Kur’an’daki peygamber kıssalarının her biri,
insanoğlu var oldukça,var olacak
hayati bir problemin çözüm anahtarını verir.Ben bunlardan bir kısmını aklıma geldiği şekliyle,ana temalarını vermeye çalıştım.tabi ki sizler,burada adı zikredilmeyen peygamberleri de katarak,değişik yorumlarınızla konuyu daha güzel detaylandırabilirsiniz.
Hz.ADEM – İBLİS
Hz Adem ve İblis kıssası,
“hatayı itiraf” ile “hatada ısrar”
arasındaki farkın kıssasıdır.
HZ. NUH KISSASI
“Karada gemi yapan adam” kıssasıdır. Alay ederler, tahkir ederler.
“Delinin zoruna bak, denizi bırakmış karada gemi yapıyor” derler.
Toplumsal davranışlarla İlahi irade arasındaki aktif ilişkiyi keşfedemedikleri için, ilahi müdahalenin bir anda tüm karaları denize çevireceğini hesaba katmazlar.
Karada gemi yapmak, bunları peşinen göze almak demektir. Nuh a.s bir semboldür; bütün bunlara rağmen karada gemi yapmayı sürdürmenin sembolü.
Etrafın lafına değil, işine bakmanın sembolü. Gürleyip gelen tufanı önceden görmenin sembolü...
Hz. İBRAHİM
“Hiçbir ateş aşkı yakamaz”ın sembolüdür.
Ki aşk zaten, yanmamak için yanmaktır.
HZ. İSMAİL KISSASI
Hz. İsmail kıssası, “Teslim ol, kurtul” mesajıdır
HZ. YAKUP
Hz. Yakub kıssası “Yitiğine gözünü verecek kadar yanarsan, Mısır’da da olsa kokusunu alırsın”ın kıssasıdır.
HZ. YUSUF
Hz. Yusuf kıssası, “Bir kişiden ne çıkar ki?”
diyenlerin dillerine Kur’an’ın sürdüğü acı biberdir.
HZ. MUSA
Hz. Musa-Firavun kıssası,
“Zulüm ana rahmine kadar uzanınca,
geriye yapacak bir şey kalır mı?” diyenlere,
“Evet! İnanmayan, Firavun’un kucağında yetişen Musa’ya baksın” cevabıdır.