''TevekküL''.< mutlaka okuyun>
Fransız sosyolog, çöl hayatını incelemeye karar vermiş. Koyun sürüsü olan çobana misafir olmuş. Bir ara çıkan bâd-ı semum denen zehirli çöl fırtınası, sürüsünün yarısını götürmüş. Sosyolog:
“Adam artık hasta olur, yataklara düşer!” diye düşünmüş.
“Tevekkeltü Alellah! Allah’a tevekkül ettim. Mal Onundur, O mülkünde istediği gibi tasarruf eder!” demiş.
İkinci bir fırtına dalgası, neredeyse diğer yarısını götürmüş.
“Şimdi çıldırır!”
Yine aynı tevekkülle sükûnetini muhafaza etmiş. Bir üçüncü dalgada kalanı gitmiş.
“Şimdi intihar eder!” diye geçirmiş içinden. Ama, o yine tevekkülün sihirli gücüne yapışarak bu fırtınayı da atlatmış. Araştırmacı, “Bu nasıl iş?” diyerek kendisi hayretten çıldırma derecesine gelmiş. Oradan ayrılıp, yolda yine zor durumda kalanların aynı tevekkülün koruyucu ipine yapıştıklarını müşahade edince şöyle yazmış: “Huzurlu ve mutlu bir hayat sürmek istiyorsanız Müslümanlar gibi tevekkül edin ve kadere inanın!”
alıntıdır>>
tavekkülün aynı kaynaktan anlamı..
Tevekkül, her şeyi Ona havale edip sırtüstü yatmak değildir. Böyle bir tutum, tevekkül değil, tembelliktir. Tevekkül, Kâinat Sultanının koyduğu kanunlara, sebeplere müracaat ettikten, gerekli şartları yerine getirdikten, elinden gelen çabayı gösterdikten sonra sonucu Ona havale etmektir.
“Biz neden Allah’a tevekkül etmeyelim ki? Gireceğimiz yolları bize O gösterdi. Bize verdiğiniz her türlü ezâ ve sıkıntıya sabredeceğiz. Tevekkül edenler yalnız Allah’a dayanıp güvenmelidirler.”4
Doğru tevekkül, bizi sevginin sonsuz gücüyle karşılaştırır. Rabbimiz, Kutlu Elçisi şahsında şu emri verir bize: “Bir kere de azmettin mi, yalnız Allah’a tevekkül et. Allah muhakkak ki Kendisine dayanıp güvenenleri sever.”5
Tevekkülün hemen yanıbaşında kanaat gelir. Ancak, onu da yanlış anlamamalı: “Tamam, çalıştım, bu kadar kazandım, yeter!” demek, kanaat değildir. Çalışmayı yaptıktan sonra sonucuna razı olmaktır, memnun olmaktır, mutlu olmaktır. Ve çalışmaya devam etmektir. Tevekkül kaderle de bağlantılı. Kadere iman ne kadar yüksekse, tevekkül o derece güçlüdür. Çünkü, tam bir tevekkül ile Rabbine yönelen, yalnız Ondan yardım dileyen bir kul olur. Böylece sebeplerin peşine takılmaktan, olayların oyuncağı, insanların kölesi olmaktan kurtulur. Bu, ulvî bir hazzın ve muhteşem bir gücün enerjisini almak demektir. Ve stresten de o nispette uzak yaşarız.