Unutamam Nizip'imi!!!

Eski kitapları karıştırıyordum Anne Annemin 1960 yılında yazmış olduğu bir şiir elime geçti. ölümünün yirmiyedinci yılında onu rahmetle anarken Ankara'da yazmış olduğu şiiri sizlerle paylaşıyorum...


Unutamam Nizip'imi!!!
Doğup büyüdüğüm yer...
Güzel yurdumun küçük cenneti...
Allaha emaneti...
Orda iklim yumuşaktır...
Tıpkı insanları gibi cana yakın...
Ilık ılık esen rüzgar..
Fıstık kokar...
Her zaman yeşildir zeytin ağaçları...
Ve o ağaçlarda kuşlar...
Yuva kurmuş ötüşürler...
Mavi sema lekesiz...
Mehtap'ı çok parlaktır...
Bazen tatlı bir yağmur toprağını ıslatır...

Şahinler diyarının şairane parçası...
Gelincikler tarlası,
Uzaksın Ankara'ya
Ama unutamam seni...
Ey! çocukluğumun en tatlı hatırası,
YEŞİL NİZİP.....
Kamile KURBAN 01/04/1960

Teşekkürler mustafa.Mevla rahmet eylesin ancak bir şiirde torundan bekliyoruz.Selamlar

Nizipten çıkalı 16 yıl oldu, Tarih 17/09/1992 saat 17:30. Çayırağasıyla yola çıktım, önce çok kızmıştım herkese,herşeye sonra aslında kopamadığı anladım, her gün Nizip'in resimlerine bakıyorum her gün Nizip'i konuşuyorum, herkes bıktı artık benden git artık kurtulalım diye, YETER bitsin artık bu özlem bitsin bu çile dinsin bu hasret, vuslat ne zaman ALLAH'ım.

Her gurbete giden gibi, Nizipli hemşerileriminde yuvalarına özlem duymaı gayet doğal. İnsan içinde bulunduğu kıymetleri ancak kaybedince anlıyor. Allah rahmet eylesin.

allah rahmet eylesin
mekani cennet olsun insl.
cok gzl bi siir
cok özeldim memleketi bu siiri okuyunca daha da büyüdü özlemim
tsk ederim