Gündelik hayatta sakız gibi kullandığımız bir cümle "buna da şükür"
o kadar sık kullanıyoruz ki,bana anlamını yitirmiş bir güzel söz yumağı gibi geliyor..
Bırakın manayı kaybetmeyi,mananın tam tersi söyleniyormuş gibi hissediyorum...şöyle ki;
kerhen bunada şükür,diyoruz. çoğu zaman alışkanlıkla..ama aslında şunu diyoruz;
allahım ben daha iyisine layığım,daha çok parayı hakkediyorum,daha çok ürün ve mal,mülk aslında benim hakkım .ama ne yapayım sen hakkımı pek vermiyorsun! senle aramızdaki durum üç aşağı beş yukarı böyle . ama ben yine de-tüm bunlara rağmen -sana şükrediyorum..buna da şükür .diyorum.ehh idare edelim gitsin ,buna da şükür.
çünkü kanaat etmiyoruz.verileni yetersiz az görüyoruz.herkes hayatından şikayetçi.VERİLEN kavramı VEREN i hatırlatmalı,müteşekkir,kanaatkar ve samimi bir ŞÜKÜR olmalı,amalı yamalı, de"li da' lı ,şartlı şurtlu bir şükür değil..çünkü bu saygısızlık içeriyor gibi geliyor bana..