Konu: ÇOCUKLUÐUMUN NÝZÝP'Ý

Yolun sonunda bir ýþýk yanýp yanýp sönüyor. Ama çok uzakta. Yolun sonu görünmüyor sadece bir ýþýk, yanýp yanýp sönüyor. Her biri birbirinden farklý, çiçeklerle kaplý yolun iki tarafý. Çiçeklerin arkasý karanlýk. Yýlanlar var orada, zararlý böcekler var. Ama uður böcekleri de var. Kelebekler çiçeklerin olduðu bahçelerde yaþýyor. Adam bu bahçeli yolda ýþýða doðru ilerliyor. Kýrmýzý eldivenini giyip özenle kopardýðý çiçekleri kurutup cebine koyuyor. Çünkü kimi zaman yýlanlar çýkýyor çiçeklerin arkasýndan, kimi zaman çiçeðin dikeni batýyor ellerine. Yine eldivenini giyip karanfile uzatýyor ellerini. Karanfilin parladýðý ellerine uður böcekleri ve kelebekler konuyor. Uður böcekleri getirdikleri uðuru alýp uçunca, karanfil kuruyor, kelebekler uçup gidiyor. Çiçekçi onu içinde yalnýzca kitaplarýn arasýnda kuruttuðu çiçeklerin olduðu göðüs cebine koyuyor. Iþýk yanýyor, sönüyor. Adam yürüyor. Mesafeler kat ediyor, kopardýðý çiçekleri kurutarak... O kadar aðýrlaþýyor ki kurumuþ çiçekler, çiçekçi yoruluyor. Etrafýnda hiç yýlan, uður böceði ve kelebek olmayan bir çiçek çekiyor dikkatini. Gidip çiçeðin dibine oturuyor. Iþýk yanýp yanýp sönüyor. Kokusu dikkatini çekiyor çiçeðin. Renginin daha sonra farkýna varýyor. Ama bu çiçeðe dair en güzel þeyin, rüzgarla yapraklarýnýn kýmýldayýþý olduðuna karar veriyor. Ýlk defa bir ikilem de kalýyor. Kurutup yanýna aldýðý çiçekler, yolun sonundaki ýþýða ulaþmak için bir çok þey gibi gerekli, bunu biliyor. Iþýk yanýp yanýp sönüyor. Iþýðý ona gösterenin söyledikleri geliyor aklýna ve O’nun baþkasýnýn gösterdiði ýþýða doðru serüveni. Ama bu çiçeðin en güzel yaný, rüzgarla yapraðýnýn kýmýldayýþý. ‘Suya koyup götürsem’, diye düþünüyor. Fakat o rüzgar sadece burada esiyor. Iþýk yanýp yanýp sönüyor. Rüzgar esiyor, çiçeðin yapraklarý adamýn ellerini çaðýrýyor. Çiçekçi sonunda karar veriyor: bu çiçeði alacaðým, ama ilk defa kýrmýzý eldivenimi kullanmayacaðým. Iþýðý göstereninden özür diliyor. Çýplak ellerini çiçeðe uzatýyor. Çiçek kopmuyor. Kopmadýðý gibi çiçeðin dikenleri adamýn elini kanatýyor. Iþýk yanýp yanýp sönüyor. Rüzgar esiyor, çiçeðin yapraklarý dans ediyor. Adamýn caný acýyor, çiçeðin canýný acýtmýþ olabileceðinden. Kafasýný kaldýrýp ýþýða bakýyor. Bu rüzgarýn aslýnda çiçeðe ait olduðunu anlýyor, ýþýðýn ise kendine... Cebinde kurutulmuþ çiçeklerin aðýrlýðý, yolun sonundaki ýþýðý, ilk defa kandan kýpkýrmýzý eldivensiz elleri ve çiçeðin canýný acýtmýþ olma ihtimalinin kalp aðrýsý... Zorda olsa doðruluyor. Iþýk yanýp yanýp sönüyor. Çiçekçi biliyor, ne kendisi kalabiliyor, ne çiçek kopabiliyor. Çiçekçinin gözlerindeki ýþýk yanýyor, sönüyor; rüzgar esiyor, duruyor. Iþýða doðru ilerliyor. Çiçekçinin ýþýða doðru olan yolunda geriye iki acý kalýyor: biri eldivenini her giyiþinde elindeki yaralarýn acýsý, biri de çiçeðin canýný acýtmýþ olma ihtimalinin acýsý. Iþýk hep yanýp yanýp sönüyor. Çiçekçi kurutmak için çiçekleri kopararak ýþýða doðru ilerliyor hiç durmuyor. Ama mutlaka, tekrar o çiçeðin rüzgarla yapraklarýnýn kýmýldayýþýný görür müyüm diye ara sýra dönüp geriye bakma ihtiyacý hissediyor. Orda o rüzgar halen belki esiyor, belki esmiyor ama ýþýk hep ama hep yanýp yanýp sönüyor.

Aðlýyorsun… Kedini kucaðýna almýþ, aðlýyorsun. Öyle aðlýyorsun ki, içindeki fýrtýna sökülüvermiþ. Rahatlarsýn. Dinginleþirsin birazdan. Öyle aðlýyorsun ki, biri görse seni, içindeki ‘o huzursuz fýrtýna’nýn ýslattýðý ‘sokakta’, yalnýz baþýna kalýverir. Biliyor musun, hiç böyle aðlarken görmedim seni. Hiç sesini duymadým sen aðlarken. Ýnanýr mýsýn, sana köle yapar göreni, senin bu aðlayýþýn. Böyle bakarken sana, ýþýk olmak geliyor içimden. Hafifleþip daðýlmak. Enerji tanecikleri þeklinde etrafýna yayýlmak… Iþýk olmak… Iþýk olup göz yaþýna vurmak… Göz yaþýnda, gök kuþaðýnýn renklerini oluþturmak…

Kanepeye uzanmýþ bakýyorum sana. Bir bacaðýný tuhaf, iç gýcýklayan bir eðimle bükmüþ, öbürünü de uzatmýþsýn. Duvara yaslanmýþ, öylece yerde oturuyorsun, kitaplýðýn yanýnda. Kedini kucaðýna almýþ, aðlýyorsun…

Gözünden yere düþtüm önce. Isýndým, hafifledim. Hafifledikçe havalandým, yükseldim. Sýyrýlýp saçlarýnýn arasýndan, o güzel kokular eþliðinde camdan dýþarý uçarken, denizin ardýnda belirsiz bir ufuða bakýyordu, Gözünden Düþtüðüm. Bir bilinmezliðe götürüyordu beni, kendini bilmez bir rüzgar. Yükseldim, biraz daha. Ne kadar maviydi aþaðýsý, ne kadar da parlak. Her yer maviydi, masmavi…

Yüzdoksansekiz gün sonraydý, bir kuþ sürüsünün ortasýnda buldum kendimi. Biri vurdu kanadýyla, savurdu beni; birinin kafasýnýn üzerinden akýp geçtim. Tam gittiler derken, biranda bir karanlýk sardý etrafýmý. O kuþlardan biri tarafýndan solunmuþtum.

Bu canlýnýn organizmasýnýn bir parçasý olduktan sonra, tekrar eski özgün halime dönmem, dörtyüzdokuz gün aldý. Ardýndan bir çiçeðin yapraðýna býraktý beni. Ne güzel bir çiçekti bu, hemen kabul etti içine. O yapraktan içeriye girdiðimde mevsimlerden ilkbahardý. Yapraðý gövdeye baðlayan yerde uzunca bir süre durdum öylece. Bir parçasý oldum onun da. Ve sonra sonbahar… Önce sarardý yaprak, ardýndan havada biraz salýnýp yere düþtü.

Apansýz bir yaðmurlaydý yerin altýna iniþim. Karanlýk yarýklarýn arasýna sýzdým, derinlere indim. Sonra daha karanlýða, daha derinlere… geniþ bir yarýktan süzülüp, büyükçe bir su birikintisine karýþtým. Ýkiyüzsekiz gün devinip durdum orada. Gökyüzünü tekrar gördüðümde, demirden makinelerin arasýndaydým. Karmaþýk iþlemler, ardýndan bir pet þiþe…

Almýþdört gün sonra herhangi bir marketin, herhangi bir rafýna uzanan herhangi bir adam aldý, içinde bulunduðum pet þiþeyi. Aðzýna dayayýp, havaya kaldýrdýðýnda ise hýzla ilerliyordum karanlýða doðru.

Dilindeki gözeneklerin birinden yetmiþdört gün sonra dýþarý çýktýðýmda, inanýlmazdý görünen þey adamýn bir kapanýp bir açýlan aðzýndan: iþte o… Ýþte Gözünden Düþtüðüm. Huzurluydun o zaman. Ne kadar neþeliydin, gülüyordun. Dudaðýn yaklaþtý seni ancak görebildiðim aralýða, sonra ne olduðunu anlayamadýðým bir karmaþa… Artýk açýklýktan görünen o pet þiþeyi alan adamdý. Tekrar o mutlu sýcaðýndaydým Gözünden Düþtüðüm’ün. Aðzý kapandý sonra, dili yükseldi onun. Kainat oluþtuðundan beri ilk defa huzurluydum. Huzurla indim, o korkutucu organik karanlýða…

Gözünden düþtüm. Aðlýyordun, o kitaplýðýn yanýnda, yerde. Kucaðýna almýþ kedini, aðlýyordun. Ýnanýlmazdýn. Yoksa hayatýn doðaya bahþettiði bir mucize miydin sen? Ne kadar parlaktýn, iþte þu karþýndaki deniz gibi, týpký bizzat yaþamýn kendisi gibi. Ne kadar da vardýn orada, hemen oracýkta, o kitaplýðýn yanýnda. Neydi doðanýn acýmasýz döngüsüne katan, gözlerinden bir damla yaþý?

Aðlýyordun öylece… Çok kötü aðlýyordun. Duvara yaslanmýþ, hayata içinde senin de bulunduðun anlarý lütfediyordun. Bir bacaðýný hafif bükmüþ, öbürünü uzatmýþtýn. Sanki kozmik evrenin en önemli yapýtaþlarý sende hayat bulmuþtu. Gözlerindeki o dünya klasiði yaþama sevincini kedine yönelmiþ aðlýyordun…

Silindi gözümden biranda hayalin. Kendini bilmez bir rüzgar aldý gözümden öykünü. Bu korkutucu, organik bir karanlýkla kaplý sokaðýn balkonlarýna gerilmiþ çamaþýr iplerini titreten rüzgar. Fýrtýna kopmuþ, deli gibi yaðmur yaðýyor. Daracýk sokakta karanlýða doðru ilerliyorum. Sokaðýn iki yakasýndaki evler yukarýda bir yerlerde birleþiyor sanki. Soðuk, çok soðuk. Üþüyorum. Paltomun yakasýný kaldýrýp biraz daha sarýnýyorum. Kendi içime çekiliyorum biraz daha. Mutlu oluyorum çünkü bu yaptýklarým halen hayatý sevdiðimi gösterir. Öykünü gözümden iþte þu rüzgar aldý; senin olup olmadýðýna bakmadan, gökyüzünden yaðan binlerce öyküye karýþtýrdý. Diyeceðim o ki; iþte bütün suçlu odur. O zaman ben de, bu soðuk ve fýrtýnalý akþamda; bu dar, karanlýk, kimsenin olmadýðý sokakta ellerimi havaya, yüzümü de gökyüzüne çeviririm. Çeviririm ki, ellerim ýslansýn. Çeviririm ki, hayatýn bana ayýrdýðý bütün öyküler yüzüme yaðsýn…

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

Yaðmur damlalarýndaki hüznü özlediyse yürek, yaðmur yaðan yerlere mi gitmek lazým acaba..? Evet, gitmekten bahsediyorum..Herkes bir yerlere gittiðine göre, gidilen yerlerde can alýcý, ilginç, matrah ve gönül fetheden bir þeyler olmalý..Herkes bir yerlere gittiðine göre, gidilen yerlerde deniz huzur, toprak hasret, þarkýlar keyif kokuyor olmalý..Herkes bir yerlere gittiðine göre, gidilen yerlerde sevda baþtan çýkarýcý olmalý..Herkes bir yerlere gittiðine göre, bunda bir iþ olmalý..Balonlar bile sabýrsýzlanýyor, sýyrýlýyor ve kayýyorlar parmaklardan, gökyüzüne kavuþacaðý için çýldýrýyor. Balonlar bile bir yerlere gidiyorlar..bunda inceden bir ayar olmalý..Þarkýlar gidenleri çaðýrýyor, þiirler gidene özlem yüklü,, romanlarda hasret var, içilen her kadehte gidene falsolu bir sitem var..Bu gidenler büyük insanlar olmalý, herkes onlarý çaðýrdýðýna göre..Bu gidenler çok deðerli olmalý, herkes onlarý özlediðine göre..Birisini görüyorsun, gel otur, diyorsun, gitmem lazým, diyor..Nereye? Sen de mi..?Sokaktan geçenler bile gidiyor..ben susuyorum, anlamýyorum, anlamsýzlaþýyorum..Hani ortaya bir soru atýldýðýnda (bu da garip oldu, soru atýlmaz ki sunulur!), bir bilene soralým derler ya, biz de bir gidene soralým..Soralým bakalým nereye gider bu insanlar..Acaba bildik ve tanýdýk bir yerlere mi..? Mutlaka öðrenmek lazým..

(Havai fiþekler patladý biraz önce..Tüm þehir rengarenk oldu, denize renkler düþtü. Gidenler
de bu harikalýðý gördüler mi acaba..? Bak þimdi merak ettim çünkü inanýlmazdý..)

Sahi, bir de gidenlerin arkasýndan dökülen göz yaþlarý var. Hem gidiyorlar, hem de aðlatýyorlar. Vay vay vay, olaya bak..Ýçtikçe içiyoruz, sarhoþ oluyoruz, gitme tarzýnda çakýr keyif mesajlar atýyoruz, neden yaptým ki oluyoruz sonra, gururumuzu sigara alýrken herhalde bir yerde düþürdük, geri dönüp izlerimizde onu arýyoruz, isyan boðazýmýzda düðümlenip kalýyor, her çýðlýk atýþýmýzda bir parçasýný kusuyoruz..Gidenler dünyayý kurtaran adamlar olmalý, bizler sanýrým bu yüzden kahroluyoruz..

Yok arkadaþ, hal böyleyse benim de gitmem lazým. O zaman öðreneceðim orada mutluluk ve huzur var mý diye..Bu yüzden gitmem gerek..Kaldýðým için boðuluyorum belki...kaldýðým için sürekli sorunlar gelip, biz senin kardeþiniz, diyor belki..kaldýðým için bu susuzluðum belki..olamaz mý ki..?

Evet, evet..mutlaka gitmem lazým, o zaman öðreneceðim bunlarý..( gideceksen git ama, fazla uzattýn demeyin, anlatýyorum iþte, bir dakka..) Evet gitmeliyim ama bunun adý kaçmak olmamalý..kaçarsam gitmiþ olmam ki..Öyle bir gidiþim olmalý ki; arkamdan gelmemeli acýlar, beni takip etmemeli iki yüzlü gülüþler, dokunmak istediðinde bana ulaþamamalý yüreðe bulanmayan eller, sadece bedeniyle seviþen vücutlar izlerimi bulamamalý yani..Öyle bir gidiþim olmalý ki, ben bile anlamamalýyým nasýl gittiðimi, ben bile fark etmemeliyim..Gidiþimin bir anlamý olmalý, bir hikayesi, bir mesajý..Kelimeler sýfatlaþmalý hatta somutlaþmalý...dokunabilmeliyim kelimelere, belki onlar da bana....Gidiþimin bir fragmaný olmalý, merak edilmeli, alt yazýsýz türkçe olmalý..Gidiþimin oscar’a aday bir film müziði olmalý, ayakta alkýþlanmalý, insanlar mest olmalý..Giderken sadece ben gitmeliyim, yardýmcý oyuncular perde kapanýrken arkada kalmalý..Gidiþimin bir aðýrlýðý olmalý, baþý dik olmalý, gururu adýmlarýnda olmalý...Öylesine deðil böylesine olmalý..Sahibi olduðum ya da olmak zorunda kaldýðým bütün aldanýþlar ben giderken el sallamalý..gidiþimin bir önemi olmalý yani, önemsenmeli..Bedeni bana uymayan, uzun boylu bütün vedalar, gitmemem için yalvarmalý ama ben duymamalýyým...Gidiþimin bir derinliði olmalý, þnokerle dalýnmalý ama havasýz býrakmamalý..Suskunluk adý altýndaki bütün silahlar tutukluk yapmalý, hedefi bulamamalý ama panzerler çalýþmalý..Gidiþimin gürültülü bir yaný olmalý yani, rahatsýzlýk vermeli, uyku kaçýrmalý, uyutmamalý..Hani nasýl bir anda gelen bir haber þaþýrtýr yüzlerimizi; gidiþimin haberi flash olarak çýkmalý, son dakika haberi olmalý, þaþkýnlýk yaratmalý, kaygý uyandýrmalý..Bu gidiþin rengi mavi, mevsimi sonbahar olmalý..Yosun kokusu bulaþmalý izlerine, papatyalar gülümsemeli, yaðmur inadýna sevgiyle ýslatmalý yani..Gidiþimin anlaþýlýr bir yaný olmamalý, anlaþýlmamalý, gizem yaratmalý....anason kokan bir tadý olmalý, sodalý olmalý, birden çarpmamalý..

“Ben gidersem ruhum sen kal dünyada” diye söylüyor þarkýsýný Sibel Sezal..Ben gidersem ruhum da benimle gelmeli, yabancý bedenlerde öksüz yaþamamalý, yalnýz olmamalý..Gidiþim bir bütün olmalý anlýyor musunuz, yarým kalmamalý,ekmek arasý hasret kokmamalý...Yürekten söylenmeli þarkýlar, ruhum giderken dinginliði dans ederek yaþamalý..Gidiþimin ritmik ve artistik bir konsepti olmalý..
-nereye gidiyorsun?
-bilmem..
-insan bilmediði bir yere gider mi..?
-bilmediðim için gidiyorum zaten, öðrenmek için..

Gidiþimin koordinatlarý bilinmemeli, haritada görünmemeli, rakýmý belli olmamalý..gidiþim radara yakalanmamalý yani..Sizleri bilmem ama benim gidiþimin yönetmene ve senariste ihtiyacý yok..gidiþim kamerasýz ve suflesiz olmalý..Alt tarafý gideceðim deðil mi, ne çok þey istedim böyle...Eee benim gidiþim kolay deðil, bol ayrýntýlý olmalý..Ayrýntýlarda gizlidir asýl önemli olanlar...gidiþimin önemli ve öngörülü bir yaný olmalý..

Neyse, hadi ben gittim artýk..Sizlere oralarda neler olduðunu, gidenlere neden cazip geldiðini söylemek isterdim elbette ama her giden gibi benim de dönmeye niyetim yok. Þimdi, her zaman iç çekerek dinlediðim, ahlara ve vahlara sardýðým ama söylemekten de her nedense garip bir zevk aldýðým þarký, dudaklarýma itinayla oturuyor..Hadi siz de bana eþlik edin, beraber söyliyelim:

bir çok giden / memnun ki yerinden
çok seneler geçti, çok seneler geçti / dönen yok seferinden

Dedim ya, gidiþimin bir derinliði olmalý..bir gün sizlerin de gidebilmeniz dileðiyle... Sahi merak ettim þu an, sizin gidiþiniz nasýl olmalý, neye benzemeli, hangi tatda olmalý ve nasýl bir fon üzerinde uyarlanmalý..? Yoksa siz bir yerlere gitmek istemediniz mi hiç..? Sahi siz neden kalýyorsunuz..? Yoksa mutlu musunuz..?....Cevaplarýnýz beni þaþýrtabilir, duymadan uzaklaþayým bari, yoksa gidemeyebilirim...!!!!

Hadi ben gittim

Görüþmemek üzere..

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

sayýn admin beyefendi,
bazý zamanlar konu ve þirlerde alýntý yapýlýyor bunun nedenide çok beðendim icin, sizden rican bana silme yapmak için sýrasýyla yazarmýsýnýz (özel msg ile) anladýgým kadarýyla size özel mesaj iþleminide gerçekleþtiremiyorum. selam ve saygýlarýmla.

Yankee Sat Abim nerdesin?????

Delta Oskar abim pek isminize rastlamýyoruz ama yazýlarýnýz ile gönlümü hoþ ettiniz .Teþekkürler.

''''''Beðendiðim için bu yazýlanlar alýntýdýr''''''''


Kalýnca kaþlarý vardý, altýnda çipil iki göz. Elmacýk kemikleri et toplamýþ, kýzarmýþtý, arada bir kümeler halinde kýllar bile örtemiyordu kýzartýsýný. Burnunu hep patatese benzetirdim,sanki iki kocaman delikli bir patates yapýþtýrmýþlardý yüzünün orta yerine. Burnuyla üst dudaðýnýn arasýnda iki badana fýrçasý taþýyor gibiydi. Sakallarý ne renkti asla çýkartamadým. Kahverengi, siyah,kýzýl ve çokça kýrlaþmýþ, pis bir sakaldý. Ne zaman sakal býrakmaya heves salsam onun sakallarý aklýma gelmiþ ve vazgeçmiþim.
Abim, onun boynunu hep kilise direðine benzetirdi /Ben, kilise direði nasýl olur bilmediðim için nötrdüm her zaman/
Kocaman baþýnýn üzerinde yeþil bir takke taþýrdý, þapkasýnýn altýndan bile görülürdü bu takke. Sevapmýþ diye yeþilmiþ.
Tombul, etli ellerini göbeðinin üzerinde gezindirip çok þükür çekerdi, aklým almazdý neye þükür ederdi, kilosuna olmalýydý. Bir dirhem etin bin ayýp örttüðü sanýrým onun için söylenmiþ. Kilosuna bakmaktan ne kadar çirkin bir adam olduðunun farkýna varýlmazdý.
Þiþko, çirkin bir adamdý vesselam!
Babamýn amcasý, veya amcasýnýn oðluydu, net hatýrlamýyorum. Yemek yerken fosurdardý. Yazlarý biz köye giderken onun evinde kalýrdýk bazen. Kýþlarý yollar kapalý olurdu ve bizim daimi, zorunlu misafirimizdiler cümbür cemaat. Oðullarý onun pintiliðinden çok çektiler, o kadar varlýðýn içinden kaçýp Ýstanbul’da inþaatlarda çalýþtýlar ve bir çoðu halen orada ve hatýrý sayýlýr birer müteahhit oldular onun sayesinde.
***
O yaz dýþarýda olan tuvaleti içeri alýp, alaturkadan alafrangaya geçmiþtik, çok rahattý. Bir lüksten daha çok babaanne ve anneanne için düþünülmüþtü, bir zaruretti de denilebilirdi. Hem kýþlarý dýþarýdaki tuvaletler pekte rahat olmuyordu.
Derken o geldi. Babamlar için hoþ gelendi ama bizim için pekte öyle deðildi doðrusu. Oðullarý baþ göz üsteydi gerçi, kardeþlerimizdiler. Ama o deðiþikti, babamlarýn karþý çýkmalarýna raðmen bizi namaza götürmeye zorlardý. Kalabalýk gezmeliydik, düþman bizden korkmalýydý, dostlar maþallah çekmeliydi. Feodal, gerici ufacýk bir beyin vardý o kocaman kafanýn içinde.
Abdest almak için kalkýp tuvaleti dýþarýda görmeyince þaþýrmýþ. Babamlar anlattýlar tuvaleti banyoya ek yaptýðýmýz bölüme aldýðýmýzý. Ýçeri girmesiyle çýkmasý bir oldu. Çipil gözleri yuvasýndan çýkacakmýþ gibiydi. Beyaz iki topun içinde iki mavi bilye dolanýp duruyordu. Antrede köpek vardý sanki, korkmuþ gibiydi....
“Bu ne?” Diye sordu babama. Alafranga tuvalet olduðunu anlattý babam, tarif etti. Ýkna olmamýþtý, baþýný sallayarak girdi içeri. Tekrar dýþarý çýktý “eeee” dedi, gerisini getirmedi. Bir þey soracaktý soramadý. Geldi oturdu yerine. Þaþýrmýþ, bir garip olmuþtu.
Babamýn sigarasýna uzandý, yakarken sordu “Tahareti nasýl alýyorsunuz bunda?” “Taharet musluðu var emmi” Dedi babam. Kalkýp bir daha içeri girdi, dýþarý çýkýp babama seslendi, babamda girdi, az sonra babam çýktý, o kaldý. Dýþarý çýktýðýnda bayaðý bir rahatlamýþtý ama ruhen hiçte rahat deðildi, tedirgindi... Sanki altý tam temizlenmemiþti. Arada bir durup birkaç kez burnunu çekiyor, havayý kokluyordu. Sýrayla yüzümüze bakýp biraz daha kýzarýyordu. Bizde çok haindik, babamýzýn kaþ, göz iþaretlerine raðmen yine gülüþüyorduk.,
“Sizin abdestiniz de, namazýnýz da kabul deðil” dedi. Baþýný öne eðmiþ tespihini çekiyordu. Emmi vesveseye kapýlýp namazdan olmuþtu. Baþladý tuvaletten söz açýp konuþmaya.... Pis bir muhabbet. Yine arada burnuyla seri halde nefesler alýp, yoklama çekiyordu. Baþýný kaldýrdýðýnda aðlamaklý bakýyordu bi çare....
Sonra babama kýzdý “Nerden icap etti bu ayaklý tuvalet?” gerekçe açýklanýnca hak verdi, ama dýþarýdaki tuvaleti yýkmakla da haksýzlýk etmiþiz. Müslüman iþi deðilmiþ. Gavur icadýymýþ. Ama iþ iþten geçmiþti, hem kýþýn inþaatta yapýlmazdý.... Oh olmuþtu emmiye.
Ýbriði ne yaptýðýmýzý sordu. Aðaçlarýn altýný göz altý etmiþti galiba. Atýlmýþtý ibrik....
***
Emmi gelmedi daha sonra. Gerekçesi ; “ÝBRÝÐÝM OLMADAN ASLA” idi... Ýbriksiz taharet alýnmazmýþ. Gavur gelenekleri iyice girmiþmiþ içimize. Allah iflah etsinmiþ....
***
Evimizden bir misafir daha eksildi.
Ýbrik eksildi evlerden
Ýbrikçiler eksildi zanaatkarlarýn içinden....
Sonra tenekeciler çarþýsýnda birkaç dükkan daha kapandý açýlmamak üzere.
Örsler, çekiçler küs oldu bir birlerine....
Çaycý çocuk, alýþkanlýktan olsa gerek her geliþte yine çentik attý tebeþirle dükkanýn duvarýna....
Sonra oda gitti, kayboldu arastalarýn tenhalýðýnda.
Gittiler tutup emmilerin elinden, atýlan bir ibriðin peþi sýra.....

Merhabalar gökhan beyefendi kardeþim, merhabalar coþkun beyefendi kardeþim ilginize teþekkür ederim. Uzun bir süredir yurtdýþýndaydým. Ayrýca ben size teþekkür ederim.

Sayýn admin beyefendi; estaðfurullah size asla kýrýlmadým, inanýn siz benim için çok deðerli bir beyefendisiniz ayrýca mesajýnýnz için size sonsuz teþekkür eder saygýlarýmý sunuyorum.

Sizler gibi eskimeyen doslarýmýzý aramýzda görmek bizlere güç veriyor. Tekrar hoþ geldiniz.