YA BİR DE KÖR OLSALARDI!

YA BİR DE KÖR OLSALARDI!
Sağır ile dilsizin tartışmasından olumlu bir diyalog çıkar mı? Ya da böyle bir diyaloğ ’’ne kadar sağlıklı olur’’ diye, hiç düşündünüz mü?
Aslında düşünmenize hiç gerek de yok!.. Fikir edinmeniz için, sağırlığın ve dilsizliğin enflasyona uğradığı günümüz toplumunda onları izlemeniz (gözlemeniz) yeterli... Çünkü, şu günlerde sorumlu siyasilerimiz ağırlaşan ülke sorunları karşısında ’kelimenin gerçek anlamıyla’ sağırları ve dilsizleri oynuyorlar; duyarlı olması gereken özel, tüzel kurum ve kuruluşlarımız ve de tekli, çoklu bireylerimiz de...
Sağıriktidar ( Tek tük de olsa, kendilerine ulaştırılan olumlu eleştiri ve önerileri,kulağının tözünde milyon davul çalsanız duymuyor), dilsiz muhalefet (ne kadar ıkınıp sıkınsa da sesini bi türlü geniş halk kitlelerine duyuramıyor)...
İktidar, olaylara ve çözüm taleplerine karşı ne kadar sağır ise; muhalefet de önermelerinde ve eleştirilerinde o kadar dilsiz.
İktidar da muhalefet de hizmet için değişimden(!) yana... Ama, Sen iyi değiştiremezsin, ben daha iyi değiştiririm’İN sidik yarışında’N sağlıklı bir diyaloğ çıkar mı? Sosyo-ekonomik, sosyo-politik, sosyo-kültürel sorunlarımız ve içimize dışımıza göz dikmiş emperyalist dış güçler, değişme sürecimizin tamamlanmasını beklerler mi? Bize opsiyon vermek için!...
İktidar ile muhalefet arasında ’’neyi ne kadar değiştirelim; Önem ve öncelik konusunda ülkenin şu sorununu çözelim’’ noktasında askari müştereklerde anlaşma (lar) sağlanıyor mu?
Sahi, sağır ile dilsiz nasıl anlaşırlar; sağır dilsize, dilsiz sağıra değişimi nasıl tarif eder dersiniz!?..
İktidar da, muhalefet partileri de KİT’lerin satılmasından(pardon, özelleştirilmesinden) yana... Sağır da, dilsiz de özelci, yani liberal kapitalizmci. Öyle ise sorun ne? Senin adamın mı (yandaşın mı, partilin mi, sermayedarın mı, yabancı sermaye orağın mı?), benim adamım mı?.. çatışması, çıkarı ve buna endeksli sağırlık ve dilsizlik...
Terörün önlenmesinden, vergi adaletinin sağlanmasından, demokratik kurum ve kuruluşların işlerlik kazanmasından, enflasyonun düşmesinden, yatırımları artmasından, işsizliğin azalmasından yana... Sağır olan iktidar da, dilsiz kalmış muhalefette. AMA sağırlar dilsizlere, dilsizler de sağırlara kendilerince jest ve mimiklerle bağıra çağıra ’’sen yapamazsın, ben daha iyi yaparım’’IN sidik(pardon, çıkar) yarışında. Üstelik bu tür yarışlarda asla diyaloğ olamazının da bilincindeler. Çünkü, sidik yarışında diyaloğun bir adı da ŞİKEdir.Açılımı; danışıklı döğüş..
Ülkenin gelecegi için ’’halk genelinin bitergeleri ve sorunlarının halli için neyi ne kadar yapalım!’’ konusunda şike olur mu?
Sahi, dilsiz sağıra nasıl bir danışıklı döğüş önerir? Boş verin!... Sade bir vatandaş iseniz, siz, yalnızca ve yalnızca ekmeğinizin katığı derdine düşünüz; Onlar nasıl olsa bir yöntemini bulur, anlaşırlar. Yırtılansa deli alinin yakası olur, sonunda.
Bize ise yalnızca şükretmek düşer; ya bir de kör olsalardı diye. Yani, ya toplumsal kaderimizi belirleyen siyasilerimiz hem sağır, hem dilsiz, hem de kör olsalardı düşününüz, nice olurdu halimiz?
Hadi hadi yine iyisiniz!...
Sağır ve dilsiz ama göz görüyor ya, yine de azdan-çoktan yuvarlanıp gidiyoruz...

23 temmuz 1993 tarihli NİZİP Gazetesinde yayınlanmıştır.