Mesnevi'den Allahý Anmak...

Mesnevi’de deniyor ki:
Adamýn birisi, her gece kalkýp namaz kýlýyor, Allah’ý anýyor, Ona dua ediyor, yalvarýp yakarýyordu. Þeytan ona bir gün vesvese verir: “Ey ahmak kiþi, her gece, Allah demenin, Onu zikretmenin ne anlamý var ki? Sabaha kadar uykusuz kalýp yalvarýyorsun, bütün kapýlar yüzüne kapalýdýr. Sana,”Ne istiyorsun” diyen var mý? Þimdiye kadar bir kapý açýldý mý? Buyur eden oldu mu? Ýstenmeyen yere gidilir mi? Allah senin bu yalvarýp yakarmana önem verseydi dileklerini kabul ederdi, bir cevap verirdi. Boþuna kürek çekip durma.”

Adam, kendine gelen bu düþünceyi doðru bulup gönlü kýrýldý, baþýný yere koyup zikretmeden hüzün içinde uyudu. Rüyasýnda ona, ”Neden Allah’ý zikretmeden uyudun bugün?” dendi. Adam, “Yalvarýp çaðýrmalarýma bir cevap gelmiyor ki... Kapýdan kovulduðumu anladýðým için artýk o kapýyý çalmýyorum” dedi. Adama þöyle dendi: (Senin Allah demen, Onun kabul etmesi, Buyur demesi sayesindedir. Senin yalvarýþýn, Allah'ýn senin ruhuna duyurmasýndandýr. Senin gayretlerin, Allah'ýn seni kendine yaklaþtýrmasýndandýr. Senin korkun, sevgin, ümidin, Allah’ýn lütfu iledir. Senin her “Ya Rabbi” demenin altýnda, Allah’ýn “Buyur kulum” demesi vardýr. Gafilin, cahilin gönlü bu duadan uzaktýr. Gafiller dua edemez. Çünkü, “Ya Rabbi“ demeye güç yetiremez. Onun aðzýnda da, dilinde de kilit vardýr. Dert içinde iken de aðlayýp sýzlayamaz. Allah ona dert, aðrý, sýzý, gam, keder vermez. Verse de o doktor der, Allah diyemez. Artýk anla ki, Allah’a dua etmeni, Onu çaðýrmaný saðlayan dert, dünya saltanatýndan daha iyidir. Dertsiz dua soðuktur. Dertliyken yapýlan dua ise gönülden kopup gelir, makbuldür.)
Adam rüyadan uyanýnca, sevinir ve yeniden dua etmeye baþlar ve muradýna kavuþur. Günahkâr müslümanýn duasý, kabule þayan deðilse de, cenab-ý Hak, dua edenin elini boþ çevirmez. Dua sebebiyle ya günahlar affolur, ya gelecek bir bela önlenir, ya mevcut bir bela kalkar, yahut ahirette büyük sevaba kavuþulur.

Günah içinde yüzen bir kimsenin dünya iþleri ile ilgili duasýnýn kabul olmasý, isteklerine kavuþmasý, onun aleyhine olur. Hadis-i þeriflerde buyuruldu ki:
(Mümin dua ettiði zaman, Allahü teâlâ, Cebrail aleyhisselama, "Ýsteðini hemen yapma, ben onun sesini seviyorum" buyurur. Günahkâr dua edince de, "Bunun isteðini hemen yerine getir, ben onun sesini sevmiyorum" buyurur.) [Ýbni Neccar]

Alýntý:

---

Mustafa Bilici Nickli Üyeden Alýntý

Mesnevi’de deniyor ki:
. Allah ona dert, aðrý, sýzý, gam, keder vermez. Verse de o doktor der, Allah diyemez. Artýk anla ki, Allah’a dua etmeni, Onu çaðýrmaný saðlayan dert, dünya saltanatýndan daha iyidir. Dertsiz dua soðuktur. Dertliyken yapýlan dua ise gönülden kopup gelir, makbuldür. [Ýbni Neccar]

---

Mustafa bey yukarýdaki cümleyi biraz açarmýsýnýz, yani hastalandýðýmýz zaman doktora gidersek biz allahýn katýnda günahkarmý oluyoruz. Bana biraz ters geldi, Bu devirde hala hastalandýðýnda, doktor yerine hoca arýyanlar bu yüzdenmi doktora gitmiyor.

Müslüm abi olayý çarpýtmayalým tabi ki doktora gidicez ama o derdin Allahtan geldiðini bilerek...
Gafillerden bahsediyor orada Allah diyemeyenlerden...

Mustafa kardeþim ben sadece insanlara kaderciliði aþýlamayalým diye diyorum, gittikçe insanlar kaderci oldu, herþeyi allahtan ne yapayým deyip tepki vermez hale geldik. Ýnsanlarý tepki verir hale döndürmemiz lazým, Yunanýstanda polis bir çocuðu vurdu hala halk isyanýný bastýramadýlar, bizde polis aðaçta kuþ vurur gibi adam öldürüyor kimsenin kýlý kýpýrdamýyor, bunlar hep kadercilikle ilgili.

Biz iþimizi saðlam yapmalýyýz hasta olursak doktora gitmeliyiz evimizin kapýsýný kilitlemeliyiz sonra Allaha tevekkül etmeliyiz bunlarý yapmadan olmaz...

Çok güzel bir yazýyý bizimle paylaþmýþsýn mustafa kardeþim.
mesnevinin her satýrýnda bin anlam yatar. onu anlamak için kaç fýrýn ekmek yemek gerek.
hani derlerya çocuk süt içerken pilav yedirmek olmaz diye. iþte mesneviyi anlamak için önce islam tarihini ve özellikle sahabelerin hayatýný bilmek gerek...
Yoksa Kuran-ý Kerim'i ilk defa okuyanlarda mantýða vurup Allah korusun þirke düþebiliyorlar. Allah bizleri þirke düþenlerden etmesin...
selamlar...

Mesneviden bir alýntýda ben yapayým;

Alemlerin Rabbi tarafýndan sevilmek elbette ki insanýn baþýna gelebilecek en büyük, en güzel þeydir. Yaratýlýþ sýrrýna vakýf olan ve kendini aþka veren kiþinin bu bilince varýncaya kadar geçirdiði süreç kolay olmamýþtýr. Aþýðýn geçirdiði bu zorlu dönemden Mevlana þöyle bahseder:

“Aþýk tövbe etti mi, iþte o zaman kork. Çünkü aþýk ayyarlar gibi daraðacýnda ders verir.”

“Aþýklar baþlarýna her ne hal gelirse gelsin sabredip, aþktan yine vazgeçmezler.”

“Ey ulular, aþýklara acýyýn. Onlarýn þaný, helak olduktan sonra bile helak olmaya hazýr bulunmaktadýr.”

Aþýklar için gam ve keder bir sonuç deðil, hoþluklara sebep olacak bir vesiledir. Yolun sonunda varýlacak nokta çekilen çileyi unutturacak nitelikte olduðundan gerçek aþýklar hiçbir zaman þikayet etmez, her an helak olmaya hazýr bir hal içindedirler. Bu hal aþkýn verdiði sarhoþluktur.

Mevlana’nýn anlatmada yetersiz kaldýðý bu hal kiþiye özel olduðundan çok fazla açýða vurulmaz, gizemini ve bireyselliðini korur. Zira bu hallerin anlatýlmasý tasavvuf edebinde hoþ karþýlanmaz, mahremiyeti ve kutsiyeti vardýr.

Aþýk, suretler alemini izlerken her güzellikte Allah'ýn sanatýný görür. Artýk onun için her þey Rabbe götüren bir vesiledir. Her güzellik Hakk’ýn gözle görülür bir aynasýdýr. Allah Zatý bakýmýndan alemlerden ganidir, dolayýsýyla zatý alemlerde görünmez. O’nun alemlerde görünmesi ancak sýfatlarýyla cisimlerin maddelerine zuhuru yönüyledir. Ýþte bu noktada aþkýn estetik ile olan iliþkisi karþýmýza çýkýyor.