Konu: Evime döndüğüm için o kadar mutluyum ki
Onlarca seneden beri yaşadığı köyün sınırlarından dışarı çıkmamış olan ihtiyar bir adam günlerden bir gün kendisi görmeyeli beri şehirde neler olup bittiğini merak etmeye başlamış. Günler geçtikçe, merakı daha da artmış, en sonunda o hafta sonu şehre inmeye karar vermiş.
Karar verdiği gibi yapmış da...
Şehre indiğinde önce bir turist kalabalığı arasına sıkışmış, kalabalık sokaklar arasında yürürken ayakları ayağını sıkmış, caddeden karşıya geçerken az daha bir arabanın altında eziliyormuş, üzerine yürüyen trafik polisinin öfkeyle söylediği sözlerden hiçbir şey anlamamış, otobüse yetişmek için koşan bir genç hızla ona çarpıp yere düşürmüş, sokaklar arasında rastladığı küçük bir parkta dinlenme çabası ise “boyayalım mı amca?” diye birbiri ardınca sorup duran ayakkabı boyacıları yüzünden boşa çıkmış.
Açıkçası şehrin kalabalığı, gürültüsü, hareketliliği ve insanların kalabalığı onu çok üzmüş.
Akşamleyin, ağzına kadar dolu bir trende zor nefes alarak, bitkin bir halde köye döndüğünde, kendisini karşılayan torunu merakla şehri nasıl bulduğunu sormuş!
-İhtiyar ise tek söz söylememiş:
-Evime döndüğüm için o kadar mutluyum ki...
