ÝBRETLER (Ýbrahim Ethem Hazretleri)

ÝBRETLER

Ýbrahim Ethem Hazretlerine “Dualarýmýz neden kabul edilmiyor?” diye sorulunca; O þu þekilde vermiþtir. “Þu on þey sebebiyle kalpleriniz kararmýþ da ondan;
1. Allah’ý tanýyorsunuz, Fakat O’na karþý vazifelerinizi yerine getirmiyorsunuz.
2. Allah’ýn kitabýný okuyorsunuz, fakat onunla amel etmiyorsunuz.
3. Allah’ýn Resulü’nü sevdiðinizi söylüyorsunuz Fakat o’nun yolunu terk ediyorsunuz.
4. “Þeytan düþmanýmýzdýr” diyorsunuz onun peþinden gidiyorsunuz.
5. Cehennemden kurtulmak istiyorsunuz, fakat ölüm ve sonrasý için hazýrlýk yapmýyorsunuz.
6. Cenneti arzuladýðýnýzý iddia ediyorsunuz da onun için hiçbir hazýrlýk yapmýyorsunuz.
7. Ölüm haktýr diyorsunuz fakat ölüm sonrasý için hazýrlýk yapmýyorsunuz.
8. Baþkalarýnýn ayýplarýyla uðraþýp, kendi ayýp ve kusurlarýnýzý görmüyorsunuz.
9. Allah’ýn nimetlerinden faydalanýyorsunuz fakat þükretmiyorsunuz.
10. Ölülerinizi defnediyorsunuz fakat onlardan ibret almýyorsunuz.”

çok güzel bir paylaþým hocam Allah razý olsun...

Hocam Ýbrahim Ethem Hazretleri kimdir, biraz anlatabilirmisiniz.

Evliyanýn büyüklerinden olan Ýbrahim Ethemden birisi nasihat istedi.Buyurdu ki:Altý þeyi kabul edip yaparsan ,hiç bir iþin sana zarar vermez.O altý þey þunlardýr.

1-Günah yapacagýn zaman Allahü Tealanýn sana verdiði rýzký yeme!Onun verdiði rýzký yiyip sonrada Ona isyan etmek doðru olurmu?

2-O'na asi olmak istersen O nun mülkünden çýk! Mülkünde olupta ona isyan etmek uygunmudur?

3-Ona isyan etmek istersen ,gördüðü yerde günah iþleme! Onun mülkünde olup ,verdiði rýzký yiyip gördüðü yerde günah yapmak olurmu?

4-Can alýcý melek ruhunu almaya geldiði vakit ,tevbe edinceye kadar izin iste ! O meleði kovamazsýn Þimdi kudretin var gücün kuvvetin yerinde iken tevbe et! Tevbe edilecek zaman bu zamandýr.Zira ölüm çok ani gelir.

5-Mezarda ,Münker ,Nekir ismindeki iki melek sual için geldiklerinde onlarý kov,seni imtihan etmesinler!
Soran kimse dediki ; buna imkan yoktur.
Ýbrahim Ethem dediki: ''Öyle ise þimdiden onlara cevap hazýrla''

6-''Günahý olanlar Cehenneme gitsinler diye emir gelince ben gitmem de''
Soran kimse dediki;''Bu sözümü dinlemezler''

Nasihatleri dinleyen kimse o anda tevbe etti ve ölünceye kadar da tevbesinden vazgeçmedi

Ýçerik tarafýmca silinmiþtir.

Ferhat bi yanlýþlýk olmasýn.

edebiyat hocamýz anlatmýþtý.. kendisi büyük bir zat

Sanýrým Doðrusu bu hatýrlayan arkadaþýmýz varsa söylesin hatalý olaný sileyim.

Ýbrahim Edhem Hazretleri, tâbiînin meþhûr âlimlerinden ve evliyânýn büyüklerinden olup, müttakî–i zaman ve sýddîk–ý devran idi. Kendisi birinci tabaka velilerdendir.

Adý Ýbrahim, babasýnýn adý Edhem'dir. Künyesi ise Ebû Ýshak'dýr. Pâk nesebi Hz. Ömer'e dayanýr. Doðum tarihi kesin olarak belli olmayýp, ihtilaflýdýr. Bir rivayete göre; hicrî 95 yýlýnda dünyaya gelmiþ olup, vefatý ise hicrî 161 (m. 778) yýlýnda vuku bulmuþtur.

Horasanýn Belh þehrinde dünyaya geldi. Bir diðer rivayete göre de anne ve babasý hac için Mekke'de olduðu sýrada orada doðdu.

Ýbrahim Edhem, Ýmam Azam Ebû Hanîfe ile görüþüp sohbet etmiþ ve aralarýnda bir dostluk meydana gelmiþti. Evliyâullahtan pek çok zat ile müþerref oldu. Verâda çok yüksek makam ve þan sahibi idi. Sonralarý Mekke–i Mükerreme'ye giderek orada mücavir olarak kaldý. Mekke'de Süfyân–ý Sevrî, Fudayl b. Iyad ile tanýþýp kendileriyle dost oldu. Ebû Osman el–Esved, Süleyman el–Havvas, Ebû Abdullah el–Kalânisî ve Þakik–i Belhî gibi zatlar Ýbrahim b. Edhem'in en yakýn arkadaþlarýndandý.

Cüneyd–i Baðdâdî Hazretleri Onun için "Ýbrahim miftahu'l–ulûmdur." diyerek, bu yolun bilgilerinin anahtarýnýn Ýbrahim b. Edhem'in elinde olduðunu ifade etmiþtir.

Ýbrahim b. Edhem devamlý oruçlu bulunurdu, yediði zaman da yiyeceði çoðu defa tuzsuz piþen sebzeler olurdu. Yalýn ayak gezer, yamalý elbise giyer ve az uyurdu. Helâl yemek konusunda da son derece hassastý. Öðütlerinde, helâl kazancýn önemini vurgulardý. "Bizim yanýmýzda yiðit; çok ibadet eden deðil, yediðine dikkat eden, midesine haram lokma sokmayandýr." derdi. Bir gün Ýbrahim b. Edhem Hazretleri'ne dualarýn kabul edilmesi için ne yapmalarý gerektiðini sordular, cevaben dedi ki:

"Helâl ye ve dilediðin gibi dua et!" Ve yine buyurdu ki:

"Yediðin helâl olsun da, istersen sabaha kadar nafile namaz kýlma ve istersen gündüzleri nafile oruç tutma."

Mürþidi Fudayl b. Iyad Hazretleri idi. Fakr ve tecerrüd hýrkasýný onun elinden giydi. Ayrýca Ýmrân bin Mûsâ bin Zeyd ve Þeyh Mansûr Selmî Hazretleri'nin kendilerinden, Üveysü'l–Karânî Hazretleri'nin de rûhâniyetinden istifade etmiþtir.

Mevlânâ Celâleddin–i Rûmî Kuddise Sýrruhu ise, onu, "mâna denizinin yüzücüleri" olarak vasýflandýrdýðý Bâyezîd–i Bestâmî, Cüneyd–i Baðdâdî gibi mutasavvýflarla birlikte zikreder ve Ebû Hanîfe'ye uyanlarýn din yolunu kesen eþkýyanýn þerrinden kurtulduðunu, bu mutasavvýflara uyanlarýn ise hilekâr nefsin tuzaklarýndan sâlim olduðunu söyler.

Ýbrahim b. Edhem Hazretleri'nin hakkýnda kaynaklarda pek çok muhtelif rivayetler vardýr. Tevbe edip zühd yoluna girmeden evvel, Belh padiþahý olduðu rivayeti meþhurdur. Önceleri tahtta oturur ve pahalý elbiseler giyerdi. Ata biner, avlanmayý sever ve maiyetiyle beraber tantana ile gezerdi. Daha sonra o bütün bunlarý terk etmiþ ve Allah Teâlâ'ya gönül vermiþtir. Mübârek sözleri ve kerâmetleri dilden dile dolaþmýþ, muhabbeti hep gönüllerde yaþamýþtýr.

Ýbrahim b. Edhem'in âdeta destanlaþtýrýlan hayatý ve menkýbeleri anlatýlýrken, sahip olduðu bütün bu servetten, mülk ve saltanattan, elindeki her türlü maddî imkândan vazgeçip zühd yolunu seçmesi þöyle anlatýlmýþtýr:

Bir gece sarayýnda tahtý üzerinde uyuya kalmýþtý. Gece bir gürültü ile uyandý. Tavandan týkýrtýlar, gürültüler geliyordu. O gürültü yapana seslendi

–Kim o?!

Damdaki cevap verdi:

–Yabancý deðilim, devemi kaybettim de onu arýyorum!

Ýbrahim Edhem bu cevaba çok

kýzdý, sert bir sesle:

–Be hey þaþkýn adam, damda hiç deve aranýr mý?! deyince, o damdaki zat þu karþýlýðý verdi:

–Ey gâfil! Sen Allah Teâlâ'yý ipek ve atlas döþekler içinde, inci ve altýn tahtlar üzerinde arýyorsun ya?! Bunun damda deve aramaktan ne farký var?

Ýbrahim b. Edhem hemen yerinden fýrladý ve adamlarýný çaðýrýp her tarafý arattý; fakat ne sarayýn damýnda, ne de bahçesinde hiç kimseyi bulamadý. Tabiî içine bir ateþ düþtü ve bu olayý düþünmekten sabaha kadar uyuyamadý.

Ertesi gün saray erkâný toplanmýþ ve divan kurulmuþtu. Ýbahim b. Edhem de geldi ve geçip tahtýna oturdu; ama hâlâ bu olayý düþünüyor, olayýn mahiyetini kavramaya çalýþýyordu. Divanda birtakým devlet meseleleri istiþare edilirken aniden heybetli bir adam hýzla içeri girdi. Ona ne nöbetçiler, ne de muhafýzlar engel olamamýþlardý. Ýbrahim Edhem, gelip karþýsýnda duran bu adama kim olduðunu, burada ne iþi olduðunu ve ne istediðini sordu. Adam:

–Bir yolcuyum. Bu handa birkaç gün kalmak istiyorum. dedi. Tabiî Ýbrahim Edhem bu

söze kýzarak:

–Be adam, burasý han mýdýr ki kalacaksýn?! Burasý bana ait olan bir saraydýr, diye cevap verdi. O zat:

–Peki, bu saray senden evvel kimindi?

–Babamýndý.

–Ondan önce kimindi?

–Dedemin, ondan önce de atalarýmýn.

–Peki, onlar þimdi neredeler?

–Öldüler.

–Bu saray nasýl senindir ki, biri gidiyor biri geliyor. Böyle bir yer han deðil de nedir? diyerek geldiði gibi çýktý gitti. Tabiî o zaman Ýbrahim Edhem'in aklý baþýna geldi. Belli ki, akþam damda "deve arýyorum" diyen adam, bu adamdý. Hemen o zatýn peþine düþtü. Bir müddet sonra nihayet ona ulaþýp: "Sen kimsin?" diye sorunca, o zat: "Ben Hýzýr'ým." dedi. Böylece mesele anlaþýlmýþtý. Ve bir müddet konuþtular. Bu konuþmadan sonra Ýbrahim Edhem'in kalbi Allah Teâlâ'nýn aþký ile yandý ve þimdiye kadar yaptýðý bütün günahlara, hata ve kusurlara tevbe etti. O andan itibaren tacýný, tahtýný býrakýp zühd yolunu seçti ve evliyânýn reislerinden oldu. Öyle bir mâneviyat sultaný oldu ki, dünya sultanlarý unutuldu; fakat o unutulmadý.

Tacýný, tahtýný býrakýp derviþliðe soyunmasýna sebep olan bir baþka hâdiseden daha bahsedilmektedir ki, þöyle anlatýlýr:

Ýbrahim b. Edhem avlanmayý çok sever, sýk sýk maiyetiyle beraber ava çýkardý. Yine bir gün ava çýkmak için gerekli hazýrlýklarýn yapýlmasýný ve atlarýn hazýrlanmasýný istedi. Uþaklar, hizmetçiler gerekli hazýrlýklarý yaptýlar ve beraberce sahraya çýktýlar, bir hayli at sürdüler. Ýbrahim b. Edhem, atýný ileri sürerek diðerlerinden ayrýlmýþtý ki, bir ara "Ýntebih!" yani "Uyan!" diye bir ses iþitti. Ýbrahim b. Edhem bu sese aldýrmadý ve yoluna devam etti. O esnada yine "Ýntebih!" denildi. Yine duymazdan gelince bu sefer "Ýntebih kable en tüntebeh!" "ölmeden önce kendin uyan!" sözünü duyunca irkildi ve etkilendi. O sýrada karþýsýna bir ceylan çýktý. Ýçinden o ceylaný avlamak geçti. Okunu çýkardý, yayýný gerdi, tam oku atýp ceylaný avlayacak iken ceylan dile geldi: "Ey Ýbrahim! Allah seni avlanasýn diye mi yarattý? Senin bundan baþka iþin yok mu?" dedi. Ýbrahim b. Edhem bu sözleri düþünürken: "Yâ Ýbrahim! Sen bunun için yaratýlmadýn ve bununla emrolunmadýn!" diye bir nidâ daha iþitti. Bu nidâ onu titretti. Aniden rûhî bir deðiþime uðradý, þevki arttý ve keþfi açýldý. Birden aðlamaya baþladý, o kadar aðladý ki, gözünün yaþýndan elbiseleri dahi ýslandý. "Âlemlerin Rabbinden bana bir ikaz geldi. Allah Teâlâ'ya yemin ederim ki, bu günden sonra Allah'a isyân etmeyeceðim. Rabbim, sâlih insan olmamý istiyor!" dedi. Caný gönülden tövbe istiðfar etti. Böylece bu hâl içinde giderken yolda kendi tebaasýndan bir çobana rastladý. Üzerindeki bütün kýymetli eþyalarýný, iþlemeli kýymetli elbiselerini çobana verdi. Onun eski elbisesini, keçe takkesini ve kepeneðini alýp giydi. Böylece her þeyi býrakýp Allah Teâlâ'nýn yoluna girdi. Ýbrahim b. Edhem'in bu hâline melekler nazar ediyorlardý. Onun için: "Padiþah libasýný çýkarýp cennet ve cemalullah âþýký oldu, âhiret elbisesini giydi." dediler.

Kelâbâzî Kuddise Sýrruhu, gaipten gelen bir sesle Allah tarafýndan uyarýldýðý için Ýbrahim b. Edhem'i "Murad" vasfýna sahip olan sûfîlerden, Hakk'ýn cezbe kuvvetiyle kendine çektiði ve içindeki hâlleri müþahede ettirdiði zatlardan saymakta ve bu tür bir cezbeye tutulanlara önce kendi hâllerinin gösterildiðini, ardýndan nefis ve maldan uzaklaþtýrýldýklarýný ifade etmektedir.

Ýbrahim b. Edhem tacý, tahtý býrakýp tevbekâr olunca Belh þehrinden ayrýlýp Merv þehrine doðru yola koyuldu. Bu yolculuk esnasýnda bir yerde baktý ki, gözleri görmeyen bir adam bir köprüden geçmeye çalýþýyor. Fakat adam gözleri görmediðinden köprüden nehre düþtü. Ýþte tam o sýrada Ýbrahim bin Edhem bunu görünce: "Allahümmahfezhu" "Allah'ým, onu muhâfaza et!" diye dua etti. Bu duayý edince köprüden nehre düþmekte olan âmâ havada öylece asýlý kaldý. Köprü ile nehir arasýnda boþlukta, muallakta kalýp düþmedi. Halk bunu görünce bu keramete hayran kaldýlar. Etrafta bulunanlar, âmâyý tutup yukarý çektiler ve Ýbrahim bin Edhem'in büyüklüðünü tasdik ettiler.

evet ben de boyle biliyorum

Mezarýný da Adapazarý Karasuda diye duydum.