İsmi Tarihe Geçmeyen Türk Albayı(Nizip Savaşı)
İsmi Tarihe Geçmeyen Türk Albayı(Nizip Savaşı)
Biliyoruz ki, Nizip'te Osmanlı orduları, Mısır ordularına yenildiler. Buna sebep ordularımıza kumanda eden Çerkes Hafız Paşanın bilgisizliği, düşman tarafın kazanma nedeni ise, Başkumandanları İbrahim Paşanın enerjisi, zekâsı ve bilgisi idi.
Mareşal Moltke o tarihlerde Osmanlı ordusunda bulunuyordu. Ve ordunun kurmaylığını yapıyordu. Mısır ordusuna taarruz zamanının geldiğini ve fırsatın kaçırılmamasını, zaferin mutlaka Osmanlılar tarafında kalacağını ısrarla Başkumandana bildirdi. Fakat Hafız Paşa müneccimlerin reyini almadan böyle bir teşebbüste bulunamaıyacağını söyleyince Moltke şaşırdı kaldı.
Ve nihayet müneccimler Eşref saatin henüz gelmediğini bildirince, Moltke istifa etti (1). Kabul edilmedi, fakat fırsat kaçırılmış oldu. Mısır ordusu hemen taarruza geçti ve Çerkez Hafız kumandasındaki Osmanlı ordusunu çil yavrusu gibi dağıttı. Moltke güçlükle kaçabildi. Buna rağmen hatıratında diyor ki:
''Silâhlı milletin, en canlı örneği Türklerdir. Bu ülke köylüsünün orak, kâtibinin kalem, hatta kadınlarını etek tutuşunda, silâha sarılmış bir pençe kıvraklığı vardır. Türk, ata biner gibi oturur ve keşfe yollanan uyanık nefer gibi yürür. Silâhın ruha verdiği güveni her Türk'ün bakışında görmek mükündür. O doğduğu gündenberi silâhlıdır. Bundan dolayı hayata ve hadiselere güvenle bakmayı da öğrenmiştir.
Türkiye'ye adım atar atmaz, bu kanaati edindim. Silâhlı bir milletin içinde yaşadığıma inandım. Nizip bu kanaati ne sarstı, ne de giderdi. Çünkü orada yenilen Türk değildi, kumandandı. Yenen de öbür taraf olmayıp hurafelerdi. Harp plânını müneccimler vasıtasyla çizen, hücum emrini yıldızlardan bekleyen kumandana karşı, cesur Türk ne yapabilirdi?Müneccimin Türkiye'den kovulduğu ve yıldızların harp işlerine karışmalarının yasak edildiği gün, Türkün ruhu yeniden parlıyacak ve silâh kullanmak için doğan bu kahraman milletin tarihi, eski ışığını bulacaktır.'' (1)
Atatürk bir gün, ilk mecliste istiklâl savaşlarının hesabını verirken, şu mütalâada bulunmuştu:
''Türk yenildi derlerse inanmayınız. Yenilen kumandandır.'' (2)
Atatürk İhtilâli ile, Moltke'nin arzuları yerine gelmiş, Türk milletinin tarihi başka, geçmişten daha yüksek bir anlamda, eski ışığını bulma yolunu tutmuştur. Ne mutlu bize; bilhassa gelecek kuşaklara.
Fakat burada asıl belirtmek istediğimiz nokta, bütün bunlar değildir.
Nizip felâketi günü, bütün Osmanlı ordusu dağılıp kaçarken, henüz kurulmuş modern bir alayımız, galip Mısır ordusuna, son neferine kadar dayanmıştır. Bu alayın başında ismi tarihe bile geçmeyen bir Türk albayı bulunuyordu. Tarihin bildirdiğine göre, öğrenimin Saint-Cyr'de bitirmişti. Elinde yalın kılıç, düşmanla çarpışırken kaçmakta olan ve henüz kaldırılmış bulunan Yeniçeri artıklarına bakarak, şöyle haykırmıştı:
''Alçaklar! Dönün, bakın... Gâvur dediğiniz mektepliler vatan için nasıl döğüşüyorlar ve nasıl ölüyorlar!'' (1)
Bu adsız kahraman da, alayıyla beraber şehit oldu ve şehitler arasında kaldı.
Onur için, şeref için, vatan için, bilgi için, mekteplilik adına ilk defa ölüm meydanında haykıran ve can veren bu kahraman öldü denebilir mi?
Adsız kahraman bugün tarih içinde bir onur abidesi gibi yükseliyor!
Niçin İsmi Tarihe Geçmeyen Türk Albayı Diye bir mahalle yok Nizip'te de Hafız Paşa diye bir Mahalle var ???
Bu adla bu mahallenin olmasını gerek sizce?
