Sevgili’ye gönül vereli ben candan usandım
Derdime düştükten (beri) dermandan usandım.
Suları bozulmuş, içtikleri kalp; Hazreti Hakk’a
Bir an dahi ettiğim isyandan usandım.
Yönelmem başkasına tevbeler olsun
Bu ana kadar ettiğim isyandan usandım.
Deli gönül pervane gibi yanmayı ister
Sabah ve akşam ah ile inlemeden usandım.
Ayrılık gözyaşı dökmeye mecalim kalmadı
Yârime kavuşma dilerim; iç acısından usandım.
Gönül âşk ile tutkun oldu; gayrisinden geçti
Ben insan sohbetinden dost görüşmesinden usandım.
Çünkü zamane insanlarından zerre vefa bulamadım
Yüzleri dost, özleri (içleri) düşmandan usandım.
Kudretine hayret kaldığım Hakk’ın ismini anayım
Çokluk ile insanlarla görüşmekten usandım.
Kuddû»sî’ye (Hak’tan) gayrisi vahşet görünür
Kuddû»sî der ki: ‘Her ne var ise ondan usandım.