yaşam çizgisi

YAŞAM ÇİZGİSİ

Tren geldi gider, kim var nöbette
Attım ayağımı bindim kırk dörtte
Savaşlı yıllarmış, zordu elbette
Yokluğu zorluğu gördüm de geldim

Elli bir’de okul bizi çevirdi
Notları gördükçe babam sevindi
Şahin’e diplama yetti avundu
Bilginin ağını ördüm de geldim

Baharımı türlü çiçek besledi
Bu devrede aşkın hükmü işledi
Yuvamızı Safya Hanım süsledi
Piri altmış üç’te ördümde geldim

Askerliğim altmış dördün dönemi
Arttı hasretlikten şiir önemi
Her dem yazdım yakar oldu sinemi
Aşkın deryasına girdim de geldim

Yaşamda herkesin var bir ahvali
Çok dokudum nakış, kilim çuvalı
Yetmiş dört’te rotam Nizip’in yolu
Tezgahı triko kurdum da geldim.

Mütevazi yaşam gururla gezdik
Yarım düzineyle aile düzdük
İki oğlan, dört kız, bir çift de bizdik
Dünya meyvesinden aldım da geldim
Bismillah’la hamdi, koyduk temele
Fark etmedim, yaşım ermiş kemale
Şahin ne görmüşsün, bir düşün hele
Bir ömrü hebaya verdim de geldim