten, o
zamanlarda bana dünyadaki en büyük icat gelen arabalara ne oldu peki.
Ya değnekli horoz şekerleri. Çift taraflı açılan tahta sepetlerin kenarlarına dizilen. Elma şekerleriyle yan yana duran horoz şekerlerine ne oldu.
O elmaları yerken anlardık onun elma olduğunu. Hani şimdilerde muz da yeseniz bir yeşil salatalıkla aynıdır ya tadı. O zamanlar elmaları yerken. Şekerinin tadını bir daha fazla alırdık ta. Elmanın ekşisini anlamazdık ya.
Peki ne oldu o elma şekerlerine. Sonraları lüks pastanelerde caf caf lı jelatinlere sarılan. Hani bir de altından bir süslü kurdele ile bağlanıveren elma şekerleri.
Dostluk ve komşuluklarla birlikte onların da yerini bir başkalarımı aldı.
Sevgilerle birlikte tükendiler mi renk renk macunlar bile. Daha tadına doyamamışken. Bir yuvarlak derin tepside. Altında 3 ayaklı sehpası ile her yere hemen açılıveren macun dükkanları ne oldu.
İçinde duran renk renk üçgen macunları çok özledim. Bir tahta çubuğa sarılıveren. Sarılırken seyretmek nasıldı var mı anımsayanınız. Başımızı bir o yana çevirirdik bir bu yana o çubuklara sarılırken. Ve de akıverirdi ağzımızın kenarından sular. Zor beklerdik alıvermeyi satıcının elinden.
İlk yaz başladı. Sokaklarda macun tepsilerini görmek istiyorum ben. Ve pamuk şeker satan o güzel amcaları. Değnekli horoz şekerlerimi verin bana.
Alın sizin olsun lüks pastane camekanlarında seyreden en muhteşem pastalar.

Saygılarımla,

Evet kardeşim hep özledik onları, bir de eskiden süslü püslü dondurma arabarı vardı Orhan GENCEBAY çalardı dondurmacılar, beyaz sütlü dondurma satarlardı.

Evet çocukluğumun güzellikleri.. Teşekkür ederim kardeşim hatırlattığın için.

SENEL ABLA yine dillerindne güzel bi anin dökülmüs gercekten öyle nerde o günler.
sokakta patlamis misir satan amcalar,elmali seker satan amcalar,menes abinin dedigi gibi süslü dondurma arabalarinda dondurma satan amcalar nerdeeeee...
gitti o güzel günler :(

slm berfin sen daha çok gencsin hayıflanma ...ama bizler o treni kacırdık ...insan zamanında değerini bilmediği değer yargıları ...zaman gectikce içi yanaraak hatırlıyor ve bu yıllar uzadıkca dahada bellı ediyor kendini ,onun için yasadığımız anı her saniyesini içimize sindirerek mümkünse yaşıyalım ..allah güzel günler yaşamayı nasip etsin ...saygılar

ABLA öylede gencim ama cocuklugumda bende bazi güzel seyleri gördüm..gercekten ben bile o günleri cok ariyorum heleki yurtdisinda geldim daha cok aklima geliyor:(amin ABLA cümlemize insallah...

Ben daha neler özledim neler.