Ben gurbette iken, ansızın giden dedemin gidişi gibi herkesin gidişi kendincedir. Bir mektupla dedemin gittiğini anam yazmıştı. Nasıl üzüleceğimi bilememiştim. Yalnızdım. Toprağımdan uzakta, bir lise telabesiydim. Sadece bayram yolculukları için saklanmış toplu param vardı. Ayrılıklar yaşamak, kavuşma anlarını beklemekle geçiyordu günler. Hasretim, hüznüm sadece kalem ucunda dolaşıyordu. Şimdilerde çalan her telefon sesinde olduğu gibi irkilmiyordum. [...]

Kaynak...