Konu: Nizip’e Aþýk Olmak

Nizip’e Aþýk Olmak Çocukluðumun geçtiði taþýna topraðýna âþýk olduðum Þehir olan Nizip…
Sana yazýlan her yazý senin o güzelliðini anlatmaya yetmez. Hani þair ne güzel demiþ kelimelerimin kifayetsiz kaldýðý an’da gözlerime bak onlar sana her þeyi anlatýr diye iþte bende sana bakýyorum Nizip… Nizip’le ilgili tüm görüntüler beynimde uçuþmaya baþlýyor...
Kýþý ile yazý ile unutamadýðým Nizip…
Kýþlarý tandýrýn içinde, sobanýn üstünde piþen çayý ve belediyenin köþesinden babamýn aldýðý kestanelerin piþerken çýkardý çat çat seslerini þimdi hatýrlayýp derinden ahhh çekiyorum.
Kýþýn fýrýndan ateþ alýp mangala birazda hazvel(çeltik odunun preslenmemiþ hali ) koyduktan sonra dýþarýda kayýlmasýný beklemesi bile güzeldi. Ve tandýrda otururken ateþin verdiði rehavetle uykuya dalmak ve nenemin; “oðlum bak bu tandýrýn içinde uyuyorsun ama dikkat et seni zehirlemesin” demesi hala kulaklarýmda.
Kýþýn en sevdiðim yaný, geceleri ailece oturup nenemin yýllanmýþ þarap gibi tatlý gelen hikâyelerini dinleyerek hayallere dalmak ve damat dürümü diye bizi kandýrýp zorla yemek yedirmesi idi : )
Ve okula giderken hocamýzýn bak Gökhan evden gelirken odun getirmeyi yine unutma demesi ve benim de hep unutmamJ ve arkadaþlarýn odunlarýndan birkaç tane ödünç alýp hocayý kandýrmaya çalýþmam…
Kýþýn o soðuðunda dýþarý çýkýp arkadaþlarla külle(misket) oynamak çok hoþuma giderdi. Külleri kör Ahmet'ten alýrdýk. Hani þu iþyeri defter kokusu ile dolu olan kör Ahmet'ten…
Sonra o küllerle yeni külleler kazanmak için dizlerimiz yerlerde üstümüzün kirlenmesini hiç düþünmeden sanki dünyanýn en ciddi iþini yapar gibi arkadaþlar oyunlar oynamamýz, utmamýz(kazanmamýz),utulmamýz… Ve eve geldiðimde annemin “bu üstünün çamuru ne gözü kör olmayacasý demesi : )”
Ýstasyon mahallesinde tren garýnýn bulunduðu yeri bilmeyen yoktur iþte orda benim küçüklüðüme damgasýný vuran futbol aþkýna orda baþladým ve bu ÖSS sýnavýnýn varlýðýný anlattýðým güne kadar devam etti. Ýþte o sahada her Pazar mahalleler arasý turnuvalar düzenlenirdi. Ama bu turnuvalar öyle düzenleyen organizatörler yoktu zaten koskoca Nizip’te top oynanacak birkaç yer vardý istasyonda bunlarýn en fiyakalýsýdýr çünkü çam kokusu ve birazda çim sahaya benzeyen bir görünümü vardý…
Birde yaðmur yaðdýðý zaman bakýn o zaman bizim keyfimize herkes hastalana kadar oynardý. Artýk istasyondaki bekçi amca bizim daha çok ýslanmamýz için hadi evinize deyip bizi kovalamasý ile o gün biterdi ve evde yiyeceðimiz fýrçayý düþünmeye baþlardýk yani dünyaya dönüþ zamaný gelirdi bunu niye mi diyorum çünkü çocuklarýn hayatýnda oyunun ayrý bir yeri vardýr onlarý hayattan soyutlar ve oyunu çok ciddiye alýrlar.
Ve kýþýn bitmesi ile o Nizip’in kavurucu sýcaklarý baþlardý ve Nizip de artýk gelenek haline gelen sahre(piknik) anlayýþý baþlardý.
Pazar günleri ailece eniþtemin kamyonun kasasýna karpuz gibi düzülürdük : ) karpuz niye mi diyorum çünkü Karpuzatan’a giderdik. : )

Bu piknik alanýnýn isminin nerden geldiðin hep merak etmiþimdir.
Babamýn anlattýðýna göre Karpuzatan da bulunan pýnarýn çýktýðý yere eskiden karpuz atarlarmýþ su o kadar basýnçlý çýkarmýþ ki karpuzu bile fýrlatýrmýþ bundan dolayý Karpuzatan derlermiþ. Bizde bir gün ortaokulda arkadaþlarla okuldan kaçarak bu pýnara gittik ve birde karpuz aldýk deney yapacaðýz güzelim karpuzu mýntar ettik orda: ) meðerse babamýn eskidendi kelimesini hiç anlamamýþým.
Karpuzu pýnara atýyoruz týk yok sonra tekrar alýp atýyoruz yine týk yok sonunda dayanamayýp öyle bir öfke ile atmýþým ki karpuz pýnarýn içinde bulunan taþlarýn birisine çarparak parçalandý : ) tabii arkadaþla o kadar yolu sýcakta yürüyüp bu karpuzu taþýmýþtýk hayallerimiz suya düþmüþtü : ) Ama okuldan kaçýp güzel bir deney yapmýþ olduk “suyun kaldýrma kuvvetini ölçtük” ama pýnar çok güçsüzmüþ kaldýramadý : )))
Piknik dedim de Fýrat'ý da unutmamak lazým.
Fýrat da piknik yapmak bir ayrýcalýktýr çünkü Karpuzatan'ýn Antep organize sanayisinden gelen kokan suyuna inat buz gibi, termemiz akan bir suyu vardýr. En önemlisi taþlarý pike yaptýracak bir alaný var.
Fýrat da piknik yapýlacak çok güzel koylar vardýr bu koylarý bilen bilir. Ancak dikkat etmek lazým o alanda balýk gibi raký þiþesine düþmüþ kiþiler olabilir : )
Dediðim gibi Nizip’in kýþý da güzel Yazýda ama þuan ben bunlardan uzak olsam da hayali bile yetiyor bana…
Nizip’ten ayrý olmak çok zor gelir bir Nizip aþýðýna…
Yaban ellerde sokaða çýktýðýnýzda bir tanýdýk yüz arar hale gelirsiniz ve o an anlarsýnýz ki burada tek dost yüz hemþerilerimizdir onlarý da bulabilirseniz.
Bakýn büyüklerimiz ne hoþ demiþ “ bir yiðit gurbete çýkmadan vatanýn ve baba ocaðýnýn kýymetini bilmez” diye.
Gelecekte eðer bir öðretmen olarak gelirsem Nizip’e mümkünse hiç çýkmayacaðým bir daha gurbete çünkü insan büyüdüðü topraklardan ayrý kalmasý kurþun yarasýndan beter geliyor. Her dakika özlem çekersin dayanamaz gidersin memleketine tam alýþýrsýn tekrar yol gözükür. Ýþte o anda tekrar baþlar özlem…

Size sesleniyorum Nizip’te olanlar kýymetini bilin Nizip’in ve yarýn benim içinde bir tane nohut dürümü yiyin : )

gökhan yine döktürmüþsün gerçekten daha dün konuþuyorduk bir abimiz dediki; iki yerin alýþkanlýðý baðýmlýlýk yapar biri Nizip diðeri istanbul buralarda yaþamaya alýþanlar baþka yerde yaþayamaz gerçektende öyle deðil mi? bir baþka Nizip'in suyu ve havasý...

gökhan yazýlarýn için ve duygularýný bizimle paylaþtýðýn için çok teþekkürler, anlattýðýn olaylarýn çoðunu bende küçüklüðümde yaþadým, ama zaman git gide deðiþiyor ve malesef çocukluk anýlarýmýzý ve hayallerimizi artýk göremeyecek duruma geliyoruz.
bir Nizipli gerçekten memleketinin taþýna topraðýna, havasýna suyuna, herþeyine aþýktýr. memleketimizin kýymetini þimdi bizler bilelim ve ilerde de yeni nesillerimize çocuklarýmýza bu memleketin kýymetini bilmesini öðretelim...

( zaten sabah nohut yemiþtim bari senin için yemiþ olayým )

Sevgili gökhan teþekkür ederiz hislerimize tercüman olduðun için.Zaten insan her ayrýlýkta hasretlik denen duyðuyu tekrar tekrar yaþamýyormu?Selamlar

Ýstasyon mahallesinde tren garýnýn bulunduðu yeri bilmeyen yoktur iþte orda benim küçüklüðüme damgasýný vuran futbol aþkýna orda baþladým ve bu ÖSS sýnavýnýn varlýðýný anlattýðým güne kadar devam etti. Ýþte o sahada her Pazar mahalleler arasý turnuvalar düzenlenirdi. Ama bu turnuvalar öyle düzenleyen organizatörler yoktu zaten koskoca Nizip’te top oynanacak birkaç yer vardý istasyonda bunlarýn en fiyakalýsýdýr çünkü çam kokusu ve birazda çim sahaya benzeyen bir görünümü vardý…
Birde yaðmur yaðdýðý zaman bakýn o zaman bizim keyfimize herkes hastalana kadar oynardý. Artýk istasyondaki bekçi amca bizim daha çok ýslanmamýz için hadi evinize deyip bizi kovalamasý ile o gün biterdi ve evde yiyeceðimiz fýrçayý düþünmeye baþlardýk yani dünyaya dönüþ zamaný gelirdi bunu niye mi diyorum çünkü çocuklarýn hayatýnda oyunun ayrý bir yeri vardýr onlarý hayattan soyutlar ve oyunu çok ciddiye alýrlar.
(((((ALINTI )))))


komþu iyi analiz etmiþ emeðine saðlýk

deyerli gökhan öyle yazmýþsýnki ben admin olsam kapatýrým bu foromu ,kimse yorum yapmasýn bu foruma çünkü o kadar yalýn o kadar sade o kadar güzel olmuþki anlatamam ama bunlarý Nizip ten kopanlar bilir orda hergün rutin yasananlar þeyler biz gurbettekiler için o kadar mükemmel ki kelimeler anlatmaya yetmez

helal olsun; yozlasan gençlik te acaba varmý diyodum geçmisine baglý ana baba sayan ,ama bu sitede çok anlasýlan bu dedigimden bizimle berebar ölmemiþ sitede olanlarýn % 40 benden küçük resmi olanlarýn çogunu tanýyom olmayanlarýda görsem tanýrým biz orhan çelik le yasýdýz asagý yukarý
diyecegim su bu memleket admin ler hakanlar biliciler gökhanlar huzeyfeler osmanlar Nizipli memet ler ve niceleri oldugu sürece sýrtýnýz yere gelmez bakýn hele yirmili yaslarda kaný deli akan bir adamýn , gencin yazdýklarýna bakýn özlemine bakýn varmý böyle bir gençlik varmý böyle memleket sevdalýsý sizleri taktir ediyorum ailelerinize tebrik ediyorum

NOT: benim iki oðlum var biri SETTAR PAÞA diyeri MÝRAÇ EFE ben onlar için nizibe dönmek istiyordum ana tereddütlerim vardý artýk kalmadý
yeþil memleketin beyaz olarak yasayan insanlarý
NÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝZZZZZZZZZZZZZZZZZZÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝÝPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPP i seviyorum

ÝNÞAALLAH BÝR GÜN TEKRAR BÝR DAHA ÇIKMAMAK ÜZERE DÖNERÝZ M.KÜÇÜK. BURSA

Gökhan herþey güzel hoþ yazý harika ama bence aþýk olduðun Nizip deðil Nizip'te yaþadýðýn çocukluðun. Ortaokula baþlamamýn ardýndan Nizip'e sýðmaz oldum. Orta okulu biliyorsun beraber okuduk. Yaþadýðýmýz sýkýntýlý günleri hiç unutmadým. Çapulcularýn sopa ve kesici aletler bizi kapýda beklemesi, Kendilerini Polat Alemdar sanan *****larýn üzerimize üzerimize gelmesi, Nizip'te yaþanan maddi sýkýntýnýn bizlere yansýmasý ve günlerimizin deðil aylarýn yýllarýn harçlýksýz geçmesi, içini kaðýtlarla doldurduðumuz patlak top için kavga etmemiz bunlarý hep birlikte yaþadýk. Aslýnda toz pembe bir yer deðil Nizip. Tamamiyle Kurtlar Sofrasý. Bu arada Nizip'te yaþayan her çocuðun çocukluðu seninki gibi güzel geçmiyor. Sokaktan eve girmeyen, anne baba ilgisinden mahrum kalan çocuklarýn zavallaý bir eþeðin münasip yerinde torpil patlattýðýný gördüm ben. Hayatý yaklaþýk 50 yýl geriden takip eden Nizip'ten kaçýp kurtulmaya çalýþan gençlerin uðraþlarý niye. Nizip'e aþýk olunacak bir yan yok. Kýzmaca gücenmece yok. Ben okulu Gökhan ile beraber okudum.

Nizipten uzak olunca, memleketin kýymeti daha iyi anlaþýlýyor. Nizipte günlük hayatta gayet normal ve sýradan olan bazý alýþkanlýklar dýþarýdaki insanýn içini titretiyor, tabi geçmiþe olan özlem hangi insanýn içinde yok çocukluk yada gençlik anýlarý geriye dönüp baktýðýmýzda bize hikaye gibi geliyor.

Yaþadýðýmýz her anýn kýymetini bilmek bence bir erdemdir, memleketinin kýymetini deðerini bilmek ise her Niziplinin bu Nizip'e olan bir borcudur.

Valla çok güzel yorumladým ama silindi saðlýcak olsun. Nizip altýn gibi bir þehir peh peh peh

tþkler gökhan kardeþim...bu konuda sana hayraným...duydularýný ne kadar da güzel tercüme etmiþsin...tekrar tþkler...