Insan insana

İNSAN İNSANAHayatın yükünü birlikte taşırNe güzel nimettir insan insanaNicesi zulmede acılar yaşarBazen de külfettir insan insanaKonuştuğu zaman tatlı dilleriDokunduğu zaman şifa elleriArandığı zaman çıkar ileriNasip ve kısmettir insan insanaKimisi adamı yolundan ederÖmründen çalarak yılından ederCana kalan ancak acıyla kederDerin bir gaflettir insan insanaİki kelam için kul bulunmuyorİnsanlara giden yol bilinmiyorVarıp da evlere zil çalınmıyorNe kadar hasrettir insan insanaOysaki sohbetle engin olunurRuhlar sakinleşir dingin olunurBöylece manada zengin olunurAslında servettir insan insanaHuyundan suyundan bulaşır zatenNefisler kötüye alışır hemenOluşan lekeler çıkmıyor kalptenBu yönden illettir insan insanaOrada doğmuştu orda büyüdüYalnız yaşamıştı yalnız uyuduSanki bu dünyada yok idi kaydıÇekilmez gurbettir insan insana