Haberin Var mı? Anne !
Biliyor musun anne?
Sen aramızdan ayrıldıktan sonra ne çok değişiklik oldu, tatlı yuvamızda.
Beşiğimi salladığın,
’Ben ölürsem sana ne olacak?’ diye ağladığın, bahçesinde kaç defa düşüp de bacağımı incittiğim çiçeklerini suladığım,kuşlara yem verdiğim o çardaklı evimizi sattık. Ve ardından Pamuk Dedemin içinde yaşadığı ilk güldüğüm ve ilk ağladığım yer her sokağında bir hatıram olan deresinde yüzdüğüm,balıklarıyla oynaştığım gecelerinde masal dinlediğim bahçelerinden meyvelerini yediğim köyümüzü terk ettik.
Babam yasını fazla tutmadı,anne yeşil gözlü,genç bir kadın geldi evimize Yeni annemmiş güya,babamın dediğine göre.
İnsanın bir annesi olur,değil mi,anne?
Yalnızlık....
Sadece mezarda olmazmış,anne...
Bir görsen ben şimdi neler yapıyorum.
Banyomu bile kendim yapıyorum
Gözüme sabun kaçıyor bazen ama,
Kızıyorlar diye ağlayamıyorum.
Elbiselerimi kendim giyiyor,
Düğmelerimi dikiyorum bazen ,
Senin öğrettiğin duaları çoktan unuttum,anne. Artık dualarımı göz
yaşlarımla yapıyorum.
En çok ne istiyorum Allah’tan biliyor musun,anne?
Büyümek! Yasamadan çocukluğumu.
Söyle güçlü kollarım olsun istiyorum
Bir de minnacık bir evim.
Parmaklarımın üzerine basmadan yürüyebileceğim, Titremeden
Konuşacağım,
Korkusuz gülebileceğim Bir evim.
Mezarından kalkıp gelsen babamı tanıyamazdın,anne İs dönüşü akşamları öpmez oldu gözlerimden.
Söz verdiği o bisikleti bile almadı,sen ölünce.
Sünnet düğünü de yapmadı babam,
Ersin’in düğününde oluverdim sessizce
Kol saatim işte o günden hediye
Simdi ne mi yapıyorum,anne?
Yatılı sınavını kazandım, parasız okuyorum.
Umutla bakıyorum artık yarınlara
Ve büyük bir adam olduğumda,anne
İlk maaşımla bisiklet alacağım bir öksüze.
ALINTIDIR.