Nizip'te bundan 12 yıl önce bulundum. O ne güzel şehirdi. İlk göz ağrımdı benim. Ve Nizip'i çok özledim. Çok iyi dostluklarım oldu(tabi zamanla eskidi ve bitti hayat şartları malum) ama biliyorum ki bugün Nizip'e gitsem evinde kalacağım pek çok arkadaşım dostum ve yakınım hala var. En çok sıcağını ve kebaplarını özledim. Ha bulunduğum yer sıcak değil mi ewet sıcak kebap yok mu o da var. Ama Nizip'te kebap yemek bir ayrıcalıktır arkadaşlar. Hükümet konağının karşısında o yıllarda park vardı bilmeme şimdi duruyormu yoksa orayada apartmanlar mı diktiler. O parkın içinde çok güzel lahmacun yapılardı. Valla dört arkadaş giderdik oraya inanın abartmıyorum yaklaşık 70 -75 tane lagmacun yerdik. Şimdi bende inanmakta zorluk çekiyorum ama doğru. Fırından çıkardı ve biz daha sıcaklığı üstünde olan lahmacunu hemen mideye indirirdik. Bence onun sırrı orada lahmacunun sarmısaklı yapılması. Sarmısak zaten antep yemeklerinin hemen hepsinde var. Ve onun için rahatsız olmazdık. Ah Nizip ah. Posta caddesinde az turlamadık. Az dolanmadık o dar sokaklarda. Çok güzel günlerde gerçekten. Ama o güzel günler biteli çooook uzun yıllar oldu. Bir daha da gelemedim o güzel yer. Ben şanslıyım geldim gördüm ve gittim. Bence insan ayağına gelen şansı iyi kullanmalı. Bazen insan ömrü ikinci şansa yetmiyor çünkü. Nizip'i görmüş olmak bir ayrıcalıktıç ve ben o ayrıcalıklı insanlardan biriyim. Şehrinize sahip çıkın. Çünkü her bakımdan çok özel ve çok güzel bir şehirde yaşıyorsunuz. Saygılarımla.