Bir kültürel faliyet yapılacaksa hep genç kuşak ön planda tutulur Onların istek ve görüşleri yorumlanı, harmanlanır önlerine konur. Peki ya biz gençler bunları bizim için yapanları hiç düşündükmü?
Unutmayalım;
Bu memleketin bizden(gençlerden) önce kahrını ceken,bizim umutlarımız için çalışan, gelecek nesil benim neslim diye sahip cıkan, bu memleketin bu şehrin temellerinde her birinin ayrı emegi olan belkide göz yaşıdökmüş (eminin bundan), duasında bizleri hiç eksik etmeyen,vefasızlıgı hiç düşünmeden, yorulmadan, tükenmeden, bizler içinemek veren geçmişimiz,dedelerimiz, ninelerimiz, büyükerimiz , YAŞLILARIMIZ var...
Peki onlar; bizler için bu kadar fedakarlık yaparken biz onlar için ne yaptık; dolmuşda yermi verdik, karşıdan karşıya gecerken yardımmı ettik, elindeki agırlıgı iki sokak öteye bizmi taşıdık. Şunu bilinki bunlarbenim gözümdehiçmi hiç önemi yokdogrudur bunun gibi en ufak yardımımızda bile bize bin dua etmeden bırakmazlar, zaten bizdende bekledikleri bundan fazlası degildir. Ama yetmez. Onlar en güzeline, ne talısına layıklar...
Onların sevinci bizim sevincimiz, onların acısı bizim acımız olmalı!
Şimdi soruyorum; Sizce yaşlılarımız için Nizipimizde ne gibi bir gayret var?
Yaşlılarımızın geri kalan ömürlerini güzel günlerde geçirmesi için ne yaptık?
Onların en güzeline layık olduklarını hissetdirmek için kişi millet Nizipli olarak ne yapabiliriz?
Gelin onlara Nizipde emeklilik bir başkadır dedirtelim.