Konu: ÇOCUKLUÐUMUN NÝZÝP'Ý

Öylesine bir yazý olacak,satýrlarým anlam kazanacak böylelikle.Bir öðleden sonra neler hissedilir, neler yaþanýrsa bende onlarý gizliyorum kelimelerime.
Radyomda çalan kýpýr kýpýr þarkýlarla çeliþen yüzüm ve yalnýz bir odada mahsur kalmýþ yüreðim. Düþüncelerim zaman zaman yoruluyor,dinlenmek istiyor ki ben böyleyim.Her neyse ben bugün burda yokum farzedin öylesine...Ne farkeder ki?
(Öylesine duruyorum bulunduðum noktada.Belki birisi sorar diye neden?Oysa herkes kendi yaþamsal senaryosunu oynarken.Neden?)
Yine öylesine karalýyorum sayfalarý,ozanca söylemlerim yok benim,neyleyim ki sýradan kendimce mýrýldanýyorum yaþamýmý. Birileri farkýnda olmazken yaþadýðým boyutta,ben yinede öylesine sarýlýyorum kalemime. Sonra aþk þarkýlarýnýn nakaratlarýný sarýyorum gönül yaralarýna,bu çabam ki anlamsýz.Zaten öylesine.

Dostum diye birilerinin kapýsýný aþýndýrýyorum,caným diye olmadýk insanlara sarýlýyorum. Sanmayýn ki bir anlamý var bunlarýn;yok caným yaþamýmý bile kurgulamam öylesine. Anlayýn bugün anlamsýzým bir sebebi yok, öylesine...

Ýnsanlar neden birbirlerini üzerler neden hep çýkar ve mefaatlerini düþünürler bilemiyorum. Bu çýkarcýlýk ve menfaatçilik artýk bizin genlerimize iþlemiþ.

Nizip’de aynalar gri.
Yüzsüz bir aynanýn önünden geçtim..
Aks etti ömrüm ýrmaðýna
Yaðmur sesi kadar narin
Acýlanmýþ kýrýk parçalarý..
“Son’a geldim sana”
Nizip
Düþ vurgunu yüreklerin senfonisiydi sanki gidiþin, daðlar yerinden oynuyorda notalar karýþýyordu aðýdýma, sen gidiyordun ben kalýyordum, yangýn saçlarýndan süzülüyordu ömrüm.düþüyordum ellerinden, güvercin kanatlarýna misafir oluyor aðlýyordum, sen gidiyordun.
Gitme’ler dizildi de boðazýma ses edemedim.çýkmadý sesim yüreðimin maðrasýndan, oysa ki son da sendim ben, son da sana kalmýþtým ben…

Uzuyordu yol izleri ayak izlerinin önünde, yýkýlýyordu tüm kale burçlarý önünde, sen gidiyordun ve dünya engel olamýyordu sana…öyle ya sen bu dünya ya ait deðildin.
Yazýlar yazýlmýþlar yazgýlar, kader denilen kara kitap yine karartma ya çekiyordu yeþillerimi, umudun yosunlaþtýðý sen denizinde fýrtýnalar kopuyor ve tüm umudum savruluyordu sen yollarýna senin yollarýna, sen gidiyordun ve hiçbir þarký uyak düþmüyordu gidiþinin meydan yalnýzlýðýna.
Ey yar…
Gitme…
“savur alevini yansýn gözlerine konan turnalar”

Vakit gece yarýsýný çoktan geçti, gözlerimde uykunun zerresi yok.
Buðu yapmýþ cama yaslayarak alnýmý, seyrediyorum yýldýzlarý, dýþarýyý ve insanlarý.
Yaza söz kesmiþ bir gece yaþanýyor Nizip’de; ben oturmuþum yüreðimin sandalýna bir senaryo yazýyorum buðu yapmýþ cama yasladýðým beynimin içinde.
Heryer gelinlik giymiþcesine bembeyaz kýr çiçekleriyle kaplý. Ýnceden bir yaðmur çiseliyoryeþillikler kasabasýNizip’e. Çiçeklerin narin yapaklarýndan sarkýp topraða düþüyor bir bir yaðmur damlacýklarý, tekrar yeþerebilmek uðruna, yok olan umutlar gibi.
Aniden bir gözyaþý bir hýçkýrýk bölüyor dalgýnlýðýmý.
Aðlýyor içimdeki çocuk, yolunu bulamamýþ karanlýðýn içinde. Yýldýzlar küsmüþ, ay küsmüþ aydýnlatmýyormuþ yolunu, aðlýyor, korkuyor ümidini kesmiþ karanlýktan, kendi haline býrakmýþ, sabahý bekliyor, güneþini bekliyor.
Oysa biliyorum ki o yýldýzsýz aysýz gecelerde de yolunu bulabiliyordu, onun hiç güneþi olmamýþtý ki, ay ve yýldýzlarla ezelden küskündü zaten, hiç aydýnlatmamýþlar
dý ki yolunu.
Bu tedirgin ve ürkek bakýþlarý hiç görmemiþtim daha önce. Yediði darbelerin izini yüreðimde hissederdim de gözlerinde bulamazdým bir türlü. Daðlardan inmiþ eþkýya edasýyla dolanýr yolunu bulurdu.
Ne tuhaf!
Neydi bu geceyi farklý kýlan, neydi onu bu kadar aðlatan, korkutan. Karanlýktaki algýlarýna ne olmuþtu ki? Bulmak zorunda olduklarýný aramaktan vaz mý geçmiþti, yoksa tüketmiþ miydi onu bunca yorgunluk?
“Aðlama çocuk, sil gözyaþlarýný yeter içimi üþüttüðün” diyorum.
Hiç susmayacakmýþ gibi baþlýyor anlatmaya;
Gözyaþlarýmý avuçlarýmda sakladým görme diye, sessiz çýðlýklarýmý martýlar duydu bir sen duymadýn.Yüzümü avuçlarýnýn arasýna alýp, gözbebeklerime hiç baktýn mý? Hep bekledim dizelerin þairleri beklediði gibi; ama sen gelmedin.
Yoruldum artýk!
“Karanlýðýn içinde, yol bulamadýn bu gece Yankee SAT!..”



Edited by - Yankee SAT on 7/28/2006 3:29:18 PM

Edited by - Yankee SAT on 7/28/2006 3:47:01 PM

Edited by - Yankee SAT on 7/28/2006 8:52:10 PM

Nizipi ünv. gittiðim ve orda yataða yattýðým an ne kadar çok sevdiðimi anlamýþtým.Gözlerimden akan yaþýn her damlasý Nizipten ayrýldýðým içindi.Orda sevdiklerimin hepsini býrakmýþtým aramýza mesafeler girdi benim kalpime her km için bir kurþun girmiþti daralýyordum bir hafta dayanamadým kaçtým geldim Nizipime öptüm o bereketli topraðýný yedim o güzelim nohut dürümünü )) ama gitme günü geldiðinde anama býrakma beni dedim ama nafile gidecektim ama hep bir sözüm oldu kendime bir gün gelip Nizipte görev yapma isteði okuduðum okullarda Nizipli çocuklara eðitim verme iþte beni o an gitmeme vesile olan sebep hala o sebepin üstüne kuruyorum hayatýmý belki Nizip çoðu kiþi için taþ toprak benim için hep kanlý canlý bir insan oldu sevdim hep onu her metrekaresini annenin çocuðunu sevdiði gibi seviyorum karþýlýksýz sevgi bu olsa gerek...............

kardeþ ozan gibisin sana esasen admin bir kýyak yapmalý senin bölüme girdiðimizde arkadan fon müzik olarak saz yada ney sesi gelse daha güzel olurdu )))
bende eilmden geldiði kadar yazmak istiyorum ama sizin gibi olamýyorum ilham gelmiyor.....((.

Estagfurullah sayýn gökhan beyefendi,
siz dahaiyisiniz, bende nacizane biraz bizden biraz alýntýlardan bir þeyler yazmaya çalýþmaktayým. Yine de ilgine tþk. saygýlarýmla.

ah...ahhh...hep anlatýrýz ya biz çocukken þöyleydi, böyleydi diye, hani bunlarý anlatýrken hep þöyle deriz ; tabi biz çocukken þu yoktu diye. Ýþte tam olarak asýl mesele burada baþlar. Bunu anlattýðýmýz kiþiler genelde þöyle söylerler; o zamanlar nasýl yaþýyordunuz þaþýyorum. Aslýnda yaþamak bence eskiden her yönüyle daha güzeldi. Ýnsanlar o zamanlar çok daha mutlulardý. Belki teknoloji bu kadar geliþmemiþti ama yinede güzeldi. Eski zamanlarda herkes en ufak bir þeyden bile büyük mutluluklar çýkarabiliyorlardý. Ben 7-8 yaþlarýndayken bir komþumuz vardý. Bu komþumuz bahçesine çok düþkündü. Tabi mahallenin çocuklarýda bunu fýrsat bilirdi. Bir gün ben bahçelerindeki aðaçlarýn birindeki meyveleri yoldum, düþünüyorumda þimdi olsa kesin güvenlik kamerasý koyardý kadýn bahçesine ve bende doðal olarak yakalanýrdým......... hoþçakalýn.....

Çocuktuk, herþey siyah beyaz tv rengindeydi o zamanlar. Hayat güzeldi,yoksulda olsan güzeldi zenginde olsan güzeldi. Sokak kavramýnýn internetle rekabet ortamýna düþmediði zamanlardý, bayram sabahlarý baþucumuzda duran yeni ayakkabýyý giyme heyecaný acaba þimdi hangi bilgisayar oyununda bulunabilir, yada o heyecan nasýl tarif edilebiir? Akþam baba eve gelince annemizin bizi çzðýrmasý, komþu evlerde yenilen peynir ekmekler, su ve þekerle yapýlan mükemmel içecek þerbet, küçücük evlerde oynanan saklambaçlar, deðiþtirilen zagorlar/texaslar, sokaða çýkma yasaðý zamanlarýnda boþ sokaklarda top oynamalar, topu topu 1 litre olmasýna raðmen aile boyu sýfatýný haketmiþ kolalar, þimdiki tüketim dünyasýnýn ne kadarda dýþýndadýrlar. Biz eskiden çocuktuk ve iyikide o zamanlar çocuk olmuþuz, aslýnda paylaþýlacak daha o kadar çok þey var ki ama herþeyide bir çýrpýda bitirmeyelim caným..
Saygýlar

ve yine cocuktuk ozamanlar dondurmacýamcanýn geldigini caldýgý teypyteki ferdi tayfurdan bilirdik.......ve evdeki hurdalarý verip yerine bir bardak leblebiyi almayý alan memnun satan memnun ve kimseyi kandýrmadan ve biz ozamanlar cocuktuk.......

Þimdi kapý çalsa gelen sen olsan. Ellerin dolu olsa annemle bunlara çok para vermiþsin diye küçük çapta bir tartýþma yaþayýp, bu son artýk hiç bir þey almayacaðým desen.Yarýn yine ellerin dolu gelsen.Eve yinekebap kokusu dolsa geliþinle beraber. Ben yine iliklerime kadar duysam bu kokuyu.Traþ olsan. Her týraþ olduðunda yaptýðýn gibi &ldquo;yeni traþ oldum yok mu kaymak yanaklardan öpen&rdquo; desen. Evde bir yarýþ baþlasa ve yarýþý yine ben kazansam. Doya doya öpsem.Pazar sabahý annem kahvaltý hazýrlarken ben yanýna gelsem yine. Babaoðlan önce ciddi ciddi konuþsak iþlerden, derslerden. Sonra sen yine sað yanaðýma üç öpücük kondursan dudaklarýný çekmeden, hep yaptýðýn gibi. Sað yanaðýn daha tatlý deyip sol yanaðýmý küstürsen yine.Gülüþlerimin nedeni olsan yine . Hikayeler anlatsan, annemi nasýl kandýrdýðýný, askerlik anýlarýný, benim doðumumda nasýl heyecanlandýðýný. Ciddi bir ortamda havayý yumuþatmak için fýkra anlatsan mesela yine bana göz kýrpýp. Sonra karþýlýklý gülsek. Yine baba oðlan. Bana az yemek yiyorum diye kýzsan yine. Kahvaltýda yinedört kiþi olsak. Eksiksiz. Tam aile. Seninle birlikte. <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 35.4pt" class="MsoNormal" Ve biz bir yýlý 364 gün yaþasak. Silsek takvimlerden17 Temmuz&#39;u. Dünyadaþeker diye bir hastalýk olmasa. Sen yinekebap koksan. Ben yine baba diyebilsem caným hiç acýmadan. Ve sað yanaðým üç öpücük devrini kapatmasa, sol yanaðým sað yanaðýmý hep kýskansa. Eskiden olduðu gibi gülüþlerim gerçek olsa gülerken caným acýmasa, göz kýrpmaný bu kadar çok özlemesem. Biz yine tam aile olsak. Eksiksiz. SENLÝ.. .

ve yine cocuktuk ozamanlar dondurmacýamcanýn geldigini caldýgý teypyteki ferdi tayfurdan bilirdik.......ve evdeki hurdalarý verip yerine bir bardak leblebiyi almayý alan memnun satan memnun ve kimseyi kandýrmadan ve biz ozamanlar cocuktuk.......

DOÐRU SÖYLÜYOSUN KARDEÞÝM AZ LEBLEBÝ ALMADIM HURDA VERÝP...HEP GEÇMÝÞÝ ÖZLÜYORUM."HAYALLERÝN YERÝNÝ ANILAR ALMIÞSA ARTIK YAÞLANMIÞSIN DEMEKTÝR" VALLA BEN BU GENÇ YAÞIMDA KENDÝMÝ ÇOK YAÞLI HÝSSEDÝYORUM

Bende dedemlerin tavan vandýratörünü satýp 4 kullaf dondurma almýþtým bu sýrrýmý sadece sizinle paylaþýyorum beni tanýyanlar dedeme söylemezseler sevinirim )))))))))

SENÝN DEDEN BÝZÝM KOMÞUMUYDU NEYDÝ SENÝ DEDENE SÖYLÝM MÝ NAPÝM VALLA SÖYLEMEMÝ ÝSTEMÝYOSAN ARTIK BÝ MÝKTAR PARA VERÝRSÝN..