Konu: Türk Milleti Gerçekleri Görmeli

Türk Milleti Gerçekleri Görmeli!

Merhaba deðerli okuyucularým,
Uzun süredir köþe yazýsý yazmadým ve yazmaya niyetim yoktu ama gerçekleri halka anlatmak için bu yazýyý yazmaya karar verdim. Çünkü artýk Müslüman olarak bu sürece daha fazla sessiz kalamazdým.
14 Aðustos 2001 yýlýnda kurulan Ak Parti, 3 Kasým 2002 tarihinde yapýlan genel seçimlerde büyük bir baþarý yakalayarak yüzde 34.29 oy alarak tek baþýna iktidara geldi. Kendi çapýnda bir þeyler yapan Ak Parti halkýn desteðini tam arkasýna almýþtý ve neticesinde 28 Mart 2004 Mahalli Ýdareler Seçimlerinde yüzde 41.67 oy alarak 81 ilden 58 belediye baþkanlýðýný kazandý. Her þey yolunda gitti görülüyordu, daha doðrusu halka öyle anlatýlýyordu. Cumhurbaþkanlýðý seçimlerinde 367 krizi yaratýlarak Ak Parti’nin ekmeðine adeta bal sürülmüþtü. 22 Temmuz 2007 tarihinde yapýlan genel seçimlerde Ak Parti yüzde 46.66 oy alarak tekrar tek baþýna iktidar oldu.
Abdullah Gül, Türkiye Cumhuriyet’inin 11.Cumhurbaþkaný oldu. Ardýndan 29 Mart 2009 tarihinde yapýlan Mahalli Ýdareler seçiminde Ak Parti ilk kez kan kaybederek oyunu yüzde 40.11’e düþürmüþtü. Ak Parti artýk kan kaybetmeye baþlamýþtý.
Cumhurbaþkanlýðý, Meclis Baþkanlýðý, Baþbakanlýk, Bakanlýklarýn hepsi ve her kademeye yerleþen Ak Parti o tarihten bu güne neler yaptý. Gerçi 7 buçuk yýldýr ne yaptý ki!
Þimdi bunu okuyan Ak Parti’li arkadaþlar bana kýzacaktýr belki ama iþin doðrusu budur. Nereden mi çýktý diyorsanýz iþte bazýlarýný söyleyeyim. IMF ve Dünya Bankasý’nýn emrinden çýkamadýk! Çünkü ekonomik açýdan bunlara baðlýydýk. (Yýllardýr öyle gidiyordu, Ak Parti’de buna uydu.) Türkiye Avrupa Birliði’ne girecek diye Batýlaþmaya baþladýk. Bu konuda Baþbakan Ak Parti Grup Toplantýsýnda bunu dile getirdi ve Türkiye’nin artýk Batý’dan kopamayacaðýný söyledi. Peki bu ne demek oluyordu; açýkça Müslümanlýðýn elimizden gittiðini söylüyordu. Baþbakan her zaman ne derdi, “Biz dinci parti deðiliz”
Türkiye’nin yüzde 99 Müslüman deðil miydi? Peki nasýl oluyorda Müslüman bir ülkenin Müslümanlarla iliþkisi Yahudi ve Hristiyan’dan az olabiliyordu. Ýþ bu noktada elimizi vicdanýmýza koymalýyýz. Nasýl oluyorda hala ülkemizde baþörtüsü sorunu var. Þimdi arkadaþlar diyecek ki meclisten kanun çýktý ama Anayasa Mahkemesi’ni bunu bozdu. Evet haklý olabilirsiniz ama bir daha bu çoðunluðu hangi siyasi parti bir daha bulacak, tüm kadrolar sizin elinizde iken nasýl oluyor da bunu yapamýyorsunuz. Geçmiþ dönemlere bakarsak gerek Demokrat Parti, gerekse Anavatan Partisi döneminde Türkiye bu sorunla karþýlaþmamýþtý. Þimdi 3.kez bir siyasi parti bu çoðunluðu yakalýyor ve bu sorun ortaya çýkýyor.
Yapýlan her hayýrlý iþin sonuna kadar destekçisi olmaya hazýrýz ama Türkiye artýk uyanmalý ve kendine gelmelidir. Ak Parti iktidarý özelleþme dedi tutturdu… Peki kimlere gitti bu özelleþen yerler… Ýþte buraya dikkatlice okuyalým arkadaþlar, bakýn Ak Parti iktidara gelince neler satýlmýþ:
1. Türk Telekom Araplara 15. Cbank Ýsraile
2. Telsim Ýngilizlere 16. MNG Bank Lüblana
3. Kuþadasý Limaný Ýsraile 17. Alternatif Bank Yunana
4. Ýzmir Limaný Hong Konga 18. Dýþbank Hollandaya
5. Araç Muayene Ýþi Almana 19. Þekerbank Kazaka
6. Baþak Sigorta Fransýza 20. Yapý Kredi yarýsý Ýtalyaya
7. Adabank Kuveyte 21. Turkcelin yarýsý Finli-Rusa
8. ÝETT Garajý Dubaiye 22. Beymen yarýsý Amerikaya
9. Avea Lübnana 23. Enerjisa yarýsý Avusturyalý
10. Finansbank Yunana 24. Garanti yarýsý Amerikalýya
11. Oyakbank Hollandaya 25. Ýzocam Fransýza
12. Denizbank Belçikaya 26. TGRT (FOX) Amerikalýya
13. Türkiye Finans Kuveyte 27. Döktaþ Fransýza
14. TEB Fransýza 28. Pektim Kime satýldý?
Evet bu listeye daha birçok þeyler yazýlýrdý ama bunu benim yazmaya, sizinde okumaya zamanýnýz çok giderdi. Neticede bunlarýn birçoðunu Ak Parti hükümeti satarken, bir çoðunu da iþ adamlarýmýz satmýþtýr. Neticede bu özelleþtirmeler Ak Parti döneminde gerçekleþti. Ak Parti hükümeti özelleþtirmeye devam diyecek, çünkü satýlacak daha çok þey var. Arkadaþlar Etibank bu sene özelleþebilir, peki Etibank’ta ne var. Dünya Bor Madenlerinin yüzde 87’sine Türkiye sahip. Bor Madenini sadece Türkiye’de Etibank iþletebiliyor. Deðerinin trilyon dolarla ifade edilen bor madenleri, eðer Etibank özelleþirse 40 milyon dolar gibi komik bir rakama satýlacaðýný hatýrlatayým sizlere… Bide Türkiye'nin gerçek borcunu bilen var mý acaba? 2010 programýnda 51 milyon TL ( yaklaþýk 34 milyon dolar) faiz ödemesi yapýlacakmýþ
Ýþte artýk Türkiye’de bazý þeyler deðiþmeli diye düþünüyorum. Türkiye artýk Saadete ermelidir. Bu saadet yapýlacak olan ilk genel seçimlerdir.
Saygýlarýmla...

Arkadaþlar dikkatlice okunursa Türkiye iletiþim sektörü ile bankacýlýk sektöründe tamamýyla yabancý sermayenin eline býrakýlmýþtýr. 2009 yýlý þirket bilançolarýna bakarsanýz bu þirketlerin ne kadar kâr edip, Türkiye'den para çýkardýklarýný göreceksiniz. Bizlerde yabancý sermaye geldi diye seviniyorduk. Ne getirdiler, ne götürecekler ona bakalým.

Araç Muayene Ýstasyonu 2004 yýlýnda, Türkiye Finans 2007 yýlýnda Ülker ve Boyner Grubu sattý. Evet özel þirketler satmadý demedim, sadece örnekler verdim. Peki Türrk Telekom kaça satýldý? Yýllýk kârý ne kadardý ve kaça satýldý.Bu özelleþmeyi kim yaptý. Ak Parti Ýktidarý, unutmayalýmki 1994 yýlýnda Tansu Çiller Baþbakanken Türk Telekomu özelleþtirmek istemiþti kýyamet kopmuþtu.

çamur at izi kalsýn.
sanki reklamý olan partinin iktidar olduðu dönemi bilmiyoruz.islamiyet elden gitti diyosunuz.türkiyede ak parti iktidara geldiði dönemde kaç kuran kursu vardý,bu kurslar ne þartlar altýnda eðitim veriyodu,yýlda kaç mezun veriyodu?lütfen yazarken biraz gerçekçi olun,ezbere kulaktan dolma bilgilerle siyaset yapýlmaz.türkiyede þu an cumhuriyet tarihinde olmadýðý kadar kuran kursu var ve bu kurslar gayet rahat bir ortamda,baskýnlara uðramadan,zulumlerle yüzyüze kalmadan eðitim verebiliyolar.

her þeyden önce türkiyede iþsizlik baþýný almýþ gidiyor üretim durmuþ vaziyette ithalat yüzde 70 lere çýkmýþ ihracat rekor kýrýyormuþ nerde hani peki bu kadar iþsiz insan neden iþ bulamýyor þimdiki hükümet insanlarýmýzý nereye kadar kandýracak gerçekeler oratada millet açtýr aç

Arkadaþlar ben iþlerin kötüye gittiðini söylemek için bu konuya deðindim. Türkiye özelleþiyor; gerek hükümet gerekse iþadamlarý kâr eden kurumlarý maalesef satýyorlar. Bende devletin iþletmeci olmasýný istemiyorum ama bu þekilde de olmaz. Bakýn yabancý sermaye gelecek diye neleri satmýþýz, peki yabancý sermaye geldi daha mý iyi oldu? Cumhuriyet tarihindeki en büyük iþsizliði Türkiye bu dönemlerde yaþýyor. Þimdi diyeceksiniz Dünyanýn her yerinde bu iþsizlik var.Evet haklýsýnýz iþsizlik dünyanýn her yerinde var ama her yer Türkiye kadar pahalý deðil. Benzin dünyada en pahalý bizde, iletiþim dünyada en pahalý bizde, vergiler en üst seviyede... Peki bu kadar iþsizlik varken nasýl oluyorda herþeye zam yapýlabiliyor. Otoyollara gelen zamlarý, sigaraya gelen vergi zamlarýný gördük. (Sigara zammý bence iyi oldu ama tiryakisi için zor oldu. Ýnþallah bu sebeple sigarayý herkes býrakýr.) Türkiye artýk üretim yaparak ayakta durabilir. Peki üretimi nasýl yapacaðýz, iþte benzine, elektriðe, vergiye zam yaparsak bunlar olmaz. Üretimi teþvik etmeliyiz, iþadamlarýmýzla iþsizliði çözebiliriz. Þimdi neden bu konularý yazdýðým anlaþýlýyor mu? Artýk IMF, Dünya Bankasý veya Avrupa Birliði'nin arkasýndan koþmaya býrakacaðýz. Türkiye'de ithalat-ihracat rakamlarý her yýl açýk veriyor, peki neden dýþa baðýmlýðýz. Dýþ ticaret açýðý ile Türkiye'den hep para çýkýyor, para giriþi yok. Adamlar gelip beþ liraya Türkiye'den aldýklarý iþletme ile onbeþ lira kazanýp gidiyorlar. Ýletiþim sektörü tamamýyla yabancý sermayenin elinde, bankacýlýk sektörü büyük bir kýsmý yabancý sermaye, tütün ürünlerinin büyük çoðunluðu yabancý sermayenin elinde, içecek ürünlerinin büyük bir oraný yabancý sermayenin elinde.... ve daha niceleri böyle.... Bizlerde hala seviniyoruz yabancý buraya geldi para getirdi, tam aksine yabancý paramýzý alýp gidiyor. ÝMK Borsasý yabancý sermayenin elinde, adamlar istediði gibi piyasayý yönlendiriyor. Eðer bunlarý halen görememiþsek ne diyeyim, satýlmaya devam edelim, iþsizliði daha da büyütelim, aç insanlarýn sayýsýný çoðaltalým deyil mi?

Bide þunu söyleyeyim arkadaþlar ben Ak Parti kurulduðundan beri Ak Partili idim. Ýþlerin düzeleceðini sandým ama baktým daha kötüye gidiyor, artýk Ak Parti'yi býraktým. Allah hayýrlýsýný versin. Bunu örneklerle anlatayým. 2004 yýlýnda Gaziantep'te iþsizlik oranlarýna bakýn bide þimdi bakýn, nereden nereye gelmiþiz. 2004 yýlýnda cezaevinde yatanlarýn sayýsýna bakalým bide þimdi bakalým... Bizlerde herþey yolunda sanýyorduk. Artýk uyanma zamaný, gerçekleri görme zamaný...

Ben Ak Pati'den öncekiler iyi demedim. Evet siz kötü tarih (1999) ile karþýlaþtýrma yapmýþsýnýz. Peki bende söylüyorum 1996-97 yýlýndaki Refahyol iktidarýna bakýn, Türkiye nereden nereye gelmiþ. Unutmayalým o zamanki hükümette þimdiki Ak Parti'li milletvekillerimizde vardý, ancak onlar saflarýný deðiþtirdiler ve karma bi takým oluþturdular. O zaman ben size yazayým ilk kez denk bütçe Refahyol döneminde saðlandý. Ýþte refahyolun hükümetinin bir yýlda baþardýðý icraatlardan bazýlarý... Dikkatlice okuyalým icraat nasýl olurmuþ arkadaþlar...

1- 1996 yýlý sonunda 20 milyar dolar olmasý beklenen bütçe açýðý 15 milyar dolara, 45 milyar dolar olmasý beklenen iç borç ise 22 milyar dolara düþürüldü.

2- Refah-Yol hükümeti, hükümeti devraldýðýnda % 76’lar seviyesinde olan repo oraný, Þubat 1997 tarihinde % 50’ler seviyesine çekildi, fark % 26’dýr.

3- % 170 seviyelerinde devralýnan hazine borçlanma faizi, Þubat 1997 tarihinde % 83’ler seviyesine düþürüldü, fark % 87’dir.

4- Enflasyonla mücadelede büyük baþarýlara imza atýldý. Zira, toplumun tüm gelir gruplarýna enflasyon üzerinde 40-50 puanlýk bir reel gelir saðlanmýþtýr.

5- 28 Haziran 1996 tarihinde 550 puan olan borsa endeksi, Þubat 1997’de 1700 puana yükseltilerek rekor kýrýldý.

6- Kaynak paketlerden Ocak 1997 itibariyle 11,78 milyar dolar, Nisan 1997 itibariyle 13,33 milyar dolar bir gelir saðlandý. Yani, toplam 25,11 milyar dolar zamsýz, vergisiz bir gelirin havuza aktarýlmasý saðlandý.

7- 1995 tarihinde iþbaþýnda bulunan 53. hükümet döneminde bütçeden tarýmý desteklemek için ayrýlan pay sadece 19 trilyon iken, 1996 yýlý içinse önceki hükümet tarafýndan öngörülen destekleme fonu sadece 38 trilyon TL idi. Refah-Yol, 1996 yýlý ikinci yarýda yaptýðý hamle ile 1996’daki desteklemeyi, 60 trilyon TL’ye çýkardýðý gibi, 1997 yýlý içinde de 95 trilyona yükseltti. Aradaki fark 57 trilyona ulaþtý.

8- TMO 1995 yýlýnda 48 milyon dolarlýk hububat alýmý yaptýðý halde, sayýn Erbakan’ýn baþbakaný olduðu 54. hükümet 329 milyon dolarlýk alým yaparak, köylüye 7 misli fazla para ödemek suretiyle yüzünü güldürmüþtür.

9- Köylülere % 50 gübre sübvansiyonunun alýmda derhal ödenmesi esasý getirildi. Ayrýca, gübre alýmýnda formaliteler azaltýldý.

10- Et ithalindeki fon, önce % 3’ten % 30’a çýkarýldý. Daha sonra da canlý hayvan ve et ithalatý yasaklandý. Böylece hayvancýlýk sektörü korunmuþ oldu.

11- Bað-Kur emeklilerinin maaþlarý % 300 artýrýldý.

12- Esnafa verilen krediler 1996’nýn ikinci yarýsýnda 57 trilyondan, 80 trilyon YTL’ye çýkarýldý. Yani, 53. hükümette 57 trilyon olan esnaf kredisi, 54. hükümette 80 trilyona çýkartýldý. Fark, 23 trilyon.

13- 54. hükümet döneminde fýndýk üreticisine, buðday üreticisine, pancar üreticisine en yüksek taban fiyatlarý verildi. Bugüne kadar bu rekorlar kýrýlamadý.

14- Fon kredisi imkaný tanýnan teþvik belgesi verilmeye baþlandý. Böylece, fon kredisinden yararlanmak üzere 8036 KOBÝ sahibi müracaatta bulundu. 2.5 trilyon TL kredi kullanýma açýldý.

15- Asgari ücrette % 100’den fazla artýþ saðlandý.

16- Refah-Yol döneminde memurlara % 102.5 maaþ zammý yapýldý. O yýl enflasyon oraný % 65 olarak gerçekleþmiþti. Buna göre memurun alým gücü % 37.5 kadar artýrýlmýþtý.

17- 54. hükümet Refah-Yol 1996 tarihinde asgari ücreti 210 dolar olarak tespit etmiþ ve iþçilere o güne kadar verilen en yüksek asgari ücreti ödemiþtir.

18- Kamu toplu iþ sözleþmeleri ilk defa Refah-Yol döneminde, 3 ay gibi kýsa bir zamanda saðlandý. Kamu kesimi ortalama giydirilmiþ aylýk ücretlerinde büyük bir artýþ saðlanarak, ücretler 50 milyon TL’den, 107 milyon TL’ye, dolar bazýnda 655 dolardan, 993 dolara çýkartýldý.

19- Bütçeden Bað-Kur emeklilerine 866 milyar TL, memur emeklilerine 985 milyar TL ve iþçi emeklilerine de onlarý maðdur edemeyecek derecede destek saðlandý.

20- Emeklilerin maaþlarýnda enflasyonun üstünde % 51 reel artýþ saðlandý.

21- Sosyal Yardýmlaþma ve Dayanýþma Teþvik Fonunun bütün geliri ilk defa kanunun maksadýna uygun þekilde yoksullara tahsis edildi.

22- Körfez savaþý sonrasý Irak’a uygulanan ambargo sonucu kapalý tutulan “Kerkük-Yumurtalýk” boru hattý, Amerika’nýn tehditlerine raðmen, 54. Refah-Yol hükümetinin gayretleriyle açtýrýldý. Ekonomiye büyük katký saðlandý.

23- 50 yýldan beri ilk defa 1997 tarihinde denk bütçe yapýlabildi. Bu Refah-Yol hükümetinin övünülecek baþarýsýdýr.

24- 1997 yýlý bütçesinde yatýrýmlar toplam ve reel olarak 20 yýldan beri ilk defa % 40 artýrýldý. Böylece devlet yatýrým ve kalkýnma yapabilen bir devlet haline getirildi.

25- Bedelsiz ithalatla bütçeye 1.5 milyar marklýk ek gelir saðlandý.

26- 54. hükümet döneminden önceki hükümetlerde sadece Ýstanbul dükalýðýna ve dönme diktasýna sunulan kredi ve teþvik imkanlarý, onlarýn ellerinden alýnarak Anadolu’nun kalkýnmasýna, yerli ve milli sanayinin oluþmasýna aktarýldý.

27- Bütün bu iþler yapýlýrken yeni zam ve vergiler konmadý.

28- Arsýzlarýn hortumlarý kesildi. Paralar oluþturulan havuza aktarýldý.

29- ABD, Ýngiltere, Ýtalya, Fransa, Japonya, Kanada, Almanya’nýn oluþturduðu G-7’lerin karþýsýnda, Türkiye, Ýran, Pakistan, Bangladeþ, Endonezya, Malezya, Mýsýr ve Nijerya’yý içine alan D-8’ler kuruldu. Bu bir nevi Ýslam ekseninin yeniden oluþmasý demekti. (14.6.1997 – Çýraðan.)

30- Refah-Yol döneminde denk bütçe yapýldý. Faize ödenmesi gereken miktarlar, bir evvelki yýlýn 18.5 milyar dolarýna mukabil, 12 milyar dolara indirildi. Fark, 6.5 milyar dolar.

31- Devletin arazileri sermayedarlara satýlmaktan kurtuldu.

32- Özel bankalarýn devletten uzun vadeli düþük faizli borç alýp, bu parayý devlete yüksek faizle ve kýsa vadeli olarak satmasýnýn önüne geçildi. Böylece katrilyonluk korkunç kazançlar devletin kasasýnda kaldý.

33- Eþel-Mobil sistemi getirilerek, memur ve iþçilerin maaþ zamlarý otomatiðe baðlanmýþ ve onlarýn enflasyon nispetinde maaþlarý otomatik olarak zamlanmýþtýr.

34- Ýlki 1961, en sonu da 2004 yýlýný ihtiva eden IMF’nin stand-by anlaþmalarý, Necmettin Erbakan hariç kurulan hükümetlerin Baþbakanlarý –ki Erdoðan da buna dahildir- tarafýndan imzalanarak, bir nevi milli ekonomi terk edilmiþ ve IMF ekonomisine teslim olmuþlardýr. Toplam 19 stand-by anlaþmasý imzalanmýþtýr.
Görüldüðü gibi, 54. hükümetin Baþbakaný muhterem Necmettin Erbakan cumhuriyet tarihinde görülmemiþ büyük icraatlara imza atmýþtýr. Böyle bir hükümet iç ve dýþ mihraklarýn iþine gelmedi. 28 Þubat post-modern darbesi ile iktidardan uzaklaþtýrýldý. Vurguncularýn, soyguncularýn, arsýzlarýn, hýrsýzlarýn yeniden at oynatmalarý dönemine geçildi. Oysa, Refah-Yol hükümeti rantiye ve faizden kesip, elde ettiði paralarý çiftçi, köylü, memur, iþçi, esnaf ve emekliye vererek, herkesin yüzünü güldürmüþtür. Bilmem anlatabildim mi ?