Konu: Ýmam Hatip Mezunlarý

dostlar,
ben size sn.?lhan yard?mc?n?n bir yaz?s? ile tekrar merhaba diyorum.
""gönül erimez

â??klarýn gönlünde üzüntü ile sevgi, hasret, umut, k?skançl?k, sevdâ ate?i olan gönül;
arapça "kalb", farsça'da "dil" sözcükleri ile e? anlaml?d?r. gönül; zaman zaman "bülbül", zaman içinde de "papa?an" olur. merhâmeti olmayan sevgililer; â??klarýn gönüllerini "ni?angâh" olarak kullan?r. sevgilinin sitemi ile k?r?labilen gönül; "s?rça, kâse, kadeh, sâ?ar, câm" gibi nesnelere benzetilir.
kâbe bütün müslümanlarýn maddesel beytûllâh?d?r. yani allah'?n evi? allah'a yak?n her sofi'nin gönlünde dünya kaygulesi ile hayat mücâdelesi yoktur. her türlü kötü duygular, dünya tutkular?, makam/?öhret/?an/para/mekân/mülk/?ehvet edinme istekleri beytûllâh'a, gönüle s??maz. "gönül k?rmak, beytûllâh'? y?kmak gibidir." görü?ü ne büyük iddiâ, ne güzel bir görü?tür. gönül'den ba?ka hiçbir yere s??mayan o'nun makam? k?r?l?r m??...
?nsano?lunda hak tecellilerine açýk olan zirve, gönüldür. gönüllerin bu tecellilere, dolay?s?yla da allah (c.c.) sevgisine mahzar olmalarýn?n en zâhir emâresi ise, o sinelerde yüce yarat?c?'ya duyulan a?k ve i?tiyâkt?r.
"his, duygu, a?k, gönül" dörtlüsü; yitirdi?imiz cennet'i bulabilme yolunda, allah'?n bize ihsan etti?i bir burak't?r. bu burak'a binenlerin ?imdiye kadar yolda kalanlar? olmam??t?r.
"gül açar gülde/söz biter dilde/var ise elde/gitmeyen gönül" dizelerinde ?âir; gönlün ayd?nl???n? dile getirir.
"ellerin semâya, dillerin duâ'ya, gönüllerin mevlâ'ya yönelsin" duâs? zirveleri gösterir, hedefi tayin eder.
"gönül ba??, gönül avc?s?, gönül toklu?u, gönül belâs?, gönül eri, gönül ferahl???, gönül toklu?u, gönül borcu" gibi terim/sözler; bizim kültür dünyam?z?n, edebiyat?m?z?n, folklor da?arc???m?z?n incileri aras?nda yer al?r.
"bu çe?me nas?l çe?me/su içecek tas? yok/k?rma insan gönlünü/yapacak ustas? yok" diyen "çar?kl? erkân?harp"; gönlünün k?r?laca??ndan endi?e eder amma, gönül k?r?lmaz, gönül erimez. kimsenin buna gücü yetmez?
dünya klasikleri aras?nda yer alan wilde'?n "mutlu prens" isimli bir hikâyesi vard?r. hikâyeler masallar gibi de?ildir; olmu? veya olabilir özellikleri, hayata bakan gözleri de?i?tirebilir. özet halinde size bu hikâyeyi anlatmak istiyorum. "havalar so?umu?, göçmen ku?lar s?cak ülkelere dönmek üzeredir. nilüfer'e â??k olup, ondan kar??l?k göremeyen bir ku?; bir yanda göç eden arkada?larýn?, öte yanda çetin hava ?artlarýnda nas?l ya?ayaca??n? dü?ünürken, kent meydan?nda yükselen heykeli görür. gecenin so?uk ayaz?nda, heykelin parmaklar? aras?na tünerken, yüzüne bir ya?mur damlas? dü?er. gökyüzünde bulut yoktur, ya?mur da ya?mamaktad?r; "bu damla nereden geldi?" derken, ikinci, üçüncü damlalar dü?meye ba?lar. bacaklar? aras?nda durdu?u heykel a?lamaktad?r.
"-ne oluyor, sen kimsin, neden a?l?yorsun" diye seslenir küçük ku?.
"-ben mutlu prensim, sana hayat?m? anlatay?m" der ve anlat?r:
"ben bir zamanlar sarayda ya?ayan mutlu bir prenstim. günlerim e?lence içinde geçiyor, halktan ve gerçek hayattan uzak, saray duvarlar? aras?nda ömür geçiriyordum. ölünce buraya heykelimi diktiler. bütün vücudum alt?ndan, gözlerim elmastan yap?lm??t?r. k?l?c?m?n kabzas?nda da yakut bir ta? var, ama mutlu de?ilim. kentin ortas?nda bir dilim ekmek için a?layan çocuklar?, so?uktan titreyen insanlar? görüyorum. yüre?im yan?yor, onlara yard?m edemiyorum. bunun için a?l?yorum. ?u anda aç ve hasta bir çocuk ate?ler içinde yan?yor, annesinden bir dilim portakal istiyor. ancak annesinin ona nehir suyundan ba?ka verebilecek bir ?eyi yok."
mutlu prens gözya?larýn? durdurmaya çal??arak minik ku?a seslenir:
"-benim için bir ?ey yapar m?s?n?. k?l?c?mdaki yakut ta?? al ve onlara götür." küçük ku? istemeye istemeye ta?? alarak, hasta çocu?un evine götürür. çocuk ve annesi bitkin bir halde uyumaktad?r. ku? yakut ta?? avuçlar? içine b?rakarak döner. geceyi prensin yan?nda geçirdikten sonra, gündüz kenti son bir defa görmek ve nehirde y?kanmak için oradan ayr?l?r. ku?u gören bir zooloji profesörü ?a??r?r, ertesi gün gazeteye onunla ilgili bir makale yazarak ?a?k?nl???n? anlat?r. ak?am üzeri minik ku?, prense "ho?ça kal" demek için heykele döner. prensin, minik ku?tan bir iste?i daha vard?r:
"-yard?ma ihtiyac? olan bir genç yazar var. roman?n? bitirmek için so?uk odas?nda, masas? ba??nda, titreyerek çalýþýyor. lütfen sol gözümdeki elmas? çýkar?p ona götür." küçük ku? elmas? alarak, yoksul yazara götürür, masas?na b?rakarak geri döner. yazar uyand??? zaman elmas? görür ve hayranlarýndan birinin b?rakt???na karar verir.
havalar iyice so?umu?, minik ku? titremeye ba?lam??t?r. art?k ne olursa olsun, memleketine dönmeye karar vermi?tir. son olarak mutlu prense giderek ayr?lmak isterken yine rica ile kar??la??r:
"-?u anda sokaklarýn birinde, yoksul kibritçi bir k?z çamurlara dü?mü?, a?l?yor. bütün paras?n? kaybetmi?, e?er satt??? kibritlerin paras?n? eve götüremezse, ailesi onu dövecek, eve sokmayacak. sa? gözümdeki elmas? çýkart?p ona götür" minik ku? bu yalvar??a da dayanamayarak, elmas? alarak kibrit satan k?za götürür. küçük ku? mutlu prensin yan?na dönerken, kenti izlemektedir. bir yanda inan?lmaz bir yoksulluk, ac?, keder, çile, üzüntü; öte yanda görkemli bir zenginlik. dünya iki ayr? parçadan olu?mu?, birinin di?erinden haberi yok. bir yanda sefahat, öte yanda sefâlet.. minik ku?un yüre?inde garip bir mutluluk duygusu meydana gelir. mutlu prensin yan?na giderek, onunla kalaca??n?, kör gözleri ile onu yaln?z b?rakmayaca??n? anlat?r. o günden sonra küçük ku?, mutlu prensin alt?ndan yap?lm?? gövdesinden parçalar alarak yoksullara da??tmaya ba?lar. onun hem gözleri, hem de yüre?i olmu?tur. ?ve bir gün gelir, so?uk bir ak?amüstü küçük ku? ölmek üzeredir. mutlu prens onun gidece?ini dü?ünür, onu sevgiyle kucaklar. bu s?rada minik ku? son nefesini vererek yere dü?er. ertesi gün belediye ba?kan? ve konsey üyeleri kenti dola?maya çýkm??lard?r. mutlu prensin solgun, silik, hatta çirkin görünüme bürünen heykelini görürler. bacaklar? aras?nda ölü ku?u da görünce hiddetlenen ba?kan:
"-hemen bu ku?u çöpe at?n, heykeli kald?rýn, yerine benim heykelimi yap?n?" tart??malar uzun süre devam eder, kavga bile olur. küçük ku?un ölüsünü çöplü?e atarlar. heykeli yerinden kald?r?p, parçalarýn? eritmek isterler. ne yaparlarsa yaps?nlar heykelin kalbini eritemezler. (hikâyeyi yazan adama göre) tanr? bütün bunlar? izlemektedir. meleklere kentten iki de?erli ?ey getirmelerini ister. ku?un ölü bedeni ile mutlu prensin kalbini götürürler. bu ku? cennet bahçesinde ?ak?yan ku?tur, prensin kalbi ise cennetin özel bir kö?esinde sakl? durmakta, iyili?i temsil etmektedir." (kaynak: ?nsanca varolmak sanat?. prof. dr. ayhan aydin. alfa yay?nlar?-eylül 2001 s.71-75)
bu bir hikâye. hem de bat?l? bir yazarýn hikâyesi. tanr? inanc? olan, cennete inanan bir yazarýn. ?yili?in, yok olu?un trajik sonuçlarýna dikkati çekmek isteyen yazar, temel ahlak kurallarýn?n yok olmas? yan?nda, insanl?k onuru, erdem, ya?ama hakk? gibi temel ahlak kurallarýndan da bahsediyor. ö?retim görevlisi prof. dr. ayhan ayd?n da kendi görü?lerini dile getirerek; günümüz insan?n?n sevgiden mahrum b?rak?ld???n?, insanlarýn birbirine muhtaç oldu?unu, ba?kalarýna ilgi gösterilmesi ve sevgi ili?kileri kurmas? gerekti?ini ifade ediyor.
elbette; dünyan?n mayas?nda do?ruluk, sevgi, insanl?k, güzel hasletler var oldu?undan, f?trat dini bunu emretti?inden, er/geç bu mayaya dönülecek, insanl?k hüsrândan kurtulacakt?r.
evet; gönül üzerine say?s?z atasözü, ?iir, deyim, mani, bulmaca, terim ve vecizeler vard?r. yaz?m?z?, bayburtlu â??k hicrâni'nin bir ?iiri ile bitirelim;
yine dalgaland?, dalgay-? sevdâ,
bahri kafkaslara dalg?nd?r gönül.
galiptir orada yaz?lan perde,
bugün bizim ba?lar solgundur gönül.
bir bina kurmu?tur, binas? doksan,
?çinde dolanan sunas? doksan,
elâ göz üstünde sürmesi doksan,
zülüfler rengine uygundur gönül.
bilinmez *****? peymân-? mi'raç,
muhammed ba??na yakuttan bir taç
kâtip yaz, derdime göndersin ilâç,
bu a?ka dü?eli yorgundur gönül.
nedir bu ahvali bize bildire,
sürûr verip gaml? gönlüm güldüre,
kim okuyup, bu manay? kim vere;
bugün sevdi?inden darg?nd?r gönül.
hicrân vücuduna sor ki ne oldu,
kara baht?m akt? akt? duruldu,
perli çarka kolum tak?p yoruldu,(perli: perili)
çökmü? da?lar gibi durgundur gönül.

her türlü "solgunluk, uygunluk, yorgunluk, darg?nl?k, durgunluk"lar içerisinde gönül; s?rça kö?k, câm, kâse, ni?angâh, bülbül, papa?an olsa bile, erimesi mümkün de?ildir, eritilemez? çünkü o, oradad?r..."
selamlar,sayg?lar

dostlar daha önce bu yaz?y? 17 may?s ta yazm??t?m.ama yinelemek gerekti?ine inanarak yeniliyorum.
"“kendi kendimizle yar??tay?z gülüm ya ölü y?ld?zlara hayat? götürece?iz yada dünyam?za inecek ölüm…" naz?m h?kmet’ in en sevdi?im dizelerinden biridir bu, sanki ya?ad???m?z ?u günleri anlat?yor . belki naz?m ba?ka bir anlamda söyledi ama bana ?unlar? anlat?yor: kendi kendimizle yar??? insanl???n bugün ki durumu gibi görüyorum; kar??m?zdaki en büyük engel yine biziz. “bize bizden ba?ka dost yok bize bizden ba?ka dü?man.” ölü y?ld?zlara hayat? götürmek; yolumuzu gerekti?i gibi sürebilmek, betonla?an yüreklerde fidanlar ye?ertmek, di?er inanç sahipleri ile ayn? haklar? kazanmak. bunlar? yapabilmek bizim birli?imizden geçer. dünyam?za inecek ölüm bunlar? yapamazsak e?er. ?çime kara bulutlar? yakla?t?ran bizlerin bölünmü?lü?üdür. belki de çok seslili?i çok ba?l?l?k olarak alg?l?yoruz. birimizin ak dedi?ine di?erimiz kara diyor. yolumuzun önderleri ; bize yolu ö?reten,gönlümüzde ???klar yakan, insan sevgisi, ho?görüsü en bol olmas? gereken önderlerimiz… onlar dahi kendi aralarýnda bir birlik kuram?yorlar. hac? bekta? veli “aslanlarla ceylanlar dosttur kuca??m?zda” demi?ti. ?imdi bizim ceylanlar bile dü?man olmu? birbirine. bir dü?ünün bizler kendi arkada? guruplar?m?z içinde bile bir birlik kuram?yoruz yani bölünmü?lük yediden yetmi?e hepimizde var. “a?aç demi? ki baltaya sen beni kesemezdin ama neyleyeyim sap?n benden.” bizler kendi yolumuzu, özümüzü baltalamaktan vazgeçmedi?imiz sürece bugünkü yerimizden ileri gitmek bir yana daha da geri gideriz. kendimi çözümün bir parças? olmad???m için hep bir parça sorun olarak gördüm. en büyük eksikli?i kendimde buldum… tabi ki bu sözlerim umutsuzluk üzerine kurulu bir bina de?il temelinde görece?imiz güzel günlerin inanc?yla insan sevgisi var. umutsuzluk elbette küçük yüreklerin i?i bir ?eyleri ba?aran insanlar ona gerçekten inananlard?r. gerçek olan tüm ???klar sönse bile bir ???k yakmakt?r. bizlere dü?en önce kendi içimizdeki karanl??? daha sonra da etraf?m?z? ayd?nlatmak. ?çinde ???k olmayan etraf?na ???k saçamaz. t?pk? “gözlerinde ya? olmayan?n yüre?inde gökku?a?? olmayaca??” gibi... ama yinede ne olursa olsun umutsuz de?ilim... elbet birgün gülüm elbet birgün... selamlar,sayg?lar...

dostlar,bugünü ya?amak ve tad?n? çýkarmak ad?na çok sevdi?im bir yaz?y? (sn.fatma gencebaya a?t) sizlerle payla?mak istedim.

‘’bugünün’’ zevk?
nedense insanlar daha sonra fark?na var?yorlar bir zamanlar yasad?klarýn?n öylesine anlaml?, öylesine güzel olduklarýn?... sonra da içten çekilen bir ‘’aaah’’ dolduruyor eksik kalan bir seyleri(!) acaba dolduruyor mu? ne yaz?k ki geçmi?in unutulmazl???, gelece?in kayg?s? derken, bir de bak?yorsunuz ki bugün çoktan bitmi?, hiçbir ?ey b?rakmam?? size yasamaya dair... siz yorgun dü?mü?sünüz, bu h?zla ak?p giden zamandan... duygularýn?z ?a?k?nl?k içerisinde k?vranmaya ba?lam??. hep bir eksiklik olmu? ve bu eksiklik öylesine büyümü? ki sizi bir tela? kaplam??: bugünün zevkini çýkaramama tela??...
öyle bir an geliyor ki bazen al?p ba??n?z? gitmek istiyorsunuz,uçurumlarýn kenarýnda oturmak, çimenlerde doyas?ya ko?mak, yar üstüne söylenmi? bir sözü hayk?rmak, sulara dal?p hiç yüzünüzü çýkarmadan yüzmek geliyor belki içinizden. sonra da bak?yorsunuz elleriniz ve kollarýn?z ba?l? olmad??? halde, sizi bunlar? yapmaya engel olan bir ?ey var: denizin mavili?inden mi ürküyorsunuz? hay?r. yoksa çiçeklerin sonsuzlu?u mu korkutuyor sizi? hay?r bilemediniz, her ikisi de de?il bizi engelleyen. ?çimizdeki sese uymamam?z. ne diyor içimizdeki ses?’’ ?imdi s?ras? m? bunlar? yapman?n? daha yap?lacak bir sürü ?ey var. hem yarýn ne güne duruyor?’’ i?te bu ses bugünde, ?u anda ya?anacaklarýn büyüsünü bozmaya yetiyor. asl?nda öyle güzel ki bugünü ya?amak: duygularýn, payla??mlarýn, isteklerin en yo?un, en renkli ve en canl? an?d?r ’’ ?u an’’. bir ?eyler isteniyorsa ?u an ya?anmal? ki mutluluk ço?als?n, ya?am tatlans?n. onlarýn geçmi?te ya?anmas? ya da gelecekte ya?an?yor olmas? bize ne kazand?r?r ki? ah bir de en güzel duygularýn?z? gelecek için saklaman?z ve göz ya?larýn?z? en çok geçmi? için dökmeniz yok mu? ??te bu bugünü, ?imdiyi,?u an? çok yaral?yor siz fark?nda olmadan.
bugünü ya?amak, i?te ?u anda duygularýn?za izin vermek ve bu zamanda mutlu olma, onlardan yararlanmak asl?nda öyle kolay ki... sadece hiçbir ?eyin ‘’ ?u andan’’ daha güzel bir zamanda ya?ayamayaca??n?z? bilmeniz yeterli. bak?n ?öyle bir hayat?n?za geçmi?te ya?ad?klarýn?z size mutluluk veriyor ; ama siz bu mutlulu?u ?u an fark ediyorsunuz. bu neye yarar ki? önemli olan o anda hissetti?iniz mutluluktu. kaç?rd?n?z bunu ne yaz?k ki? üzgünüz elimizden bir ?ey gelmiyor bunu geri getiremeyiz, ama üzülmeyin hala ya?ayaca??n?z ve mutlu olaca??n?z ‘’bu günler’’ var elimizde. tabii onlar? yarýn yapmayacaksan?z ya da dün yapmad?ysan?z. unutmay?n ömür dedi?imiz ?ey hayata verilmi? en güzel arma?and?r. ve bu arma?an zaman?nda ya?an?rsa çok de?erli olur."

selamlar sayg?lar

dostlar,m.halit umar''?n dostluk ve sevgi üzerine yazd??? yaz?y? sizlerle payla??yorum.

hep dü?ünmü?ümdür, dostum diyebileceklerim kimlerdir benim? kime ´dost´ derim ben? geriye bakt???mda hay?flanmamak elde de?il, ne kadar az dostum var gerçe?i söylemek gerekirse. ya kaybettiklerim?

sorar?m size nedir dostluk, kimdir dost?

yan?t?mda salt sözlüklerin tan?mlarýndan yola çýkmamam laz?m. ama benim dost denince anlad???m herkesçe anla??lan m?d?r? büyük olas?l?kla ki?i yapar bu tan?m? ve kavram?n? kendine göre, üstelik bilinçd???ndaki dürtüleriyle. görecelidir dostlu?un tan?m?; güzel´in tan?m?, normal´in tan?m? gibi... söyleyin bana normal insan nas?l biridir? ya güzel? peki öyleyse nedir bu i?in k?stas?, nas?l edinir insan dostunu, nas?l olu?ur dostluklar? nas?l sevgiler a?ar s?n?rlar? da, dostun için yapamayaca??n bir?ey kalmaz olur? be?endi?in, sevdi?in ki?i senin için ideallerin en önde geleni oluverir? ke?ke bilseydim yan?tlar? da sizi meraktan kurtar?p yaz?verseydim hepsini ?urac?kta... ama gel gör ki bu i? hiç de o kadar kolay olmayaca?a benzer.

dilimizdeki bir deyi? ´dostunu dü?man?n? tan?´ der. demek ki dostluk kar??t? bir olay daha var, bu do?rudan dü?manl?k olmasa bile. ya?am?nda büyük bir bahts?zl?k eseri hiç görmeyenleri ele alal?m. do?u?tan körleri yani. merak etti?im, bu ki?iler ????? ve renkleri nas?l alg?larlar? hatta alg?layabilirler mi dersiniz? ku?kusuz olanak d??? bir ?ey bu. onlarýn ya?am? karanl???n içinde ve karanl???n kendisidir bize göre. tan?mlarýn?z nas?l ve hangi sözcüklerle olursa olsun bunlar ?????n kar??t? olan karanl?ktan ba?kas?n? alg?layamayanlar için büyük bir anlam ta??maz. ya dostluk ögesinin kar??t? nedir? basitçesi dostsuzluk. biraz daha geni?çesi, bir dostu kaybetmek olamaz m?? siz bir dostunuzu kaybettiniz mi hiç? san?yorum, i?te buradan yola çýkarsak belki biraz daha mant?ksal bir iz sürmü? olaca??z. do?rudan ula?amad???m?za dolayl? bir yöntemle varmak k?sacas?.

büyük bir üzüntüyle söylemem gerekir ki ya?am?mda dostum diyebilece?im az say?daki ki?iler aras?ndan dostluklarýn? tek yönlü yitirdiklerim oldu! sizin de olmu?tur. nedenlerini, y?llar boyu dü?ünmü? ve elle tutulur bir yan?t da bulamam???md?r.

oysa ben, onlar için, bütün dostlar?m için, kayýts?z ve kurals?z verici olmu?umdur; asla bir kar??l?k beklemeden ve severek. onlar için yapamayaca??m hiçbir ?ey kalmam??t?r. de?il alk??, ödün veya ödül beklemek, bunlar akl?m?n ucundan bile geçmemi?tir. kap?m, evim oca??m, kalbim gibi hep açýk olmu?tur da hiç beklenmedik bir anda ve hiçbir görünür neden olmaks?z?n karanl??a gömülmeyi ye?lemi?lerdir. neredeyse ölümle özde?ebilecek bir yoklu?u ve bunun verece?i ac?y? bana hak görmü?lerdir, o kaybetti?im dostlar?m. demek ki onlar benim üzerine titredi?im, varl???yla huzur bulup onurland???m dostlar?mken ben onlar için s?radan biri olmaktan öteye geçememi?im de bundan haberim yokmu?! bir kalemde silivermi?ler o kutsal dostlu?u, en ac?mas?z biçimde ve belki de ´oh´ dercesine. kap?larýn? ve kalplerini kapay?vermi?ler bana. onulmaz boyutlarda bir ac?... bir dostun, ya da bir sevgilinin, kayb?ndan do?an ac?y?, ku?kusuz en iyi, onu yitirenler bilir. hani ?u bo?azlarýnda soluklar? dü?ümlenen, gözp?narlar? dolu dolu olanlar... dünyas? y?k?lanlar...

dostluklarýn temeli, sa?lam olmal? elbet. ´temelsiz dostluklar k?sa ömürlü olur´, dedi, bir can dostum. ya ne ola ki, nas?l ola ki dostluklarýn temeli? bu temelin ölçütü nedir? bence sa?lam temelleri her iki ki?inin beraberce atmas? gerekiyor. birinin temeli sa?lam, di?erinin heran y?k?lmaya hazýrsa k?sa ömürlü oluyor i?te dostluklar ve her tür ili?kiler. at?lmaya, sat?lmaya neredeyse hazýr. ho?una m? gitmedi en do?al bir davran???, bozuk para gibi harca dostunu! ama... zarar? yok diyorum. elbette sa?lam temellere oturan, her türlü anlay??, ho?görü ve sevgiyi içine alan, de?er veren, verici oldu?u ölçüde doyuma ula?t?ran, sayg?n, bir ya?amboyu sürecek nice dostluklar, a?klar da vard?r.

sonradan üzülmek istemiyorsan?z, elinizde tuttu?unuz ?u kristal dostluk barda??n? ne olur k?rmay?n..."


selamlar sayg?lar

Edited by - Ahmet karada? Tarih: 28 Haz 2005 11:36:19

dostlar birde prof. dr. ahmet ?nam (odtü felsefe bölümü ba?kan?)mutluluk b?r b?lg? ???d?r isimli yaz?s?n? sizler için buraya aktar?yorum.belki ele?tirece?iniz çok nokta olur,belki de kat?laca??n?z...
"son zamanlarda s?k s?k kendime söyledi?im bir söz: "mutsuzluk ahlâks?zl?kt?r." ahlâk ya?am?n?n hedefi mutluluktur; mutluluk ahlâk?na göre ya?amal?y?z anlam?nda söylemiyorum bu sözü. "mutluluk", "mutsuzluk" kavramlarýndan, ça??m?z insan?n?n ço?unlukla anlad???n? anlam?yorum. bu kavramlarýn farkl? yorumlarýna gerek duydu?umuzu dü?ünüyorum.


ak?ll? mutsuz, ***** mutlu mu olur ?


al???lagelmi? bak??la, dü?ünen, ara?t?ran, soru?turan, ele?tiren insan?n mutsuz olmas? gerekti?ine inan?l?r. dünyadaki gidi?e "akl? eren" insan, oradaki ak?ld??? ak???, haks?zl???, sömürüyü, ac?y?, ileti?imsizli?i, k?sacas? dünyadaki cehennemi görür ve mutsuz olur. ayd?n mutsuzdur; gördü?ü kar??s?nda; gördü?ünü düzeltmeye çabalamas?ndaki yetersizli?i kar??s?nda. dü?ününce mutsuz olur insan; bir anlamda nas?l dü?tü?ünü görmü?tür, kendinin ve insanl???n. dü?ünüyorum: o halde mutsuzum der.

mutsuzluk dünyay? de?i?tirmenin bir gerekçesi olur; yaln?z gerekçesi de?il, itici gücü, enerjisi. mutsuzlar, dünyaya isyan edip, dünyay? de?i?tirmeye, dönü?türmeye çabalayacaklard?r. mutsuzluk, uyumaman?n, uyan?kl???n, isyan?n, ele?tirinin bir itici gücüdür. mutsuz, bilinçlidir, bilgilidir, asidir.

oysa, mutlu, tam bir *****t?r. dü?ünme gücünden yoksun, bilgisiz oldu?u için mutludur. ayd?n mutlu olamaz; o denli çok kayg?s?; içinden bir türlü çýkamad??? kendisine, düzene, düzenin de?i?tirilmesine ait s?k?nt?lar? vard?r ki, mutlu olmas? olanaks?zd?r. bo? kafal?, ya?amay? yüzeyden alan, sorumsuz, bencil insanlar mutluyum diye dola??rlar. ne kadar kapsaml?, ne kadar derin dü?ünürseniz o kadar mutsuz olursunuz.


??te yukar?da mutluluk ve mutsuzlukla ilgili saptamalara kar?? çýk?yorum. "ak?ll? mutsuz, ***** mutlu" sav?n?n ya?ama beceriksizliklerinin bir avuntusu olabilece?ini dü?ünüyorum. mutsuzluk görüntüsünün, saplant?s?n?n ya da avuntusunun "gerçekle" yüzle?mekten bir kaç?? oldu?unu dü?ünüyorum.


mutluluk bilinç ve yürek i?idir.


dünyada bir zulüm, haks?zl?k, sömürü düzeni oldu?u bana açýk geliyor. mutsuz olmam?z, kah?r çekmemiz için ne çok sebebimiz var! olup bitenin, ac? verici durumu kar??s?nda mutsuz olmak daha insana yak??an bir ?ey de?il midir? de?ildir! mutlu olmak, insan olma sorumlulu?u ta??yan herkesin bir sorumlulu?udur. burada, "?i?e yar?ya kadar dolu" demi? mi oluyoruz, "yar?ya kadar bo? olan ?i?e"ye? mutlu olma bir çe?it aldanma sonucu mu elde edilecektir? avunma, aldanma, görmezlikten gelme, sorunlardan kaçma yoluyla "mutluluk oyunu" oynamaktan söz etmiyorum.


aldanma sonucu "mutluluk" sözde mutluluktur. mutluluk bir bilgi i?idir: fark etme, ay?rt etme, yarg?lama; dü?ünebilme i?idir! dürüstlükle ba?ar?l?r.


?nsan?n ard?nda oldu?unu söyledi?i mutlulu?un, sorunlardan, ac?lardan, kayg?lardan azade bir ruh haliyle ya?anmas? gerekmez. gerçekle yüz yüze, onun sorunlar?yla içice oldu?unuz halde mutlu olabilirsiniz.


önce ?u soru: neden ard?nday?z mutlulu?un?
gerçekçi oldu?umuz, gerçe?i anlamaya, yorumlamaya, sorunlar?yla ba? etmeye çabalamak için. ara?t?rmak için. mutsuzdan ara?t?rmac? olmaz. mutsuzdan devrimci olmaz. mutsuzdan ba?kald?r?, umut, dü? bekleyemezsiniz!


kar?? çýk??lar? duyuyorum: mutsuz bilenmi?tir, ödün vermez, kavgaya, sava?a, mücadeleye, zulüm görmeye hazýrd?r. kelle koltu?unda yürür mutsuz. mutlu, yitirmek istemedi?i mutlulu?u için korkakt?r, ödünler verir; dünyadan ho?nuttur, merak etmez, ö?renmez, kendini a?mak istemez.


??te tam da bu noktada kar?? çýk??lara kar?? çýk?yorum! böyle *****, böyle eblek, böyle sorumsuzdan mutlu insan çýkmaz! mutluluk bir bilinç i?idir, yaln?z bilinçli olmakla kazan?lmaz mutluluk, yürek i?idir ayn? zamanda. mutluluk, uyu?ukluk, tembellik, atâlet de?ildir. hamarat ruhlarýn i?idir. ac? çeken, ac? çekmi?, duyarl? insanlarýn. mutluluk bir haz hali de?ildir. ac? yoklu?u hiç de?il!


mutsuzluk ya?ama beceriksizli?idir


mutluluk iç ve d?? özgürlü?e kavu?abilmede bir dönüm noktas?d?r. ?ç dünyam?z?n, dü?ünce ve duygu dünyam?z?n ba??ms?zl???, insanlarla kurdu?umuz ikili ili?kilerin, toplumsal ili?kilerin özgürle?ebilmesinde katk?s? olan bir güçtür. kendimizi ve dünyay? de?i?tirebilme gücü. telos''umuza, hedefimize, amaçlar?m?za, dü?lerimize, ütopyam?za bizi ula?t?rabilme gücü. bu gücü anlayamamak, bu güce bigâne kalmak elbette sorumsuzluktur. güzel, hakça bir dünya için çal??mamak demektir. elbette ahlâks?zl?kt?r.


mutsuzluk kendimizle yüzle?ebilme cesareti için gereklidir. gerçekle, d???m?zdaki ve içimizdeki gerçekle, tarihle, kültürle kar??la?abilmek için. y?lg?nl???, tembelli?i, kolayc?l??? yenebilmek için. mutlu insan, iç dünyas?nda gezebilen, içinde kolayca dola?abilen; kendini tan?maktan ürkmeyen özerk bir insand?r. mutlu, gerçekli?in kar??s?na çýkard??? sorunlarla kar??la?abilme gücü ta??r.


mutlu, kendini, gerçekli?i ya?amaya hazýrd?r: elbette öteki insanlarla birlikte. mutlu, birlikte ya?amaya, payla?maya açar kendini. mutluluk, ya?amaya hazýr olmad?r: geçmi?i üstlenip, ele?tirip, eleyip, yorumlay?p, gelece?e do?ru yürüyebilme durumudur. tek ba??na mutlu olunmaz; birlikte olunur. payla?mayla olunur. ortal?k güllük, gülistanl?k oldu?u için de?il; sava?ta, kavgada, ku?kuda, zulüm görmede de mutlu olunur.


mutlu, duygularýn?, akl?n?, bedenini bir bütün halinde ya?ar. duygu ve akl?yla ileti?ime geçer; onlar? tan?r. bedeninden gelen enerjiye haberlere, uyar?lara açýkt?r.


mutlu, dinlemeye, anlamaya, söyle?meye hazýrd?r: kendiyle ve öteki insanlarla. taktik uygulayan; insanlar? s?n?fland?r?p, damgalayan, denetleyip, elinin alt?ndan b?rakmayan, mutlu olamaz. mutluluk umut; mutluluk, içimdeki "daha var" diyen sestir.


mutlu, kendini "a?mak", ö?renmek, üretmek ister. mutluluk, olanaklarýn? gerçekle?tirmeye çal??mada yatar. mutsuz, olanaklarýn? ke?fetse de, gerçekle?tiremeyendir. mutsuzluk, insan?n ya?ama beceriksizli?idir. kendini gerçekle?tiremeyen, dü? kuramayan, görü?lerini açýk açýk dile getiremeyenden mutlu olmaz.

mutlu insan dünyay? de?i?tirecek insand?r
mutluluk, edilgenlik demek de?ildir. tembellik hiç de?il. mutlulu?un, dünyan?n sonu oldu?unu söyleyen masallarla kültürümüze geçti?ini görüyoruz. mutluluk, öykülerin, romanlarýn, filmlerin sonunda yer alabiliyor. sonlara t?k?lm?? bir ya?am biçimi de?ildir oysa; somut ya?am alan?nda ortaya çýk?yor. mutlu insan dünyay? de?i?tirecek insand?r:ya?amaya, kavgaya, dü?ünmeye, üretmeye hazýr bir insand?r.


mutluluk bir haz hali de?ildir. bir karakterdir. mutlu insan bu ahlâki karakteriyle, ba??na gelmi? ve gelecek olanlar? ya?ar. mutlu insan, zulüm çekmi?, i?kence görmü? biri de olabilir. mutlu insan yerinde duramaz, etkindir; sorumludur: mutlu insanlardan söz ediyorum. dünyaya bir bak?? biçimi, bir ya?am biçimi oluveren mutluluk, a??r bir sorumluluk ta??r. çünkü, mutluluk "hazýr olma" durumudur; mutlu insan, gerçekle?tirece?i tasar?larýn?n alt?nda ezilmez.


gelip geçici bir hâl de?il de bir karakter oluveren mutluluk, bize ya?am boyu destek oluverecek bir güçtür.


yan?l?r m?y?z mutluluk konusunda? zaman zaman. neyin mutluluk, neyin mutsuzluk oldu?unu anlamak, hangilerinin mutluluk karakterine (ahlâk karakteridir!) uygun oldu?unu önceden söyleyebilmenin zorluklar? var. bize mutluluk gibi görünen, öteki insanlarýn mutsuzlu?u olabilir. oysa, dünyadaki sorunlar? ele alman?n, tav?r koyman?n, gerçekli?e yönelmenin, kimi eylemlerin çekirde?ini ta??yan bizim karakterimizdir. karakterimiz mutluluk karakteri ise gelip geçici mutsuzluklar?m?z? görmezden geliriz, onlar? simyac? gibi mutlulu?a dönü?türmeye çal???r?z.


siz kendinizi "mutlu", "karakterli" biri olarak görüyorsan?z; kendinizle bar???k, gelece?e ili?kin tasar?mlar ta??yan bu karakterinizle dünyan?n zorluklar?yla ba? etmeyi biliyorsunuz demektir.


bu yaz?y? elbette kendini sorgulayan bir mutsuz, bir ahlâks?z yazd?."
selamlar sayg?lar