Zaatalimden Eskiye Ait Nostaljiler

Bu nostalji sözlerim yıllar öncesine ait arşivdeki defterimde gördüm nostalci olarak paylaşmak istedim bu şiire konu olan evin yeride şu anda ulu cami karşısındaki taziye evidir.Ev falan yok ama artık ama,olsun yinede insanların hayrına yapılmış bir taziye evi var orada oda soınuçta bir ev

NİZİPTE BİR ZAMANLAR

Ben, sokakta cuulup, cücükel ve gülle ile büyüdüm geldim bu zamana
Uşak yüreciğimi yakan neşeti hafız ahmeti hafız cumayı dinleye dinleye.
Mahzundu saftı yüreğim ozamanlar
Çamurludu tozludu asfalt değildi şimdiki gibi yolların
Yinede sevdim seni eskisi gibi olmasanda Nizip'im

O damdaki havuzda üzüm depeleyen nenem deyzam anam
Hapse yapar sucuk saplarlar.
Sonra başına oturduğum, yemek yediğim rahmetli babamdır.
Nizip'im, ilçem, sebebim, çarem...
Taşına toprağına bir mecnun gbi vurgun olmam bundandır...

Akşam karanlığıyla başlardı kurbağalar vırak vırak
Höser usanıncaya kadar, dinlerdim .
Gecemi aydınlatan ve bana seranet yapan cırcır böcekleri.
Kurbağa sesi olsada sokaklarında sevdim seni Nizip!

Sanki Peygamber sofrasıydı soframız:
Biraz ev ekmeği, biraz çökelek...
Nenemin bahçede odunda pişirdiği tarhana bulamacı
Yoksulda olsa yine mutluydum Nizpte olduğuma
Deliler gibi hemde.

Yağmur yağmaya başlayınca, odalamızın damı akardı
Romatizması vardı nenemin Dizlerini döve döve ağlardı
Şimdi ne nene kaldı ne dede amca nede baba
o kerpiç evimiz hiç çıkmaz aklımdan!
Şimdi taziye evi oldu Nizipte Ulu cami karşısında
Nizip'im! iyikide hasret değilim sana!
Sevince bir güzellik güzellik, uç uca kahır
Yüreğimi sonsuz parçaya bölseler
Her parçası yine seni çağrışır seni ister Nizp'im.

Saygılarımla
MUSTAFA KANAL
__________________

Çocukluğuma Ait Acı Bir Hatıram

[JUSTIFY]
1980 yıllarında Babaannem; bir zamanlar eskiler bilir eski sebze halinde ’şimdiki belediye iş hanının yeri’ vakur ve ciddi Berber Mustafa'nın hanımı, saf temiz kalpli ama bazı zamanlar hırçın gözlüklü ak saçlı kadın... Biz ailece rahmetli babaannem ile kalıyorduk. Babaannem beni ara sıra, rahmetli amcamların yaşadığı Gaziantep’e gezmeye götürürdü. Nizip’in sakinliğine alışkın, İslim Sayın ilkokulunda öğrenim gören, televizyon, araba gibi lükslere uzak olan ben, Antep’e giderken büyüleyici bir şehir nasıl diye düşünürdüm, Ama gidince de alışırdım kısa bir süreliğine de olsa o büyüleyici şehre; Nizip’e dönüşümüzde ise sanki bir rüyadan uyanırmış gibi olurdum. Bir gün baba annemle gitmiş olduğum Gaziantep’ten henüz dönmüş, 1980 yılında sıkıyönetimin revaçta olduğu dönemde şimdiki Saha camisinin aşağı sokağı ile Tepe Mahallesi arasında Rahmetli Cuma Tiryaki’nin evinde kiracı olarak ikamet etmekteyiz. Evimizin demir parmaklı penceresinde oynarken malum sokağı seyre dalmıştım, bir adam koşa koşa sokakta ilerliyor ardında da o kişiyi kovalayan eli silahlı insanlar; tam ne oluyor derken çocuk aklı ile, adamlardan biri peş peşe elindeki silahı ateşledi, oda ne! Adam sere serpe yerde yatıyor, öldürmüşlerdi adamı; bir feryadı figan sormayın gitsin o anda bizim evin önü mahşer yerine döndü kalabalıktan sonradan öğrendim ki öldürülen o kişi bizim ev sahibimiz, Eski Gaziantep Milletvekili Hanifi Tiryaki’nin babası Cuma Tiryaki’ imiş, sonradan öğrendiğime göre. Cuma amca benim gözlerimin önünde kahpe terörist kurşunlarına hedef olmuştu inanamıyordum oysa ne kadar çok severdim Cuma amcayı, şu an itibarıyla olayın üzerinden tam 27 yıl geçti ama dün gibi; o zaman çocukta olsam alçakça saldırı halen gözlerimin önünden bir türlü gitmiyor.
Rahmetli babama gelince o zamanlar Birecik caddesinde şimdiki Eser kahvesinin karşısındaki yol üzerinde köşe başında küçük bir tornacı atölyesi vardı. Atölyede traktörlere damper yapar karınca kararıyla geçimimizi sağlardı. Allaha şükür kimseye muhtaç değil karınca kararıyla geçinip gidiyorduk hiç olmasa babam başımızda idi. O zamanlar benim hayalim okuyup komutan olup Cuma amcayı öldürenlerden intikam almaktı. Komutan olup hayalimizi gerçekleştiremedik ama olsun, o alçakça saldırıyı yapanlar cezalarını bulmuşlardır çoktan, ben bundan eminim.
[/JUSTIFY]
Saygılarımla

Mustafa kardeş ellerine sağlık,teşekkür ederiz...
Bende rahmetli Cuma amcanın vefatını ve silah seslerini hatırlıyorum çok korkmuştuk şimdi birden gözümün önüne geldi,bir süre kimse dışarıya çıkmamıştı sonradan kalabalık olmuştu,ben o zaman 7-8 yaşlarındayım şimdi yazınızı okuyunca hatırladım.Rahmetli Cuma amca yatsı namazından çıkmış eve giderken kapısının önünde vurulmuştu.

Tam zamanını hatırlamıyorum ama karanlıktı sokaklar.

mustafa abicim çok teşekkürlerrrrrrr...güsel bi paylaşımmm
amaaa nerdeeeeeeee biz hatırlamikkkk :)

mustafa abi çok tşkler.

Allah rahmet eylesin Hacı Cuma Tiryaki ağabeyimizi bu vesileyle anmış olduk. Rahmetlinin cenazesini tekbirlerle götürdüklerini çok iyi hatırlıyorum. Paylaşımın için teşekkürler Mustafa kardeş. Beni çok duygulandırdın.....