Halk Ozanları

BARAK HALK OZANLARI: Iskan türküleriyle tanidigimiz halk ozanlari sunlardir:

• Tasdemir,
• Kul Hüseyin,
• Mehmet Bey,
• Dedemoglu,
• Kul Haydar,
• Kul Sadin,
• Mükin Bey,
• Hasreti,
• Inaloglu,
• Izanli Hatice,
• Hüseyin Çelebi,

Karacaoglan’dan sonra Baraklar arasinda en çok sevilen ve yad edilen halk ozanlari arasinda

• Kul Mustafa,
• Ali Pasa,
• Kiliçoglu,
• Beyoglu,
• Deli Boran,
• Gündeslioglu,
• Dervis Ali,
• Öksüz Oglan,
• Hüseyin,
• Miskin Ali basta gelir.

Karacaoglan Baraklar arasinda çok önemli yeri olan halk ozanimizdir. Baraklar Hz. Muhammed’e nasil son peygamber deniyorsa, Karacaoglan’a da en son asik demektedirler. O yörede herkes Karacaoglan’dan sonra sair ve asik gelmeyecegine inanirlar. Bu sairin halk arasinda efsanevi bir yeri vardir. Birçoklari Karacaoglan’in 300 yil yasadigini söyler, bu konuda yörede çesitli rivayetler bulunmaktadir. Yalman Yalgin Karacaoglan’in Fekke kazasinin Kökçel Köyü’nde dogdugunu belirtmistir. Yine ayni kaynaklarda ozanin 1015-1090 yillari arasinda yasadigi yazilmaktadir.

İskan Nefesi

Kalktık Horsandan sökün eyledik.
Düşürdüler bizi tozlu yollara
Omuzda parlıyor uzun kargılar
Aşırdılar bizi karlı doğlara,

Bölük, bölük olu yüklendi göçler
İhtiyarlar bindi, yayadır gençler
Başımıza geldi gördüğümüz düşler
Bizden sonra bir nam kalsın dillere

Oradan kalktık sökün ettik Colab’a
Seksenbin hanadır gelmez hesaba
Deve, koyun çoktur sığmaz hesaba
Susuz hayvanlar inleşir çöllerde.

Dedemoğlu

Deyiş - 1

Uzak yoldan geldim senin adına
Dökülmüş yüzünde nurun kalmamış
Ezel, kaşın ilen işmar ederdin
Şimdi söylemeğe dilin kalmamış

Havas oldum elindeki badeye
Karşı duram senden gelen kadaya
Çoluk çocuk doldurmuşsun odaya
Bana oturmaya yerin kalmamış

Miskin Alim der ki koymam sıradan
Sürün gitsin engelleri aradan
Şu benim muradım versin Yaradan
Benli sultan hepinizden güzelmiş

Miskin Ali

Ozanlarımızdan derdiçok u unutmamak gerek;

Seferberlik Destanı

Seferberlik emri geldi okundu
Allah Allah deyüp kalkar giderim
Bütün millet birbirine sokuldu.
Çantayı boynuma takar giderim.

Yalvarın Allah’a edin duayı
Mevla verir bütün derde devayı
Güç gücüyle yaptığım bu yuvayı
Kazma kürek ile yıkar giderim

Hiç kalmadı hallerimi soranım
Arkam sıra mektup yazıp verenim.
Toplansınlar eşim dostum yarenim
Gelin helallaşın çıkar giderim.


Derdiçok

Sevdiğim (Nefes)

Seyredipte seyrangaha gelirken
Doğru yolun dost köyüne düşgeldi
Ben kendi derdime derman ararken
Başımıza türlü türlü iş geldi.

Türlü libas geymiş boylu boyunca
Mah yüzüne bakamadım doyunca
Kız gel senle halallaşak deyince
Kan ağladım gözlerimden yaş geldi.

Hüsnücemaline yetişmez beha
Şu yalan Dünyada nem kaldı daha
Seni ısmarladım güzel Allaha
Kömür gözlüm çok sevdiğim hoş geldi.

Senin gönlün seyranlarda sefada
Benim gönlüm gam yükünde cefada
Madem gönlün yokmuş Kul Mustafada
Ruhu çıktı canevine kış geldi.

Kul Mustafa

Yalan Dünya (Nefes)

Cebe cevşen donlarını geyince
Havf ederdi kötü düşman görünce
Yürük bindim güzel sevdim doyunca
Dünya sende bir muradım kalmadı.

Cebe cevşen donların götürdüm
Şah Acemden Şav kadıyı getirdim.
Şükür olsun yaşı yüze yetirdim.
Dünya sende bir muradım kalmadı.

Kılıçoğlu der ki Tarikatta yerim var
İl içinde namus gayret arım var
Kul Muhammed Ali derler pirim var
Dünya sende bir muradım kalmadı.

Kılıçoğlu

Gurbet

Derviş olup seyahatte gezerken
Egime dakacak şalım kalmadı
Şimdi düştüm gam deryasına yüzerim
Benim yapışacak dalım kalmadı.

Yüce dağlar çekmez benim zarımı
Zalim Felek söndürmüyor narımı
Aman beyler ürkütmüşler arımı
Dağıldı peteğim balım kalmadı

Kavm aşiret baş ucuma derildi
Derildi de yaralı halim soruldu
Kısmetimiz gurbet ilde verildi.
Tutuldu lisanım dilim kalmadı.

Derviş alim der ki belim büküldü
Gözüm yaşı sinelere döküldü
Ecel defterim göge çekildi
Sıçradı cesedden canım kalmadı.

Derviş Ali

Munbuç

Belli belli bağlarının baranı
Çift çift durur çöllerinin cereni
Sana derim sana Munbuç viranı
Çarşıda çağrışan dellalar hanı

Munbucun kapısı demir halkalı
Yane deyem kahpe felek yıkalı
Üstü şadravanlı demir kubbeli
Havuzunda abdest alanlar hanı

Deli Boran Arap ata binerdi
Üstümüze avcı kuşlar dönerdi
Hah deyince beş yüz atlı binerdi
Ağca cerenleri kovanlar hanı

Deli Boran

Toplanılsa bir araya gelinse
Yenilse içilse sohbet edilse
Açılsa bayraklar mehter urulsa
Aluben açtığım güller olur mu?

Beyler binse atlarının beline
Dof tutulsa Nuşirevan yoluna
Dedem yurdu Türkistan'ın çölüne
Gergiler kurduğum günler olur mu?

Yolum aşsa karlı dağın sağında
Gülün dersem berdevin bağında
Tütünsüzün Musullu'nun dağında
Şerbetin içtiğim günler olur mu?

Dedemoğlu ben atımın üstüne
Ala idim kılıcımı destime
Beydili'nin kömesinin üstüne
Aluben açtığım güller olur mu?

Dedemoğlu

Dof: Hep beraber.
Gergi:Çadır.
Alaidim:Alaydım.
Kömesi:Hepsi.
Aluben:Alarak