Zengin bir adam
Dört fakire para verdi
Buyurun dedi
...Bu parayla karnınızı
Doyurun ded...i
Zor olacaktı bu paranın payı
Çünkü milletleri ayrı ayrı
İranlı,Arap,Türk ve Rumdu
İranlı dedi:
-Ben bu parayla “engür” yerim
Verin parayı
Bozmayalım arayı
Arap itiraz etti:
-Ben “ineb” severim
Verin parayı yoksa döverim
Türk girdi araya:
-Dokunmayın paraya
Ben “üzüm” severim
Üzüm isterim
Rum’un tartışmalardan
Dönmüştü gözü
Hışımla aldı sözü:
-Ne diyorsunuz siz be!
Bırakın engürü, inebi,üzümü!
Değiliz o kadar cahil
Verin parayı
Onunla alayım “istafil”!
Birbirlerine girdiler
-Para benim!
-Hayır benim!
-Çekiştirme
-İttirme
-Bak döverim
-Ben de söverim!
Oradan geçen akıllı bir adam
Onları durdurdu
Bir bir hepsini dinleyip
Gerçeği buldurdu
Onları götürdü bir manava
Tabi tuttu sınava
Tek tek sordu
Soru çok zordu (!)
-Almak istediğiniz şeyi gösterin
Hepsi de üzümü işaret etti
Böylece kavga bitti
SÖZÜN ÖZÜ:
Çoğu kez niyetler aynı, kelimeler farklıdır
Kavgaların temelinde, hep bu gerçek saklıdır...