Ufak şeyleri dert etmeyin

Çogu zaman kendimizi kaptırıp bazı şeyleri fazla dert ederiz,amma yakından bakınca,bunlar hiçde öyle büyütülecek şeyler degildir.Tüm dikkatimizi küçük sorunlara yöneltip,onları normal boyutların üstüne çıkartırız.Örnegin,trafikte bir araç önümüzü kesebilir.Oluruna bakıp yolumuza devam etmek yerine ,öfkelenmeyi kendimize bir hak buluruz.Kafamızda hayali bir kapışma yaratır hatta bu olayı unutmak yerine karşı tarafı haksız konumda göstermek nefsimizi haklı çıkarmak için çevremize anlatır dururuz.
Peki diger sürücüyü kazayı nerede yaparsa yapsın diye onu nefsi veya yanlışı üzere bırakmayız sanki? O kişiye acımayı deneyin öyle bir telaşlı yaşamanın insanı ne hale getirecegini düşünmeye çalışın.Bu yolla kendimizi daha çok kollanmış ve diger insanların problemlerini üstlenmekten kaçınmış olmazmıyız.
Günlük yaşamlarımızda daha buna benzer pek çok ufak şeyler vardır.Bu uzun bi kuyrukta beklemek,haksız eleştirilere ugramak,yada yapılacak bir işin bütün hammalıgını yüklenek olabilir
Pek çok insan ufak şeyleri dert ederek yaşam enerjisinin büyük miktarını harcadıkları için yaşamın güzellik ve huzurunu kaybederler.Çabalarımızı hoş görü ve anlayışa itersek;
1-Her şeyin Allahtan geldigine inanarak rahat ederiz
2-Hayatın olumsuz yönleri ile yaşamanın hayatın ta kendisi oldugunu ve onunla yaşamayı ögrenecegiz
3-En önemlisi derdimizi problemizi sevecegiz ve sabrın ne demek oldugunu kavrayacagız
4-Yaratılanı hoş görecegiz yaradndan ötürü
5_Bir birimizin kusurunu örtmekte gece gibi olacagız ne ilemi?

UFAK ŞEYLERİ DERT ETMEMEKLE. Selamlar

Bir gün bir profesör, felsefe dersindedir. Masasının üzerinde birkaç kutu vardır. Ders başladığında, hiçbir şey söylemeden, önüne büyükçe bir kavanoz alır ve içerisini tenis topları ile doldurur.Ve öğrencilere kavanozun dolup dolmadığını sorar,
Öğrenciler ittifakla kavanozun dolduğunu ifade ederler.
Bu sefer profesör önündeki kutulardan bir tanesinden aldığı çakıl taşlarını,çalkalayarak kavanoza döker, böylece çakıl taşları kayarak, tenis toplarının aralarındaki boşlukları doldurur.
Ve öğrencilere tekrar kavanozun dolup dolmadığını sorar;
Onlar da 'evet' oldu derler.Tekrar profesör masanın üzerindeki diğer kutuyu eline alır ve içindeki kumu yavaşça kavanoza döker. Tabii ki kumlar da çakıl taslarının aralarındaki boşlukları doldurur. Ve tekrar öğrencilere kavanozun dolup dolmadığını sorar. Öğrenciler de koro halinde 'evet' derler.
Bu sefer, profesör masanın altında hazır bekleyen iki fincan kahveden birini alır ve kavanoza boşaltır, kahve de kumların arasında kalan boşlukları doldurur. Öğrenciler gülerler!Profesör öğrencilerin gülüşünü destekler 'evet' diyerek;
'Ben bu kavanozun sizin hayatınızı simgelediğini ifade etmeye çalıştım' der. Şöyle ki;
Bu tenis topları hayatınızdaki önemli şeylerdir; dininiz, aileniz, çocuklarınız, sıhhatiniz, arkadaşlarınız ve sizin için önemli olan şeylerdir.
Şayet diğer şeyleri kaybetseniz de, bu önemli şeyler kalır ve hayatınızı doldurur.
O çakıl tasları ise daha az önemli olan diğer şeylerdir;işiniz, eviniz, arabanız vs.
Kum ise diğer ufak tefek şeylerdir.
'Şayet kavanoza önce kum doldurursanız...' Diye, anlatmaya devam eder,
'çakıl taslarına ve özellikle de tenis toplarına (yeterli) yer kalmaz.
Aynı şey hayatımız için de geçerlidir. Vaktinizi ve enerjinizi ufak tefek şeylere harcar, israf ederseniz, önemli şeyler için vakit kalmayacaktır.
Dikkatinizi mutluluğunuz için önem arzeden şeylere çevirin.
Çocuklarınızla oynayın.
Sıhhatinize dikkat edin.
Eşinizle yemeğe çıkın.
Evinizin ihtiyaçlarını karşılayın.
Öncelikle tenis toplarını kavanoza yerleştirin. Öncelikleri, sıralamayı iyi bilin. Gerisi zaten hep kumdur....
Bu ara bir öğrenci parmağını kaldırır ve sorar;
'Pekiyi, o bir fincan kahve nedir?
Profesör gülerek: ' bu soruyu sorguğuna sevindim.'
Hayatınız ne kadar dolu olursa olsun, her zaman dostlarınız ve sevdiklerinize bir fincan kahve içecek kadar vakit ayırın!'

alıntıdır...

bu arada konuyla alakasız ama yeni ögrendiğim bişi var
Kahvenin yanında neden su getirilir?

Osmanlı zamanında eve misafir
geldiğinde kahveyle birlikte su getirilirmiş. Misafir toksa kahveyi alırmış. Açsa suyu. Tabii o zaman hemen sofra kurulurmuş. Böylece çok ince bir nezaketle anlaşılırmış.

KUSURSUZ OLMAYABİLECEGİNİZİ KABULLENİN

Her şeyin mükemmel olmasını aramakla ,iç huzuru aramak birbirine ters düşer.Bir şeyi mevcut durumundan daha iyi hale getirmeyi hedef almışsak,nerdeyse,kesinlikle kaybedecegimiz bir mücadeleye girmiş oluruz,elde olanla yetinip şükredecegimiz yerde o konudaki yanlışlıga ve bunu nasıl düzeltecegimize odaklanıp kalırız.Tüm dikkatimizi bu yanlışlıga yogunlaştırdıgımız zamanda,durumumuzdan mutsuz ve şikayetçi oluruz.
ister otomobilimizdeki bir çizik eksik yaptıgımız bir iş bir başka birinin tavırları,görüşü veya yaşam biçimi gibi bize ters düşen şeyler olsun dikkatimizi sadece kusurlara yöneltmemiz bizi asıl hedefimiz olan sevecen ve ılımlı olmaktan uzaklaştıracaktır.Bir işi yapmanın mutlak bir yolu vardır mesele bunun farkına varmaktır.
Eger her konuda herzaman kendi nefsimizi kusurlu görür nefsimizi en zararlı bir mahluk görürsek bizdeki kibir gurur duyguları açıga çıkacaktır ve onu tedavi etme imkanı bulabilecek ve en güzelide kendimizi kusurlu görürsek EMPATİ yapma imkanı kendiliginden dogacaktır.
Ne kadar haklı olursak olalım trafikte bir kaza yapsak veya karşı taraf kusurlu dahi olsa karayolunda bulunmak bir suç oldugundan 1 kusurlu olmakta degilmiyiz.Bir olayda veya tartışmada biz olayın içinde olmazsak karşımızdaki kişi kimle tartışacakki yani bizim varlıgımız bir suç teşkil etmekte kişi için unutmayalım hiç kimse kusursuz ve mükemmel degildir

bu cok dogru işte. mesela benim mükemmelliyetçi bi yapım var ve bu beni zaman zaman mutsuz ediyo:( mükemmelliğe sartlanırken hayatın detaylarını kaçırıyorum hep oysa yasam detaylarda gizli...

her şeyın mukkemmel olması için çalısıyoruz ama o esnada ara kayıp olup gıdenlerın farkına varmayı bırak varlıgından haberımız bıle olmuyor

Rahat ve ılımlı insanların çok başarılı olamayacakları düşüncesini bırakın

haklısınız.........

Sevgi Kapasitenizi genişletin

Hayata bakış açınızı oluşturan en önemli şey sevmeyi saymayı bilmektir
Dünyada en önemli şey saygıdır saygısı olmayanın sevgisi aşkı muhabbeti olmaz olsada gerçek ve samimi olmaz kagıttan kule gibidir yıkılır en ufak şeyde.Sevgi başka insanları durumunu anlamayı gerektiren bir duygudur.Bu kendinizi başka insanların yerine koyup kendi durumunuzu bir kenara koyup o insanın sıkıntısını kendi içinizde hissetmezi gerektirir bunu yaptıgınız an o insana daha fazla sevgi duyacaksınız bu duygu diger insanların dert ve duygularını ve sıkıntılarını en az sizin kadar oldugunu kabüllenmenizdir,bu kişilere yardım ederseniz kendi kalbinizi açıp kendi insanlıgınızı ortaya koymuş olursunuz.
Sevgi uygulamayla gelişecek bir fiildir.İki ögesi vardır Niyet ve Eylem Niyet kalbinizi başkalrına açmanız onları anlamanız ve dertlerine ortak olmanızdır.Eylem ise bu konuda neler yapacagınız ne kadar faydalı olacagınızdır
İnsan ben yemiyeyim kardeşim yesin ben giymiyeyim kardeşim giysin felsefesini , inancını yaşarsa Dünya CENNET OLACAKTIR

Sa. çok güzel yazmıssın eline sağlık.halil tekşen

Sagol Hocam Ankaraya selamlar

kimsenin sözünü kesmeyin ve cümlesini siz bitirmeyin

birisine bir iyilik yapın ve kimseye bundan bahsetmeyin

Alıntı:

---

fsoyarik Nickli Üyeden Alıntı

kimsenin sözünü kesmeyin ve cümlesini siz bitirmeyin

birisine bir iyilik yapın ve kimseye bundan bahsetmeyin

---

çok hos :) tesekkürler çok sey anlatıyo zaten

Fatih abi yine döktürmüşsün maşallah :) kitap gibisin abicim :) Yüreğine sağlık

estf.Bırakın ilgiyi alkayı başkaları toplasın