Çok Bunaldığınızda mutLaka izleyin...

[YOUTUBE]B48r6cS0wzo[/YOUTUBE]



Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı...

Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde..

Deniyordu ki; "arada bir, çok bunaldığınızda,hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün"...

Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım...
Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum...

Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düşünmemiz tavsiye ediliyordu...

Tüylerim diken diken oldu ve yazarın *****ladığını düşündüm o an...
Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim...

Diyordu ki; " bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız...

Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın...

O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün...

Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin...

Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların
yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç
çaresizliğini yaşayın...

Bırakın canınız yansın,
bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz...

Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi...

Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini...

Akıllarından ve yüreklerinden geçen
cümleleri hayal edin...

Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım...

Eşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tümçevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine...

Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini...

Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı...

Görüyordum işte "babaaaa..." diye ağlayan biricik oğlumu...

Eşim kucağında "ağlayan emanetimle" ayakta durmaya çalışıyordu per perişan...

Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu,
o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla...

Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi
hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını...

Kardeşlerim, akrabalarım
"çok erken gitti, doyamadı oğluna.." diyordu acıyan ses tonlarıyla...

Ve dostlarım... Onlar da şaşkındı...

Bazısı "daha dün birlikteydik, nasıl olur.." diyordu...

Bunları seyredip onlara "hayır ölmedim, burdayım.."
demek istedim hayal olduğunu unutup...

Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamınıokumadan kitabın...

Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide...

Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazar...

Kitabı okumaya ne gücüm kalmıştı, ne de isteğim...

Almam gereken dersi ve mesajı almıştım...

Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum...

Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum...

Bu olayda tek farkındalık da yok üstelik...

Biraz kendime geldikten sonra devam ettim
hayatımın en zor hayaline...

Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde
neler söyleyecekleri vardı..

Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında...

Onlarda bıraktığım izleri,
yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek
ben konuşturacaktım hayalimde...

İçlerini okuyacaktım, senaryo bana ait olarak...

Yaşarken neler yazmıştım, ölümümle neler okuyacaktım...

Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım, ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi, deşifre etmem gereken metin...

Canım oğlumun söyleyecek çok şeyi yoktu...

Özleyecekti, yokluğumu hissedecekti..
Ağlayacaktı aklına geldikçe...

Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar
sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duyguları...

Ama hayal bu ya, 18-20 yaşına getirdim 2 saniyede oğlumu...

"hayal - meyal hatırlıyorum be baba seni...

Keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkeğe sohbet etseydik seninle...

Bak mezuniyet törenimde de babasızdım...

Askere giderken kimin elini öpeceğim senin yerine...

Diyecek canı yanarak bir köşede...

Sevgili eşim... Benim muhteşem hatunum...
Nasıl dayanır bensizliğe?...

O ki, benim için her şeyini feda edip koşmuştu bana...

Hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı...

Bir daha " Seni seviyorum " diyemeyecekti...

Bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı...

Ve her gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüne...

Her sabah da bensiz başlayacaktı koca gün...

Tek cümlesi takıldı o an içime;

" Oyunbozanlık yaptın be böceğim, hani beraber ölecektik ?..."

Babam-annem,o bugüne kadar evlat olarak
mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla
kahrolduğum güzel insanlar...

Helaldi şüphesiz hakları...

Bilerek hiç kırmamıştım onları...

Üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım....

Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak...

Herhalde insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir
anlardan olsa gerek...

Diğerlerine geçmiyorum...

Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre
"diğerlerine" artık sizler de dahilsiniz...

Düşünün, bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza "ölmüş“ diye...

Sizler kimbilir neler düşünür ve yazardınız...

Eşim şu an yanımda ağlıyor, sanki gerçekmiş gibi...

Oysa ki yazarın amacı "Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini" göstermekti...

Benim de öyle...

Lafı çok uzattım farkındayım...
Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek
kadar girintili çıkıntılı...

Ben o gün kurduğum o hayalle,
canımın tüm yanmasına rağmen
YENİDEN DOĞDUM...

Bilgisayar diliyle "format attım hayatıma"...

Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettim...

Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş, oyun perde demişti...

Peki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı...

İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı...

Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamınıgetirirseniz buna değer bence...

Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim...

Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki...

Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın...

LÜTFEN ARADA BİR,

BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN,

DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN...

Ölümün kime ve ne zaman geleceğini

Yüce Allah' tan başka bilen yok...

İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve

nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın,

ertelemeyin...

Bilerek - bilmeyerek

kırdığınız kalpleri tamir edin...

Sizi sevenlere ve sevdiklerinize

daha fazla zaman ayırın...

Ve en önemlisi;

VERDİĞİ-VERMEDİĞİ,

ALDIĞI-ALMADIĞI HERŞEY İÇİN,

TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A

CAN DÜNDAR...

Yav berbat oldum gecenin bu vaktinde, yazılanları kendimce uygulamaya çalıştım okurken.
Ya Rabbi, sen cümlemize ardımızdan hayırla yad edilecek bir ömür nasibeyle.
Verdiğine ve vereceklerine şükürler olsun Allahım.

paylaşım çok güzel belki bugün bunu okuyanlar hayatlarına çeki düzen vericekler ve tekrar tekrar ölücekler .
zaten biliyorsundurki peygemberler evliyalar ölmeden evel ölümü tattırdıkları için kendi ruhlarına etraflarındakileri daha çok sevmeyi kalplerine iman ateşi yakmayı ve allaha(cc) daha yakın olmayı başara bilmişlerdir.
BUGÜNÜN PİSKOLOKLARI HAYATIN GETİRDİKLERİNİN DEĞERİNİ ANLAMAK DİYE İSİM KOYDUKLARI BU RUH ALEMİ
GEÇMİŞ DÖNEMDE BÜYÜK ZAATLARIMIZIN İSMİNİ RABITA KOYDUKLARI ÖLÜM ANI VE ÖTESİ DİYE DALDIKLARI TEFFEKÜRLE KENDİLERİNİ TERBİYEYE ALMIŞLARDIR..
ELHAMDULİLLAH YOLUMUZ BUDUR ÖLMEDEN ÖLÜMÜ YAŞAMAKTIR , VE TEKRAR GÖZLERİMİZ AÇIP YAŞAMA ŞANSIMIZ OLDUĞU BU TEFEKKÜRDE YUNUSUNDA DEDİĞİ GİBİ " YARATILANI SEVERİZ YARATANDAN ÖTÜRÜ" YOKSA BU DÜNYA ALEMİ HANGİ YOLA GİDERSEN GİT ÇIKMAZDA KALIR....

ALLAH SENDEN RAZI OLSUN BANA BU HİSLERİ TEKRAR YAŞATIP KENDİME TEKRAR ÖLME DUYGUSUNU HİS ETTİRDİĞİN İÇİN....

paylaşımın için çok tşkler CALİcim, gerçekten mükemmel bir anlatım. insanın kanını donduruyor

abi dondum resmennnnn :(
diyecek bişe bulamıyorum

tşkkrr ederimmm bunu dhaa once başka yerdede izlemiştim e-mail olarak gelmişti baana ama yinede tşkr ederimmm

paylaşım için sağolu gerçekdende çok güselmiş bize ölümü we şükür etmeyi hiç aklımızdan çıkmasada gene hatırlattın we ölümü yaşamış gibi oldum bi an ilk defa bi şeyi bukdar uysal izledimm gözlerim doldu ressmen

Keşke bu paylaşımdaki gibi vakti gelen hiç bir şeyi ertelemesek.
Konuya verilen cevaplara bakılırsada; kimi berbat olmuş, kiminin kanı donmuş,kimi ölümü yaşamış, kimi donmuş vs. vs.; ama nafile yarın yine aynıyız maalesef.

Bendende küçük bir örnek;
Erteleme vakti gelince namazını; Sonra vakit bulamazsın kılarlar cenaze namazını

Cumali ayrıca sanada paylaşımın için teşekkürler.

Paylaşımın için gönülden teşekkürler cumali kardeşim,şunu kesin olarak bilmeliyiz ki,yaşadığımız sürece,hayatımıza yeni bir format atma şansına sahibiz.bu itibarla yaşadıklarımızı,yaptıklarımızı,sarfettiğimiz söz ve cümlelerimizi tekrar tekrar gözden geçirerek gönül kırmamaya,kalp incitmemeye gayret etmeliyiz.yani sözün özü,hayatımıza formatı yaşarken atma şansımız var,kaçınılmaz son olan,O an geldikten sonra,geriye dönüp bir saniye bile deme şansımız yok.bu böyle biline...

Gercekten Cok Anlamli :( Bende Bunalimdayim Suan :(

Hayrola hayal kardeşim.kendine gel,ne bunalımı yahu.mü'min olan kişi,kolay kolay bunalıma girmez.zira dinimizin en sıkıntılı anlarımızda bile,bize serinlik ve rahatlık bahşeden o kadar güzel metodları var ki.onları uyguladıktan sonra rahatlamamak için hiç bir nedenimiz olmaz...

daha ne denir ki saolasın abicim

Ben Bu Konuyu sıkılasınız diye açmadımki! bazışeyleri unutmayaLım ve gerçeklere hazır olalım... Umarın BunaLımdan Kurtulursun İnş...

Bu Anlatilanlar Tasavvufta Vardir ölümü Rabita Etmek ölümü Düşünmek Insani Doğruya Götürür...
Paylaşim Için Teşekkürler Kardeşim...

gerçekten muthiş bir anlatım,okurken bile bir sessizlik çöktü içime kocaman bir dünyada ne kadar boş ve anlamsız şeylerle zaman geçirdigimi düşündüm.ölümden korkuyorum çünkü hayatta çok sevdigim insanlardan ayrlmayı düşündügüm için korkuyorum bunların en başında da tabiki oglum geliyor şu an bu dünyadan göçüp gitsem ona ne olur acaba anne sevgisini şevkarini kim verir nasıl yaşantası olur bu yüzdenden korkum tabi
neyse hayatın gerçeklerine döneyim çok kaptırdım şu an kendimi
allahım ölümde hayırlısını versin
herkese çolugu çocuguyla ve sevdikleriyle uzun ömürler geçirmesini nasip etsin.